14 januari, 2019 - /blog/2415/dat-we-al-lang-een-serieus-leven-hebben-ergens-en-er-niet-nog-aan-moeten-beginnen-ooit-misschien.html
Zijn familie heeft de hele dag bij hem geschilderd, ik kom zijn huis bekijken en zal daar ook eventjes zijn vader en moeder treffen. In een heel ongedwongen situatie. M. hangt in zijn stoeltje, wijdbeens, in zijn knalroze hoodie. Keurig rechtop zit ik naast hem - met mijn benen over elkaar, dan weer naast elkaar, over elkaar - en probeer af en toe zijn blik te peilen. Hij gaat steeds verder achterover hangen en stopt een hand chips in zijn mond. Een jaar of zestien schat ik ons...
12 oktober, 2017 - /blog/1629/zware-jongen.html
Ik ben bij Anco’s gym, de kelder onder Anco’s woonruimte, waarin hij een sportzaaltje heeft ingericht voor iedereen die woont of werkt in de Biotoop. Onder leiding van Anco kun je hier spieren kweken. Sinds kort is mijn jongste zoon er vaak te vinden. Ook mijn man traint er. Hij liet eens een schijf van een halter op zijn voet vallen en kwam hinkend uit de kelder. ‘Twee kilo ijzer op mijn voet,’ jammerde mijn man. ‘Gelukkig was het geen twintig kilo.’ Anc...
20 december, 2017 - /blog/1813/samuel-zette-een-fijne-jozef-neer-en-was-helemaal-zichzelf.html
Het kerstspel van het kinderdagcentrum is een van de hoogtepunten in het schooljaar. De aula is gevuld met ouders, vrienden, opa's en oma's. Er is cake, koffie en limonade. De stal is mooi opgetuigd, met een dak en balen stro. De verwachtingen zijn hoog. Een tijdlang speelde vooral het personeel de hoofdrollen en waren de kinderen te aanschouwen in bijrollen. Dat is de laatste jaren veranderd, in onze herinnering althans. De begeleiders duwen als vanouds rolstoelen voort of spelen muziek. ...
4 juni, 2018 - /blog/2112/ik-kocht-een-huis-twee-broccoli-s-een-rol-vuilniszakken-en-een-fles-witte-wijn.html
Het meeste van wat de mevrouw opdreunde, kon ik helemaal niet volgen. Mijn makelaar zat naast me en scrolde af en toe op zijn telefoon. Ik had gedacht dat het koopcontract één A-4 zou beslaan, misschien twee, maar het waren er zeventien en het stond boordevol bijzondere bepalingen, kwalitatieve verplichtingen, ook werd er gerept over het ketting- en boetebeding. Ik kreeg het allengs warmer en warmer in dat zijkamertje. Ella Geurts koopt nu een huis, dacht ik en ze begrijpt er, als e...
28 juni, 2016 - /blog/675/come-on-boys-timo-bruijns.html
Een beknopte samenvatting van zijn woorden voor aanvang van Wales – Engeland: ‘Come on boys! Get that ball! Move that fucking ball. Come on boys!’ De BBC was gedwongen excuses aan te bieden voor de live f*cks op klaarlichte dag, maar er waren genoeg supporters die deze achterbuurtvariant van een TED Talk wel konden waarderen. ‘ Oh my, Joe Hart needs a knighthood and immediately ’, twitterde iemand. ‘ Joe Hart is England ’, schreef een ander. Ik schrijf dat Hart mijn favoriete...
17 juli, 2017 - /blog/1466/minnaars.html
“Hoe kom je nou toch aan al die minnaars steeds?” vroeg ik. “Gewoon,” zei ze. “Bij de Bijenkorf.” “Bij de Bijenkorf?” Het kwam erop neer dat zij lunchte in het restaurant aldaar, en toen ze terugkwam van het toilet zat daar de minnaar op haar stoel. “Ik zou wel op je gezicht willen zitten,” zei ze. Dat vond hij lang geen gek idee. En zo was van het één het ander gekomen. “O tuurlijk.” Een andere v...
13 april, 2016 - /blog/506/eerst-zien-dan-geloven.html
Spartanen zijn vreemde wezens. Op Het Kasteel tref je geen Haagse bluf aan, of Amsterdamse bravoure. Ook niet het fanatisme van Zuid. De Spartaanse levenshouding is al evenmin vergelijkbaar met Friese stijfkoppigheid of Groningse nuchterheid. Bij ons wordt er gemopperd, er wordt gehoopt, er wordt gevreesd. Dat laatste misschien nog wel het meest. Eerst zien, dan geloven. Spartanen zijn voorzichtig geworden. Het is de opeenstapeling van teleurstellingen in de afgelopen jaren die ons par...
14 april, 2016 - /blog/509/soep.html
Mijn moeder stond in de keuken en rolde gehaktballetjes. Zij was een vrouw die ervan uitging dat er geen probleem bestond dat niet kon worden opgelost met een deugdelijke pot tomatensoep. Op de radio had iemand het over een Russische stad met een vrijwel onuitspreekbare naam. Mijn moeder vroeg of ik mee wilde rollen, maar hiermee was ik al op mijn tiende radicaal gestopt. Tot dan was 1986 een jaar als een ander geweest. Nu ja. Het was Het Jaar van de Vrede. Flevoland was een provincie gewo...
30 oktober, 2019 - /blog/2831/alleen-zichtbaar-voor-wie-het-weet-zijn-anneleen-van-offel.html
Met onze camouflagekledij van sneldrogende broeken, rugzakken en mosgroene tent vallen we natuurlijk op in de Europese steden. We zien onszelf door andere ogen: twee rugzaktoeristen, Interrailers , lekker op vakantie. Maar tussen ons weven wij een verhaal, onzichtbaar onder onze vermomming. Wij trouwen door twee maanden de tijd te nemen voor elkaar. Soms wil ik aan iedereen die we tegenkomen vertellen over ons plan, wij zijn niet wie we lijken, wij zijn anders , maar in dat verlangen zijn we ...
3 september, 2020 - /blog/3152/haette-of-hatte.html
De Volkskrant berichtte deze week over het toenemende aantal verwarde personen. Duizenden mensen met psychische problemen worden voor korte tijd gedwongen opgenomen (IBS), als een burgemeester daarmee instemt. Burgemeester Hubert Bruls ‘lag net op bed’ toen een psychiater hem belde over een verward persoon, vertelt hij de krant. Voor de romantiek binnen het huwelijk van Bruls zal het vast gevolgen hebben, maar het siert hem dat hij eerst grondig het dossier van een patiënt lees...