21 februari, 2017 - /blog/1119/sterkte-buurman-voorpublicatie-c-b-vaandrager.html
Met onze hond kon hij het heel goed vinden. De buurvrouw pestte hem altijd. Een vinnig, geniepig wijfje, altijd in het zwart gekleed. Met lange, dunne haren van een vreemde kleur blond die nog net geen grijs wilde worden. Zij misgunde haar man een eigen huisdier. Onze hond vertroetelde zij zo veel mogelijk. Alleen maar omdat zij de aanhankelijkheid van het dier aan de buurman niet kon zetten. Wat voor werk heeft de buurman gedurende zijn l...
14 november, 2016 - /blog/908/oekraine-brexit-trump-de-elite-leert-het-ook-nooit.html
Het werd woensdag 9 november 2016 en opeens was Donald Trump het nieuwe, smakeloze boegbeeld van de westerse samenleving. De schok die we in de (sociale) media zagen was zo gigantisch, dat je je afvroeg waar die zestig miljoen Trump-stemmers in ’s hemelsnaam vandaan waren gekomen — een treurig bewijs van het afnemende bestaansrecht van de commerciële spreekbuizen en de normalisering van ons digitale bubbelbestaan. Ook ik was verbaasd: hoe hadden zo velen hun steun kunnen uitspreken voor ie...
30 oktober, 2017 - /blog/1693/dankbaar-zijn-voor-alle-ellende-het-sluipt-er-ook-in-bij-mij.html
Ik kon de mensen niet uitstaan die zeiden dat ze dankbaar waren voor de ellende die hun was overkomen. Dat ze er een completer mens van waren geworden. Hoe groter hun ellende, hoe dankbaarder ze ervoor waren. Tot ze uiteindelijk zelfs beweerden dat ze het nooit hadden willen missen. Ook als ze mochten kiezen, zouden ze willen dat het hen allemaal wéér overkwam. Nou, dat leek mij gewoon heel erg ziekelijk. Een ernstige vorm van zelfkastijding waarvoor ik ze therapie aanraadde. Ook zij war...
19 september, 2016 - /blog/807/werelddominantie.html
Kristof refereerde in zijn column aan een brief van Otto Frank, die pas onlangs is opgedoken, waarin Frank op 30 april 1941 aan een Amerikaanse vriend schreef dat Amerika het enige land was waar de familie Frank heen kon. Hij voegde eraan toe dat het hem voornamelijk om de kinderen te doen was. Zelf mag je kennelijk in noodgevallen ten onder gaan, zolang de kinderen maar voortleven. Alsof het leven van de mens na zijn voortplanting een luxe is waarvan men, als het echt niet anders gaat, oo...
6 juni, 2017 - /blog/1380/bovenkamer.html
Begint ze daar alwéér over, hoor ik u denken. Ja. Alweer. Ik zou er ook helemaal geen tijd voor hebben, het strand, daar niet van, ik moet nodig aan mijn boek werken, en ook dit stukje nog schrijven. Ex ligt met de meisjes op het strandje, een halve kilometer hiervandaan, lees ik nu. Vanaf deze bovenverdieping zou ik zowat naar ze kunnen zwaaien. Ik moet moeite doen om, u weet waar ik moeite voor moet doen. Ik wil mijn kleine ook graag zien namelijk. Dat lijfje voelen. Zíj kom...
8 mei, 2017 - /blog/1329/balans.html
Inmiddels verwacht ik niet meer dat hij ’s nachts nog naast me komt liggen. Die lege plek is bij mij gaan horen. En als ik mijn dochters naar bed heb gebracht, weet ik dat er - als ik beneden kom - niemand op de pastoor stoel in de huiskamer zit. Niemand met een rechte rug, een boek op zijn schoot, een leesbril op zijn neus en grijze, kapotte sloffen aan zijn voeten. Ook niemand die steeds zachtjes ‘ik wil jou niet, ik wil jou niet, ik wil jou niet’ fluistert. Op de plaa...
16 februari, 2018 - /blog/1923/zingen-en-slakken.html
De groente uit onze biologische zelfoogsttuin spoel ik altijd een paar keer. Dat is nodig vanwege de aarde en de beestjes. Meestal zet ik de boel in een afwasteiltje onder water en laat ik het een poosje staan. Laatst was ik boodschappen gaan doen, toen ik terugkwam zat mijn aanrecht vol slakkensporen en vond ik zelfs slakken onder de keukenkastjes en achterop het koffiezetapparaat. Ik vertel het voorval aan mijn buurman. Jaap zingt niet alleen in de Steely Dan band, hij is ook bioloo...
16 juni, 2017 - /blog/1407/roze-bh.html
Ik ben in de Weggeefwinkel. Ongeveer een keer per week kijk ik er rond. In onze woongemeenschap brengen veel mensen overbodige spullen en kleding naar deze ruimte, zodat anderen ze weer kunnen gebruiken. Mijn man vond er een sporttas, precies op het moment dat hij er eentje nodig had. Ik haalde er twee leuke jurkjes vandaan en een jas die ik veel draag. Mijn oudste zoon is er vaste klant, die richtte er zo’n beetje zijn hele kamer mee in en mijn jongste zoon was blij met een paa...
5 juli, 2017 - /blog/1435/wij-schamen-ons-ook-een-beetje-als-samuel-lawaai-maakt.html
We willen nooit overlast geven. We hopen altijd dat Samuel zich volumetechnisch een beetje inhoudt, als we op een terrasje zitten of langs een zwembad. In dit verband stuitte Bernique zaterdag op een stukje in Volkskrant Magazine . Ze gaf het blad opeens aan mij, terwijl ze keek op een manier die ik inmiddels feilloos herken: een kruising tussen ergernis en opwinding. Het stukje staat in de rubriek 'Wat zou u doen?' Over twee weken volgen antwoorden van lezers op de vraag: 'He...
26 januari, 2018 - /blog/1884/nat-en-halfgroen.html
Bovendien heb ik geen verjaardag nodig om dingen op een rijtje te zetten of een balans op te maken. Laatst woonde ik de voorstelling Er wordt naar u geluisterd van Wim Helsen bij. Een theatrale begrafenisdienst na welke je gerust even stil zou kunnen staan bij je pathetische kutleventje en wat je er nog denkt van te gaan bakken. Maar omdat ze in de foyer Omer schonken, dacht ik: waar de brouwer is moet de bakker niet zijn. De vrouw van een bevriende komiek vertrouwde me ooit toe: &l...