9 juli, 2018 - /blog/2169/ik-maak-er-een-sport-van-mijn-ex-te-ontwijken.html
Van het ene naar het andere huis. Van de ene naar de andere sfeer en nét als je weer gesetteld bent - dat kost zeker twee dagen - moet je weer weg. Hun tassen hoeven nooit echt uitgepakt. De loyaliteit voor vader en moeder weerhoudt hen er natuurlijk van hier een punt van te maken. Huilen. Ik maak er sinds kort een sport van ex op geen enkel wisselmoment thuis te treffen en plan de zaakjes zo dat wij elkander niet hoeven tegenkomen. Als ik op de dag dat ik in het logeerhuis zit ...
4 november, 2020 - /blog/3198/optimisme.html
Gisteren wachtte ik in de stad op mijn altijd optimistische vriendin. We hadden afgesproken om bij te kletsen met een coffee to go. Ik had een behoorlijk zwaar gemoed omtrent de liefde. Het hing me eigenlijk nogal de keel uit. De grootste nieuwigheid was er intussen wel af. We konden dan wel over alles praten, maar het was alsof we ook echt álles moesten bevechten. Dat mocht dan heel gezond zijn, volgens de boekjes. En normaal. Een relatie was ook hard werken. Maar léuk was h...
11 maart, 2020 - /blog/2965/voorbeeld.html
We rijden ’s avonds naar de middelbare school van onze dochter. Mijn ex was me thuis op komen halen om naar het mentorgesprek te gaan. We zitten naast elkaar. De regen klettert op de voorruit. We zijn drie jaar uit elkaar. Twee jaar officieel. Het voelt inmiddels niet per se ontzettend vertrouwd meer om naast hem op de bijrijdersstoel te zitten. Ook niet speciaal niét vertrouwd. Dit valt mij alleen maar op omdat ik nog heel lang het gevoel heb gehad dat alles, zodra ik naast hem zat, weer ...
12 november, 2018 - /blog/2337/ik-woon-in-een-haarlemmerdijkie-met-lekkend-aanrecht-en-muren-vol-piepschuim.html
Ik heb een foto van een bamboeplank die er nog staat naar mijn broer geappt. Hij schrijft: ‘Je kunt hiervoor het beste een decoupeerzaag gebruiken.’ Er liggen sinds gisteren drie stuks gordijnrails middenin mijn woonkamer, een inbouwtreksysteemschakelaar. Hollewandpluggen. De nieuwe kleine stofzuiger die ik heb gekocht, heeft nauwelijks zuigkracht. En nadat-ie door mijn broer met zijn puinzuiger is uitgezogen nog steeds niet. Het matras dat ik aanschafte is defi...
24 januari, 2020 - /blog/2914/de-caravan-de-joodse-bejaarden-en-de-hoofdstukcijfers-arnon-grunberg-over-zijn-tour-du-bezette-gebieden.html
1) Lang ging mijn moeder elke zondag naar het Joodse bejaardentehuis Beth Shalom in Buitenveldert om een aantal bejaarden op te zoeken die ze goed kende. Ik meen vooral ook de moeder van de mevrouw die mij geprobeerd heeft Hebreeuws te leren, deze oudere dame zal ik hier even mevrouw K. noemen. Haar dochter, die mij betrekkelijk tevergeefs heeft geprobeerd Hebreeuws te leren en die in zekere zin model heeft gestaan voor een personage in mijn debuutroman Blauwe maandagen – het...
27 januari, 2020 - /blog/2915/ik-heb-geleefd-50-longpatient-harriet-46-mijn-ziekte-houdt-me-24-uur-per-dag-bezig.html
Ze is een zegen voor de pakketbezorgers in haar nieuwe wijk: ze is bijna altijd thuis. Onvermoeibaar neemt ze pakjes voor haar buren in ontvangst. Vier maanden woont ze nu met haar man in dit lichte appartement in Dordrecht. ‘Het mist nog een beetje een ziel,’ zegt ze als ze me binnenlaat. ‘De ziel die ontstaat als je ergens langer woont.’ Emotioneel Komt vanzelf. Voor nu is ze vooral ontzettend blij dat ze het gered heeft, de verhuizing. ‘Met oud en nieuw was...
13 januari, 2020 - /blog/2901/ik-heb-geleefd-48-doodzieke-herman-leeft-van-een-uitkering-maar-ik-ben-de-rijkste-man-die-er-is.html
Herman de Jong was als kind zo mager dat hij een koprol in een tl-buis kon maken. Op doktersrecept mocht zijn moeder in de Jordaan soms een stukje paardenbiefstuk halen, want daar zat ijzer in. Om aan te sterken ging ‘bleekneusje’ Herman in de zomer naar een pleeggezin in Friesland. ‘Zat ik opeens aan een tafel die vol stond met eten. De eerste drie dagen heb ik achter de stal staan spugen, mijn maag kon dat bruine brood met boter niet aan. Melk kende ik niet. Thuis hadden wij he-le-ma...
18 november, 2020 - /blog/3207/doemdenken.html
Op woensdagochtend reden mijn broer en ik samen van Amsterdam naar Heijen. De wereld was gehuld in een dikke mist. Het was alsof wij de enigen waren die nog op deze aarde bestonden. We waren op weg naar de andere twee levende wezens. Op een andere planeet. ‘Op een moment als dit is Heijen toch ver,’ zei mijn broer. ‘Ja,’ zei ik. ‘Maar niet té ver.’ Na een uur en een kwartier rijden waren we in de buurt van planeet Heijen. We cirkelden nog een hele tijd om h...
29 juli, 2020 - /blog/3129/ontmoeting.html
Ik ging de kinderen van M ontmoeten. We kennen elkaar al anderhalf jaar, maar zijn kinderen zag ik nooit. Hij de mijne ook niet. Dat hoefde ook niet. Geen interventies in onze gezinnen. Tot het een dingetje werd. We begonnen gespleten levens te leiden. Het werd een beetje raar om elkaars kinderen, waar we toch het meest van onze tijd mee doorbrachten, nooit in levende lijve gezien te hebben. En waarom niet? Ik was speciaal met mijn katertje naar zijn stad afgereisd. Ter afleidi...
15 april, 2019 - /blog/2577/ik-weet-gewoon-niet-hoe-het-moet-met-exen.html
Zijn handen, als schermpjes, naast zijn slapen. Zijn glimlach zodra hij ons aan de ontbijttafel zag zitten, het oude gezin, nog in pyjama. Zijn drie kinderen, wilde ik schrijven. Waarmee meteen de freudiaanse verschrijving gemaakt is. “Hé, heb je papa," zei ik, “komt die nou doen?” Even later stond ik in de deuropening van mijn huis in mijn hoodie nachtjapon, uitgelopen mascara, haren alle kanten op. Twee verschillende sokken aan mijn voeten. Niemand anders van buiten...