8 augustus, 2017 - /blog/1498/hart.html
Daarna volgt er een passage over het verbergen van lijken. ‘De oude man die tijdens een bioscoopbezoek sterft, kan net zo goed op zijn stoel blijven zitten tot de film is afgelopen of zelfs nog gedurende de volgende voorstelling.’ En: ‘Is wat hem in het graf te wachten staat minder erg alleen omdat we het niet zien? Hoe vaak word je in het wild geconfronteerd met iets dat dood is? In dit deel van de wereld volgens mij bar weinig – voorverpakt vlees, mensen in ziekenhuizen, mortuari...
3 mei, 2019 - /blog/2605/berichten-uit-de-biotoop-gouden-tepel.html
'Die meid loopt erbij alsof ze gouden tepels heeft.' Onze oppas knikt naar het meisje dat voorbij komt. Langs de buitenmuren van het huis dat we in Friesland bewoonden, ligt een pad. De mensen die langslopen, zou je kunnen aanraken als de ruiten er niet tussen zaten. Ik kijk naar de pronte buste van de tiener, en voel medelijden voor mijn eigen bescheiden voorgevel. Zo liep ik er dus niet bij op die leeftijd. Ik deed wel stoer en zonde zelfs topless, maar de nare opmerkingen die me ten deel v...
16 oktober, 2017 - /blog/1638/normaal.html
De afgelopen week had ik hevig verlangd naar een alziend oog, om eens van mijn gekleurde blik op de wereld verlost te zijn. Met dat alziende oog zou ik het plaatje eindelijk in z’n totaliteit kunnen aanschouwen. Dat zou enorm helpen. Hierna vertelde de twaalfjarige dat in haar klas drie kwart van de ouders waren gescheiden. In eerste instantie deed me dat goed. We horen erbij, dacht ik. Het zou ook vreemd zijn geweest als we nog wel bij elkaar waren. Welke leuke, vlotte ouder...
5 april, 2019 - /blog/2562/berichten-uit-de-biotoop-afsnijden.html
Het spannendste wat ik de afgelopen jaren vanuit mijn schrijfkast zag, was een wespennest vlak onder de dakrand. Een enkele keer landt er een Vlaamse gaai, een kauwenkoppeltje of lijster op de brandtrap die dan een nootje of slakkenhuis proberen stuk te slaan op een tree. Soms zie ik ver onder me een koerier of bezoeker de toegangstrap oplopen en meestal weer onverrichter zake terugkeren, want het kantoortje van de beheerder heeft beperkte openingstijden. Dat is het wel zo ongeveer. Voor grot...
11 september, 2017 - /blog/1558/let-it-be.html
Ik vind scheiden, als je het samen – afgezien van de sleur, de lichte beklemming en de afgenomen spanning die hoort bij een kwart eeuw relatie – gezellig hebt, en als je twee jonge kinderen groot te brengen hebt, een nogal slecht idee. Het is niet zo dat ik van de bond tegen echtscheiding ben. Als er in een gezin wordt gezopen, gescholden of geslagen, als er sprake is van pure haat, is het voor iedereen beter dat de verbintenis verbroken wordt. Iemand had het over de term ‘fr...
13 december, 2017 - /blog/1795/samuel-is-een-heel-lief-jongetje-maar-soms-ook-zo-moeilijk-door-dat-autisme.html
Dat heel lieve jongetje is op zulke momenten best een vervelend kereltje, hoewel we altijd tijdig proberen te bedenken dat hij het niet kan helpen dat hij de godganse dag Teletubbies kijkt op zulke dagen. Dat we tussendoor alles meteen moeten opruimen. Dat hij voortdurend van hot naar her loopt, rommelt in tassen waarin hij niets te zoeken heeft, telkens de ijskast opentrekt of opeens met een iPhone losjes in zijn handen door de kamer loopt. Dat autisme hoort nu eenmaal bij het syndroom van Kle...
29 november, 2017 - /blog/1772/dat-is-wel-superleuk-aan-samuel-dat-hij-altijd-verliefd-blijft-op-ons-op-zijn-manier-dan.html
Toch is juist Sinterklaas een feest dat ons weleens opscheept met gevoelens van droefenis, omdat Sinterklaas een jaarlijkse mijlpaal van zijn beperkingen is. Nooit voelde Samuel, de onwetende, de voorpret, de vreugde, de angst voor Zwarte Piet desnoods. Nooit maakte hij een verlanglijstje, nooit vroeg hij dreinerig wanneer hij zijn schoen mocht zetten. En wij als ouders komen zo vaak bij hetzelfde cadeautje uit. Ook wij zijn onwetenden. Samuel groeit niet mee naar de spelcomputer of de nie...
8 november, 2017 - /blog/1716/samuels-boek-is-verschenen-heerlijk-voor-even-al-die-belangstelling-en-de-stroom-van-lieve-berichten.html
Sommige meervoudig beperkte kinderen scharen zich rond het orgel en wippen van de linker- naar de rechtervoet. Zij die in de rolstoel zitten, luisteren rustig naar de deuntjes, sommigen met gesloten ogen. Vredig, geïnteresseerd. Zo'n boekpresentatie is sowieso een glijvlucht van emoties, van een traan tot de ultieme vorm van gezelligheid. Hé, daar is Yvonne, jarenlang begeleider op de bus met Samuel. Ze is met pensioen en geniet van het weerzien. Ze is verbaasd hoe de kinderen zijn g...
14 februari, 2020 - /blog/2936/toespraak-door-jeroen-olyslaegers-voor-anneleen-van-offel.html
Dames en heren, Er zou een roman kunnen worden geschreven over de wil van Anneleen Van Offel. Die wil maakte zich aan mij kenbaar jaren geleden toen ik de eer had gastdocent te zijn bij het Antwerpse Conservatorium waar ik een paar werksessies begeleidde in een groep waar Anneleen zat. In dat eerste verhaal dat ik van haar las, was die wil meteen groots, een wil die ondanks twijfel en angst de wereld voor ogen had, plekken waar ze nog nooit eerder was geweest, een wil die in ha...
25 oktober, 2017 - /blog/1676/wat-een-heerlijk-ongecompliceerd-ventje-is-hij-toch.html
Samuel heeft geen woorden. Hij heeft geen woorden nodig. Minuutje genieten. Ik kijk naar het filmpje in de kleedkamer van Terrasvogels, vlak na onze zaterdagse wedstrijd, waarin ik een nogal puberaal verbaal ruzietje heb uitgevochten met onze spits. Geestdodende drift. De aanvoerder vraagt zich tijdens de rust af waarom mannen van rond de 50 zo doen. Ja, dat vraag ik me ook af, net zoals ik me een dag later afvraag waarom Max Verstappen een jurylid in de Formule I in zijn emotie een mongool noe...