Zoeken
Open die gordijnen, hoe groot het verdriet ook lijkt

11 januari, 2017 - /blog/1013/open-die-gordijnen-hoe-groot-het-verdriet-ook-lijkt.html

Al onze drie jongens zijn geboren bij volle maan. De bevalling van Samuel op 5 juni 2001 verloopt vlotjes. Bernique verliest alleen veel bloed en krijgt hevige kraamkoorts. Gelukkig is haar moeder uit Limburg over. Zij is verloskundige, hoewel nu vooral moeder. Samuel, zo blijkt snel, heeft een liesbreuk. Een ruis in zijn hart. Als je een oor op zijn borst legt, hoor je de woeste zee. De cardioloog verbiedt vooralsnog een operatie aan de lies, want narcose is gevaarlijk voor zijn hart...


Het jaar van de meisjes volgens HUMO

14 december, 2016 - /nieuws/973/het-jaar-van-de-meisjes-volgens-humo.html

‘ De meisjes is losjes gebaseerd op de avonturen van de familie Manson, maar leest als sleutelroman noch krantenverslag, en Cline weerstaat aan de verleiding om – vuile seks en vuilere hippies ten spijt – de sixties samen te vatten in de gebruikelijke clichés. Hoewel uitgebreid gehypet voor de publicatie, stelt de schrijfster niet teleur: De meisjes is een handleiding in de dwaaltuin van een meisjeshart, een ontspoorde pageturner en het meest voldragen debuut &ndash...


Ivo Victoria's Alles is OKÉ genomineerd voor de NRC Lezersprijs. Stem je?

6 december, 2019 - /nieuws/2865/ivo-victoria-s-alles-is-oke-genomineerd-voor-de-nrc-lezersprijs-stem-je.html

Stemmen kan hier.   Ivo Victoria, in een reactie: 'Ik schreef dit boek als eerbetoon aan mijn moeder, die Alzheimer heeft. Ik probeerde haar gefragmenteerde herinneringen om te bouwen tot een meeslepend fictieverhaal en maakte van haar een romanpersonage, de onverbeterlijke mevrouw Stevens. Sinds het boek uit is, kreeg ik veel lezersreacties die mij duidelijk maken dat er over Alzheimer niet genoeg geschreven kan worden, dat er grote behoefte is aan verha...


Elke huidplooi op zijn plek

28 maart, 2017 - /blog/1216/elke-huidplooi-op-zijn-plek.html

Seb een weekend weg. Liza in bed. Het maakte deze avond tot een avond waarop ouders als zij zich dienden te verheugen. Een avond waarop ze iets leuks konden doen. Ze deed haar keukenschort af, dimde de lichten, en ging op de bank zitten wachten tot ze zijn onzekere voetstappen op de trap hoorde. Ze sloeg haar ene been over het andere en ze zag hoe het zachte licht haar enkels streelde, en ze draaide haar gelaat in precies de juiste hoek, legde elke huidplooi&nbs...


Eigen Huis en Tuin, met Mick en Roel #13

24 april, 2020 - /blog/3049/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-13.html

Dit is de dertiende brief. Lees nummer twaalf hier .    Mick, Ik kan niet ontkennen dat ik het even een geruststellende gedachte heb gevonden dat ook een zondagskind als jij weleens een klap van de molenwiek des levens kan krijgen, maar daar voelde ik me meteen schuldig over. Je had je portie tegenwind voor de komende tien jaar natuurlijk eigenlijk al gehad toen je vrouw borstkanker kreeg.  Ik vind het heel fijn voor je dat je je lethargische zelf nu hebt wet...


Einde van het patriarchaat

17 maart, 2021 - /blog/3260/einde-van-het-patriarchaat.html

Het was internationale vrouwendag. De meisjes en ik zaten aan tafel en aten zelfgemaakte tomatensoep. Het gesprek kwam op kinderen krijgen. Ze wilden er later het liefst allebei twee. Twee meisjes, welteverstaan. De tienjarige zei dat ze kinderen wilde omdat ze anders  nooit oma zou worden.  ‘En meisjes zijn beter,’ ging ze door, ‘we kunnen alles wat jongens ook kunnen én wij kunnen kinderen krijgen.’  De vijftienjarige heeft nu bijna een jaar verkering me...


'Dit is een ode aan de enige partij die niet smeekt om jouw stem'

8 april, 2019 - /blog/2569/dit-is-een-ode-aan-de-enige-partij-die-niet-smeekt-om-jouw-stem.html

Dit is een ode aan de Partij voor de Poëzie. Een partij die voor de zoveelste keer in de stemtest ontbreekt. Nog twee maanden te gaan, en dan is het weer kiezen tussen twee soorten politici. Belerende boekhouders en razende roepers volgens het partijboekje. Nog twee maanden van voorspelbare voorstellen om niets te veranderen. Nog twee maanden te moeten aanhoren dat de tegenpartij de ergste ooit is, om dan toch samen te besturen met de boutade dat de burg...


Elke Geurts stapt over van De Bezige Bij naar Lebowski

20 juni, 2016 - /nieuws/639/elke-geurts-stapt-over-van-de-bezige-bij-naar-lebowski.html

Elke Geurts (Nijmegen, 1973) schreef de verhalenbundels Het besluit van Dola Korstjens (2008) en Lastmens (2010). Haar debuut is door NRC Handelsblad uitgeroepen tot een van de beste boeken van 2008 en beide boeken werden veelvuldig genomineerd, o.a. voor de Gouden Boekenuil, de BNG Literatuurprijs en de Anna Bijns Prijs. In oktober 2013 verscheen haar roman De weg naar zee , die lovend werd ontvangen. In november 2015 verscheen Lastmens & andere verhalen , de beste verhalen e...


Berichten uit de Biotoop: Zingen en slaan

2 maart, 2018 - /blog/1952/berichten-uit-de-biotoop-zingen-en-slaan.html

Ik kijk de straat in met de rood verlichte ramen. De meeste gordijnen zijn open. Buiten is het koud en de avond is nog jong. Tot voor kort woonde Elvis in De Biotoop. Zijn woonruimte met witte vloerbedekking en een bar was ingericht op zijn grote liefde: karaoke. Van de anderen hoor ik dat ze eens midden in de nacht bij Elvis aanklopten om te zingen. Dat Elvis al sliep, maar meteen een joggingbroek aansjorde en zonder aarzelen in was voor een sessie. Nu staat zijn karaoke-set opgesteld in ...


Soevereine vrouwen

15 augustus, 2016 - /blog/760/soevereine-vrouwen.html

Ze was mijn docent op de universiteit, ooit. Maar ze werd meer, veel meer. Ze vroeg me toen ik nog maar net bleu aan de UvA begon al wanneer ik nou eens eindelijk ging vliegen. Ze was streng, in ieder gesprek. Dwong me om mijn woorden te kiezen. En in die beginjaren verzoop ik dan ook per definitie in mijn zinnen en voelde ik hoe mijn bloed tijdens onze gesprekken steeds meer naar mijn wangen steeg. Uiteindelijk liet ik haar maar praten. Haar vertellen over haar tijd bij het vrouwentheater. ...


« 1 ... 29 30 31 ... 71 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: