Zoeken
Nieuws 1378 Blog 1378
Ik wil niet de laatste struik zijn (Yelena Schmitz)

28 januari, 2019 - /blog/2441/ik-wil-niet-de-laatste-struik-zijn-yelena-schmitz.html

16 januari, 22.00 uur Er zijn kinderen die tellen hoe lang ze onder de douche staan. Er zijn kinderen die ervoor kiezen droge groentenburgers te eten. Er zijn kinderen die nog nooit alleen de trein hebben genomen. Op dit moment poetsen duizenden kinderen hun tanden. Ze denken aan morgen. Morgen zullen ze opstaan en hun zakgeld ruilen voor treintickets. Ze zullen met hun jonge harten, hun jonge longen en hun jonge stemmen samen door de straten van Brussel lopen. Ze zullen met duizenden...

Pop en literatuur (46): Nick Cave & The Bad Seeds en John Milton

29 januari, 2019 - /blog/2444/pop-en-literatuur-46-nick-cave-the-bad-seeds-en-john-milton.html

  Liefhebbers van de Netflix-serie Peaky Blinders zijn ongetwijfeld bekend met dit nummer. ‘Red Right Hand’ is de signature tune van de serie. Elke aflevering opent ermee. Verschillende alternatieve versies komen in de serie voor. De keuze voor dit nummer zal deels te maken hebben met de onheilspellende toon, die wonderwel past bij de grimmige sfeer van Peaky Blinders. Maar er is ook een inhoudelijke link. Peaky Blinders speelt in het Birmingham van net na de Eerste Were...

Ik heb geleefd #10. Ongeneeslijk zieke Kinga Bán (37) blijft zingen tot het echt klaar is

29 januari, 2019 - /blog/2445/ik-heb-geleefd-10-ongeneeslijk-zieke-kinga-ban-37-blijft-zingen-tot-het-echt-klaar-is.html

Beeld: still uit ' Vandaag ' (YouTube) Het hiernamaals stelt ze zich soms voor in kleuren. 'Als ik een mooie bloem zie, denk ik: wow! die is straks nog honderd keer mooier. Vroeger zag ik een soort Teletubbie-landschap voor me waar mensen speelden. Nu denk ik vooral dat het daar goed is. Dat er vrede zal zijn en geen pijn.' Ze glimlacht. Klein en broos zit zangeres Kinga Bán (37) tegenover me in een Houtens café. Het eeuwige leven bij Jezus heeft ze ontelbaar vaak bezongen, z...

Marion leest Roxane van Iperen

20 januari, 2019 - /blog/2446/marion-leest-roxane-van-iperen.html

Het boek komt wat langzaam op gang, maar net als een trein die steeds sneller gaat rijden, wordt het steeds beeldender en emotioneler. Dit is overigens geen toeval. Roxane vertelde me dat ze dit heeft geschreven als een fuik, zoals de joden daar ook in werden gelokt. Eerst afstandelijk, en dan steeds dichterbij totdat de lezer niet meer weg kan. Toen ik dit wist, was ik nog meer onder de indruk. Ik ben blij dat ik mijn boek al had ingeleverd toen ik ’t Hooge Nest las, want oei, wat is het i...

Marion leest Emily Ruskovich

20 januari, 2019 - /blog/2447/marion-leest-emily-ruskovich.html

Toen ik mijn debuut  Villa Serena schreef, moest ik het duidelijk nog leren. Ik heb pas het gevoel dat ik sinds Daglicht een beetje fatsoenlijk ben gaan schrijven. Ann en Wade wonen in het onherbergzame Noord-Idaho. Zij probeert te achterhalen wat er in zijn vorige huwelijk is gebeurd: zijn ex-vrouw vermoordde een van hun dochters en sindsdien is de andere dochter verdwenen. Zo mooi geschreven met veel oog voor detail. En net als Snowchild speelt het zich af in een onherbergzaa...

Marion leest Carolien Spaans

20 januari, 2019 - /blog/2448/marion-leest-carolien-spaans.html

Carolien verloor haar man door een skiongeluk en schreef daar een briljant boek over. Hoewel het over een verdrietig onderwerp gaat, is deze JAN-columniste bij vlagen hilarisch. Ze vertelt over haar relatie, haar neuroses, het rouwproces, maar ook over haar voorzichtige stappen in datingland. Ik heb mijn man en mijn hond (want die gaat óók nog dood in het boek) heel stevig vastgehouden toen ik het uit had. Het zet je leven behoorlijk in perspectief. ...

Aardsteen (Jeroen Blankert)

30 januari, 2019 - /blog/2449/aardsteen-jeroen-blankert.html

* En daar komen ze nu mee.  Dat er in 1971 een aardsteen is gevonden op de maan. Ze vlogen er heen, al met al een hele toer, niet iets wat ze dagelijks deden. En nu nog steeds niet. Ze stonden daar met hun maanlander, stapten uit, liepen in die logge pakken een rondje over die maan, die wel een stuk kleiner dan de aarde is, maar toch voor en voetganger in zo'n pak toch weer best groot, vijfhonderdtien vierkante kilometer om precies te zijn, en zo'n astronaut bukte zich, hij raapte iet...

Gedichtendag: lees een voorpublicatie uit de te verschijnen bundel van Erik Jan Harmens

31 januari, 2019 - /blog/2450/gedichtendag-lees-een-voorpublicatie-uit-de-te-verschijnen-bundel-van-erik-jan-harmens.html

  * twee keer   lichaam lichaam   ik noem je twee keer daarna niet meer   weiger geen dienst maar doe het   zoals de maan het water naar zich toe trekt   als een doelwit van een criminele afrekening   dat eerst nog vol ongeloof naar de inslagen kijkt   vóórdat hij instort blauw en dan wit wordt   geef je...

Soldaat

31 januari, 2019 - /blog/2451/soldaat.html

De dame die de pasfoto maakte wilde mijn oren zien en ze zei: ‘Ik weet dat het moeilijk is, maar je mag wel lachen hoor. Maak ook je lippen maar even lekker nat, alsof er leven inzit.’  De tandarts maakte een röntgenfoto van mijn kiezen en zei nadien: ‘Jammer, weer geen gaatjes. Maar wanneer stop je met roken?’  De vrouw in het gemeentehuis vroeg of ik gegroeid was en of ik mezelf voor de zekerheid even op wilde meten. Ik was niet gegroeid. Nadien wilde ze mijn vingerafdr...

Berichten uit de Biotoop: Stemprothese

1 februari, 2019 - /blog/2453/berichten-uit-de-biotoop-stemprothese.html

Ik klop het stof van mijn kleren en neem de gehoorbeschermer van mijn oren, hang hem in mijn nek. Houtje, Cor en Frank, de drie mannen van de Technische Dienst, zijn gearriveerd en vleien zich neer in hun kantine naast de werkplaats. Ik strijk over het tafelblad dat ik aan het schuren ben. Bijna klaar. ‘Wil je ook koffie?’ roepen ze. Ik draai me om en vraag voorzichtig of ik nog even door mag gaan met schuren. Cor fronst. ‘Als jij nou je koptelefoon opdoet, hebben wij er geen last va...

« 1 ... 14 15 16 ... 138 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: