4 juni, 2019 - /blog/2661/pop-en-literatuur-62-led-zeppelin-en-j-r-r-tolkien.html
De boeken van Tolkien gaan al enkele generaties mee. Wie kent ze niet, de goedhartige hobbits, de trotse elfen en knorrige dwergen die het rijk van Midden-Aarde bewonen? Met name de trilogie Lord of the Rings kent nog altijd een ongekende populariteit. De boeken werden aan het begin van dit millennium succesvol verfilmd door Peter Jackson, wat een zoveelste revival tot gevolg had. Het wekt dan ook geen verbazing dat tal van (voornamelijk rock)bands zich lieten inspireren door Tolkien. De...
14 januari, 2020 - /blog/2903/pop-en-literatuur-83-jack-bruce-en-malcolm-lowry.html
Er zijn boeken die beroemd zijn vanwege hun openingszin. Neem de Max Havelaar . Of De uitvreter . Titaantjes . De Avonden . Nooit meer slapen . Er zijn er ook (al zijn ze zeldzamer) die vooral bijblijven vanwege hun slotzin. Under the Volcano , de klassieker van Malcolm Lowry uit 1947 is er zo een: Somebody threw a dead dog after him down the ravine. Wat een einde. Het enige wat je aan kunt merken op zo’n slot is dat het onvermijdelijk de rest...
3 augustus, 2020 - /blog/3133/deskundigen-over-de-dood-2-geestelijk-verzorger-annemieke-kuin-sterven-is-eenzaam-niemand-weet-hoe-het-voelt.html
De dood, daar leven we een leven lang naartoe. Wie ongeneeslijk ziek is, telt soms de maanden, de weken, de dagen. De pechvogel die op een toevallige dinsdagochtend onder de bus loopt, blijft het aftellen bespaard. Alle mannen en vrouwen die ik voor deze krant sprak over hun aangekondigde dood, hoopten - ondanks hun vaak belabberde gezondheid - dat ze toch ‘goed’ zouden sterven. Maar wat is goed? Waar voor de één euthanasie een uitkomst lijkt, klampt de ander zich vast aa...
1 maart, 2018 - /blog/1953/geslachtsmoe.html
Ze huilde op mijn schouder. Ik zei: ‘Het heeft zelfs zin om een rookworstverkoper bij de Hema te zijn.’ ‘Probeer jij maar grappig te zijn, maar soms zou ik willen dat ik gelovig was. Ik ben zwart, niet zo’n blij vogeltje als je denkt dat ik ben.’ ‘Als je er om lacht wordt het leven draaglijk.’ Maar natuurlijk had ik geen flauw idee of dat een verstandige manier is om ermee om te gaan - gelach. Onbeholpen zou je het ook kunnen noemen. Uiteraard kwam ik...
27 februari, 2018 - /blog/1942/niet-blij.html
In een hartverwarmende uitzending met een lach en een traan, zou Mies Bouwman ze allemaal vakkundig tevoorschijn toveren: mijn grote jeugdliefde, de juf uit de derde klas die het altijd al in mij had gezien, de man die mij ontdekte, de concurrent die ik verpletterd had maar het nu bij nader inzien toch sportief opnam. En uiteindelijk, als klap op de vuurpijl zou mijn grote voorbeeld en held, volkomen tot mijn door de redactie deskundig ingefluisterde verbijstering, op het podium verschijnen en ...
24 oktober, 2019 - /blog/2826/de-muur.html
Vandaag neem ik een trein naar Berlijn. Treinen die naar het oosten rijden brengen allerlei connotaties met zich mee. Van onvrijheid en vernietiging tot bevrijding. Voor dat laatste zal ik Berlijn bezoeken: 9 november is het dertig jaar geleden dat de muur viel. Voor een reportage spreek ik mensen over hun leven vandaag de dag en in de tijd voor de Wende. Je zou kunnen zeggen dat de geschiedenis dertig jaar geleden eindigde, of dat het juist een nieuw orgelpunt was. Of het begrip ‘Ostalg...
26 maart, 2020 - /blog/2996/quarantainelogboek-de-gevoelens-die-nu-overheersen-zijn-angst-ongeloof-en-schaamte.html
‘Welke kleur heeft de ziekte?’ vraagt mijn oom mij aan de telefoon. ‘Blauwgrijs,’ zeg ik, zonder te weten waarom. Het gifgroene virusdeeltje met de venijnig uitstekende punten dat we nu gebruiken, is een monstertje uit een horrorfilm uit de jaren 70. Zo eentje die na een goed eerste half uur lachwekkend wordt. Het volstaat niet als symbool, het is te cartoonesk en daardoor abstract. Een virus veroorzaakt zowel diepe angst als ongeloof en schaamte. Diepe angst om net die tro...
13 augustus, 2020 - /blog/3141/voorpublicatie-de-boot-in-de-avond.html
3 Lentewinter De lucht was vol natte sneeuwvlokken, maar dat gaf niets. Alles was zoals het moest zijn, het was een mooie avond. Er stond een groepje huizen bij elkaar, zonder dat je het een stadje kon noemen. De huizen waren er in de loop der tijd neergezet, zonder overkoepelend plan, daarom waren er een heleboel onverwachte steegjes en hoekjes. Hier joeg nu de sneeuw overheen. In de nauwe hoekjes ontmoette de mil...
15 juli, 2019 - /blog/2724/elke-geurts-neemt-afscheid-eerst-gingen-haar-columns-over-een-huwelijk-toen-over-een-scheiding-nu-is-er-een-nieuw-leven.html
* Vanmorgen hing er een grote zak kersen aan mijn achterdeur. Liefs van M. stond erop. En: ‘Succes met schrijven vandaag.’ Er zijn twee dingen in het leven die ik maar moeilijk vind. Dat zijn: afscheid nemen (zoals u misschien in de loop der tijd heeft gemerkt?) En: iets nieuws beginnen. Het liefst bevind ik me ergens in dat tussengebied. Daar waar alles mogelijk blijft. Het liefst verdween ik vanaf deze plek zonder iets te zeggen. Zoals ik hier tweeënhalf jaar geleden ook...
4 november, 2019 - /blog/2835/ik-heb-geleefd-42-anjo-65-werd-dertig-keer-zwanger-in-haar-leven-dat-nu-het-einde-nadert.html
Aan het eind van het gesprek schuift Anjo Estourgie (65) haar vest opzij. Boven haar linkerborst - op het hart - prijkt een tatoeage van een slapende baby. Het is Guéreaud, haar zoontje dat slechts vier dagen leefde. ‘Hij staat symbool voor al onze kinderen die het niet hebben gered,’ zegt ze. Anjo werd dertig keer zwanger in haar leven. Door allerlei complicaties leidde slechts één zwangerschap tot een voldragen, gezonde baby. Dochter Lausanne is inmiddels 36 en zelf moeder van dri...