Zoeken
Nieuws 622 Blog 622
De notulist (Marieke Polderdijk)

25 maart, 2016 - /blog/461/de-notulist-marieke-polderdijk.html

Ze lag op haar rug met het hoofdeinde van haar bed lichtjes omhoog versteld, haar hoofd een beetje schuin naar links gedraaid. De slierten draden kronkelden van de apparaten naar haar toe, staken in haar handen en neus, of verdwenen onder de lakens. In haar hals zat een gat waaruit het uiteinde van een ronde buis stak. Haar borst bewoog op en neer op het ritme van een ratelend gezuig. ‘Dag lieverd’, zei mama, die de kamer in stapte en zich over het bed boog. Ik deed een paar stappen naar vo...

Weeper

29 maart, 2017 - /blog/1221/weeper.html

Weeper   ‘Neem je niet op?’ ‘Nee.’ ‘Moet jij niet een maat ophalen van het vliegveld?’ ‘Heb ik dat verteld? Dat hoeft pas later.’ ‘Zet in elk geval de bel af. Dat is dat ding –’ ‘Ik weet waar die bel zit. Waar is het glijmiddel?’ ‘Geen idee, ergens in het bed.’ ‘Waar?’ ‘Geen idee, zeg ik. Misschien lig je er wel op. Of het ligt onder je kussen. Rol je even om. Al blijf ik natuurlijk volhouden dat er ...

Een joodse voorgrond

5 mei, 2020 - /blog/3057/een-joodse-voorgrond.html

  Op mijn dertigste verjaardag zat ik in Auschwitz. Daar zat ik niet zoals mijn oom Nathan - die eigenlijk een oom van mijn vader is, maar ook mijn broertje en ik hebben hem altijd oom genoemd. Oom Nathan was het enige familielid dat levend terugkeerde uit een concentratiekamp en de rest van zijn leven vierde hij dat als een overwinning. Ik kan me niet herinneren dat hij ooit een dag níet permanent over de oorlog praatte. Een van mijn vroegste herinneringen: met z’n tweeën stonden...

Deskundigen over de dood #5: Leef elke dag met de dood voor ogen, ga ’s avonds niet slapen met ruzie

7 september, 2020 - /blog/3153/deskundigen-over-de-dood-5-leef-elke-dag-met-de-dood-voor-ogen-ga-s-avonds-niet-slapen-met-ruzie.html

  Het kan echt: doodgaan van verdriet. Al een tijdje hield deze vraag me bezig. Je hoort het weleens. Een oude vrouw overlijdt zes dagen na haar man met wie ze 60 jaar was getrouwd. Een moeder van een gestorven volwassen gehandicapte zoon volgt hem binnen twee maanden. De Vlaamse rouwexpert Manu Keirse legt uit hoe dat kan: rouw is stressvol en vergt veel van je lichaam. Het is niet alleen een emotionele, maar ook een fysieke inspanning. Ben je al verzwakt op het moment dat de rouw je...

Tragedie

4 juni, 2020 - /blog/3086/tragedie.html

  Vlak voor ik naar bed ging had ik nog even naar  Femke Halsema bij Op1  gekeken en daarna had ik héél eventjes Twitter open geklikt. Kortom, ik kon de slaap niet vatten. Er woelde iets in mij, iets dat het midden hield tussen woede, verdriet en moedeloosheid. Dat heb ik altijd wanneer er iets gebeurt in de publieke arena wat zich heel eenvoudig laat misbruiken door vrijwel iedereen, omdat je bij voorbaat al weet hoe het schijndebat zich zal ontwikkelen en dat wanneer d...

Zuiplap

15 januari, 2020 - /blog/2905/zuiplap.html

Het is Dry January. Een concept dat is overgewaaid uit Engeland. Een maand geen alcohol drinken om te kijken wat voor effect dat heeft op lichaam en geest. Meer effect natuurlijk dan je zou denken. We drinken over het algemeen meer alcohol dan we willen weten. Of moet ik nu zeggen ‘ik’? Ikzelf ben totaal geen zuiplap, maar Dry January is voor mij toch niet echt dry begonnen. Voor mij was het om te beginnen vier nachten achtereen oud en nieuw. Met M. In een huisje in Frankrijk. Dat is...

Pop en literatuur (82): Nona Hendryx en Zora Neale Hurston

10 december, 2019 - /blog/2867/pop-en-literatuur-82-nona-hendryx-en-zora-neale-hurston.html

  De roman T heir Eyes Were Watching God is een poëtisch meesterwerk van de Amerikaanse schrijfster Zora Neale Hurston. Ze maakte deel uit van de zogenaamde Harlem Renaissance , een groep zwarte schrijvers die furore maakte voor de Tweede Wereldoorlog. De poëtische beschrijvingen van de verteller contrasteren met de dialogen die juist in spreektaal weergeven worden. Dat draagt echter wel bij aan de levensechtheid van de personages. Hoofdpersoon van het boek is Jani...

Thuis

10 januari, 2020 - /blog/2897/thuis.html

Er staat een dik kerstboompje in mijn kamer, er ligt sinds kort een vloerkleed op de bamboevloer en er staat nu ook een dressoirkast met daarop een tv. ‘Mama, we zijn net een échte familie!’ Mijn veertienjarige dochter glimt als onze nieuwe kerstballen. Nog meer eigenlijk. Nu ik erover nadenk. ‘Hoezo nét een echte familie?’ ‘We hebben nu zelfs een kastje met een tv erop! Dat heb ik áltijd gewild!’ Ze zucht diep. Alsof met de komst van de dressoirkast haar grootste wens in v...

Tuin

21 april, 2020 - /blog/3044/tuin.html

  Omdat iedereen in de tuin werkte, ging ik het ook doen. Ik kocht bij de bloemenwinkel een fuchsia om de dode hangplant aan mijn schutting te vervangen. Op instigatie van mijn negenjarige schafte ik meteen een zak nieuwe aarde aan. ‘Dat deden oma en ik vorig jaar ook!’ zei ze. Onze tuin is drie bij vier meter, tussen drie schuttingen, helemaal betegeld. Aan de rand een smal strookje grond waarin vorig jaar de viooltjes hebben gestaan, en de doorgeschoten uien die daar to...

Ik heb geleefd #43: Margreet zingt dierbaren nog één maal toe: Ik weet niet hoe vaak ik nog jarig zal zijn

11 november, 2019 - /blog/2846/ik-heb-geleefd-43-margreet-zingt-dierbaren-nog-een-maal-toe-ik-weet-niet-hoe-vaak-ik-nog-jarig-zal-zijn.html

Misschien had ze er meer mee moeten doen. ‘Maar ik kom uit een calvinistisch gezin van “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg,”’ zegt Margreet Thannhauser (59). Als kind kwam het niet in haar op serieus werk te maken van haar zangtalent. Ze ging naar school in Zwolle en kwam daarna in dienst bij de bank waar haar zus ook werkte. Zingen deed ze tussen de bedrijven door, maar nooit ‘echt’. En misschien, formuleert ze het voorzichtig, heeft ze daar nu wel een heel klein beetje s...

« 1 ... 14 15 16 ... 63 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: