18 september, 2018 - /blog/2254/pop-en-literatuur-29-placebo-en-harriet-beecher-stowe.html
Weinig personages in de wereldliteratuur hebben een zo treurig lot gekend als Uncle Tom, de hoofdpersoon van Uncle Tom’s Cabin (1852) van Harriet Beecher Stowe. Het boek vormde een aanklacht tegen de slavernij en verscheen aanvankelijk als feuilleton in een abolitionistisch tijdschrift. Het werd een groot succes en leverde ontegenzeglijk een belangrijke bijdrage aan het afschaffen van de slavernij in de Verenigde Staten. Er is later wel op gewezen dat Beecher Stowe zich niet wist te...
8 februari, 2018 - /blog/1908/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-3.html
Maar Gaston stond op het punt om iets anders te gaan doen dan banden te verwisselen. Hij was vastbesloten om iets groots te verrichten. Hij zou de wereld op zijn kop zetten en voorgoed veranderen. Meer nog dan voorheen verschanste hij zich tussen de zwarte Michelintorens in zijn werkplaats. Zelfs de lunch gebruikte hij niet meer met Toos en de kinderen, maar in de stille afzondering van zijn garage. ’s Ochtends vroeg verdween hij met een zakje boterhammen en De pupil onder zijn...
3 november, 2020 - /blog/3197/blootleggen-4-we-waren-allemaal-samen.html
– ‘Je hoeft je eigen poep nooit op te ruimen, tot je er opeens tot over je oren in zit.’ Afgelopen zomer leerden mijn vriend en ik bij een Franse dorpskroeg genaamd ‘Café de l’Univers’ Michèle kennen, een alleenstaande bejaardenverpleegster die aanhikte tegen haar pensioen, en die aldoor zei: ‘Vroeger waren we altijd samen’. Toen ik haar een keer vroeg wat ze daarmee bedoelde, zei ze: ‘Geen internet, geen mobieltjes, geen tv. We keken elkaar in ...
18 april, 2017 - /blog/1275/fragment-uit-vos-leon-verdonschot.html
I Maar laat mij nog iets weten, je mag mij niet vergeten Ik leef onder de sterren die jij ziet aan de hemel Laat mij nog iets weten, je mag mij niet vergeten Gorki – ‘Tijdbom’ (van het album Vooruitgang) Het was nieuwslezeres Martine Tanghe van de VRT die het Vlaanderen vertelde. En haar stem, gewend om het meest vreselijke en verdrietige nieuws aan het volk mee te delen, brak. Luc De Vos. Gorki. Gent. Tweeënvijftig. Overleden. In zijn we...
18 oktober, 2017 - /blog/1646/hetoo.html
Immers, je bent nog steeds een kind van tien en meer dan ooit zou ik willen dat het voor altijd kon blijven duren. Want wanneer ik aan jouw toekomst denk, dan denk ik deze dagen ook wel eens aan een nacht, lang geleden, in een Russisch hotel. Een meisje met zwarte haren en net als jij, een bril. Een lift, een donkere opslagkamer voor schoonmaakspullen en dat ik het zo raar vond dat ze haar mond niet open deed, hoe moest ik dan met mijn tong naar binnen? En zodra ik haar beha had losgeknoopt, wi...
21 januari, 2019 - /blog/2459/marion-leest-karen-dionne.html
Karen Dionne - Dochter van het Moeras Het thrillergenre is wat mij betreft totaal uitgemolken, maar heel af en toe komt er een schrijver met een echt origineel verhaal. Helena woont in een afgelegen gebied (daar gaan we weer) met haar onstuimige vader en ongelukkige moeder. Op een dag vertelt haar moeder haar dat ze gevangen wordt gehouden en weten ze te ontsnappen. Door de aanwijzingen van Helena wordt haar vader opgepakt. Twintig jaar later ontsnapt haar vader uit de gevangenis en gaat...
11 april, 2019 - /blog/2576/maand-van-de-filosofie-2-recensie-tim-fransen-het-leven-als-tragikomedie-merel-aalders.html
Tragedie en komedie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, vindt Fransen in Het leven als tragikomedie , en ondersteunt dat treffend met een toegankelijke, humoristische toon. Verwijzingen naar comedies als de Britse tv-serie The Office en films van Woody Allen (een persoonlijke favoriet) herinneren de lezer er dan ook aan dat het leven ook lichte kanten heeft. Het boekje leest vlot door het toegankelijke taalgebruik en beroept zich zonder wikken of wegen op allerlei basale waarhede...
8 juli, 2020 - /blog/3116/mascha-kaleko.html
In januari 1933 debuteert een jonge dichteres bij uitgeverij Rowohlt in Berlijn. Met haar rake portretten van het stadsleven en haar heldere toon vindt ze direct een groot publiek. Men bejubelt haar als ‘de vrouwelijke Kästner’ en een moment lijkt dit het begin van een veelbelovende carrière. Maar dit moment is precies het verkeerde. De dichteres heet Mascha Kaléko. En ze is joods. Al voor ze debuteerde, hadden collega’s als Kurt Tucholsky en Joachim Ringelnatz het tal...
27 mei, 2019 - /blog/2644/poezenbekers-leek-me-een-gemakkelijke-traktatie-maar-ik-had-het-mis.html
Het was kwart over acht ’s avonds. De vaat stond nog op het aanrecht, de pannen in de week, de verdoving voor mijn kies was uitgewerkt, bleek. Het was bedtijd voor de negenjarige en de veertienjarige zei dat ze wiskunde moest maken. “Niks wiskunde!” zei ik. “Jij móét poezen maken.” Er stonden veertig kartonnen bekers op tafel. Ernaast een stapel gekleurd papier. Voor de tachtig oortjes. De negenjarige wilde graag poezenbekers met popcorn trakteren morgen. Nog voor haar ver...
3 mei, 2018 - /blog/2063/veerkracht.html
Maar dat mensen er voor elkaar zijn als de gemeenschap - in Camus’ geval een afgesloten stad - onder vuur ligt, is denk ik hoopvol te noemen. Stefan Zweig zei iets soortgelijks over de eerste wereldoorlog: ‘Ik had het onweerstaanbare gevoel dat primitieve, simpele mensen de oorlog veel juister zagen dan onze professoren en schrijvers: namelijk als een ongeluk dat hun was overkomen en waar ze niets tegen konden doen, en dat iedereen die door dezelfde pech getroffen was daardoor een soort...