Ik heb geleefd #10. Ongeneeslijk zieke Kinga Bán (37) blijft zingen tot het echt klaar is

29 januari, 2019 - /blog/2445/ik-heb-geleefd-10-ongeneeslijk-zieke-kinga-ban-37-blijft-zingen-tot-het-echt-klaar-is.html

Beeld: still uit ' Vandaag ' (YouTube) Het hiernamaals stelt ze zich soms voor in kleuren. 'Als ik een mooie bloem zie, denk ik: wow! die is straks nog honderd keer mooier. Vroeger zag ik een soort Teletubbie-landschap voor me waar mensen speelden. Nu denk ik vooral dat het daar goed is. Dat er vrede zal zijn en geen pijn.' Ze glimlacht. Klein en broos zit zangeres Kinga Bán (37) tegenover me in een Houtens café. Het eeuwige leven bij Jezus heeft ze ontelbaar vaak bezongen, z...

14 september: Boekpresentatie Jerry Goossens

10 september, 2017 - /nieuws/1541/14-september-boekpresentatie-jerry-goossens.html

Het eerste exemplaar zal worden uitgereikt aan Ronald Giphart. Aanmelden graag door een mail te sturen naar lili.burki@lebowskipublishers.nl . Tot bloed op het droge  is een zeer originele roman waarin op aanstekelijke wijze clichés over migratie omgedraaid worden en zo de hypocrisie van populistische opvattingen wordt aangetoond. Lees nu een voorpublicatie op Athenaeum.nl. Synopsis: Ergens in de nabije toekomst. Na de definitieve Watersnoodramp probeert een groep Ned...

Niets

14 maart, 2019 - /blog/2525/niets.html

Boven de zee herschrijf ik de laatste paar scènes van mijn nieuwe roman, De mooiste vrouw van de wereld . Als een vakantie voelt deze reis daarom niet, maar voor ontspanning lijkt het me dan ook nog veel te vroeg. Een bekende van in de zestig zei eens: ‘Uitrusten, dat doe je maar als je dood bent. Aan het eind van je leven moet je tijd tekort zijn gekomen.’ Niets leek me meer waar. Mocht dit vliegtuig neerstorten, dan is het ergens een even beangstigende als kalmerende gedachte dat...

Tsjernobyl

26 januari, 2017 - /blog/1050/tsjernobyl.html

Zwijgend bekeken we de groen uitgeslagen betonnen wanden. Achter de doffe ramen ontdekten we schilderijen, beelden en decorstukken. We fietsten een rondje op het acht hectare grote terrein. Het insectarium en de hokken, volières, kassen en bassins verraadden een scala aan dier- en plantensoorten dat hier ooit geleefd moest hebben. Veel mensen zagen we niet. Van binnen deed het gebouw denken aan een afgetakeld ziekenhuis: brede gangen, blauwgrijs linoleum op de vloer, metalen wandkast...

Ik heb geleefd #27. Tjalling kon drie dagen geleden nog autorijden, nu zit hij op de bijrijdersstoel

4 juni, 2019 - /blog/2660/ik-heb-geleefd-27-tjalling-kon-drie-dagen-geleden-nog-autorijden-nu-zit-hij-op-de-bijrijdersstoel.html

Een bed in de kamer? Misprijzend kijkt Tjalling Koopmans (77) door zijn moderne appartement naar het grote raam. De wanden hangen vol kunst, voor de glazen pui staan een houten eettafel en dito bureau. “Zo’n bed in de kamer,” zegt hij, “dat is nog maar twee stappen verwijderd van de dood.”   Ziekenhuisbed Het ziekenhuisbed staat er nog niet en de tandarts uit Deventer weet evenmin of het er komt. De vraag overviel hem deze week. Wilde hij een bed aa...

Interview Patrick Pouw: 'Je hebt maar een ambitieuze gek nodig'

10 januari, 2016 - /nieuws/361/interview-patrick-pouw-je-hebt-maar-een-ambitieuze-gek-nodig.html

Wat is het beste voor het gewonde kinderhart?

24 september, 2018 - /blog/2260/wat-is-het-beste-voor-het-gewonde-kinderhart.html

Ik begin de muur in te smeren met behangafweker. Zij zit, op een vuilniszak, in haar kamer vol stof, en trekt gekke bekken in mijn telefoon. "Samen voor altijd" van Marco Borsato speelt - één van haar lievelingsliedjes - terwijl ik kleine strookjes behang eraf pulk. 'Het wordt een leuk huisje, hè?' 'Ja, hoor', zegt de achtjarige. 'Maar je kunt beter gewoon thuisblijven.' 'Papa gaat toch thuis wonen?' 'Ja! En nu ga jij weg! Eerst ging papa weg, en toen kwam hij terug,...

Deskundigen over de dood #2: Geestelijk verzorger Annemieke Kuin: ‘Sterven is eenzaam, niemand weet hoe het voelt’

3 augustus, 2020 - /blog/3133/deskundigen-over-de-dood-2-geestelijk-verzorger-annemieke-kuin-sterven-is-eenzaam-niemand-weet-hoe-het-voelt.html

  De dood, daar leven we een leven lang naartoe. Wie ongeneeslijk ziek is, telt soms de maanden, de weken, de dagen. De pechvogel die op een toevallige dinsdagochtend onder de bus loopt, blijft het aftellen bespaard. Alle mannen en vrouwen die ik voor deze krant sprak over hun aangekondigde dood, hoopten - ondanks hun vaak belabberde gezondheid - dat ze toch ‘goed’ zouden sterven. Maar wat is goed? Waar voor de één euthanasie een uitkomst lijkt, klampt de ander zich vast aa...

'Prima is niks; we zoeken retegoed'

9 augustus, 2016 - /nieuws/751/prima-is-niks-we-zoeken-retegoed.html

'Ik wil zo graag dat een debutant me iets laat lezen wat ik nog niet ken: een dwingend verhaal, een tintelende taal. Er moet bravoure inzitten.' En imperfectie mag. Of, zoals Jasper zegt, eigenlijk zijn we bij Lebowski op zoek naar die hybride vorm: 'Een cactus met het hart van een schitterende orchidee - of andersom natuurlijk.' Eenieder die zich hier in herkent mag zich bij ons melden. Lees het complete interview hier ! ...

BOA

27 augustus, 2020 - /blog/3149/boa.html

  Vroeger was ik schoonmaker en kwam ik bij mensen thuis. Mijn relatieve armoede verdween gestaag en ik stopte met werken, maar één vrouw ben ik tot haar euthanasie wekelijks blijven zien. Ze vertelde over haar leven. In Aruba woonde ze bijvoorbeeld tussen de plaatselijke bevolking en de kakkerlakken, op een vrachtschip voer ze eens gratis mee naar Amerika, en later reisde ze door de Balkan, leerde ze Servisch, begon ze met volksdansen en nam ze soms zigeuners in huis. De eerste kee...