1 september, 2019 - /blog/2759/onkruid.html
Op mijn twintigste betrok ik een benedenwoning in Rotterdam en erfde een cottage-tuin vol bloemen van mijn bejaarde voorganger. Ik beloofde de rouwende familie dat ik me zou ontfermen over de lusthof van hun vader. Ik kocht een tweedehands tuinboek en verdiepte me in alle soorten die ineens aan mijn zorg waren toevertrouwd. Ik leerde mesten, opbinden en wieden en snoeide rozen, lavatera’s en vlinderstruiken in de juiste periode. De oude man had nagedacht over zijn ontwerp, ik...
26 oktober, 2017 - /blog/1682/bekentenis.html
Enige tijd later krijg ik mijn schrijfkast, de inloopkast in de ateliervleugel waarin ik me wil gaan afzonderen om rustig te werken. Opnieuw moet ik internet regelen en weer doe ik een beroep op Riemer. Hij helpt me aan een modem. Als ik het kastje bij hem kom ophalen, vertelt hij dat zijn moeder mijn roman Wissel uit 2013 heel goed vond. Dat ze een schriftje bijhoudt met de boeken die ze leest en dat er bij mijn boek een paar vette uitroeptekens stonden. Hij heeft het zelf gezien. ...
14 april, 2020 - /blog/3033/hondje.html
Sinds een wereldramp ons trof, verlang ik steeds meer naar een hondje. Als ik me niet helemaal goed voel, als ik die onduidelijke dreiging steeds duidelijker begin te voelen, als ik me er weer even glashelder van bewust ben dat de ballen die we onder water proberen te houden, daar niet - nooit - voor altijd zullen blijven, google ik op ‘lief klein hondje.’ Daar word ik rustig van. Zodra er iets rampzaligs gebeurt, wil ik een hondje. Nooit google ik nameli...
7 mei, 2019 - /blog/2612/ik-heb-geleefd-24-wendy-44-is-ziek-de-dood-lijkt-me-heerlijk.html
“De dood lijkt me héérlijk,” zegt Wendy Colijn (44) op het terras achter haar huis. In de rolstoel draait ze haar ogen ten hemel. Doodgaan betekent geen pijn meer hebben, helemaal vrij zijn. Ja, zegt ze, dat is iets om naar uit te kijken. Niet dat ze het leven zat is. Maar je door de dagen slepen in een gesloopt lichaam, dat wil ze niet meer. Overigens gaat het nu redelijk, vertelt ze terwijl ze een van haar honden achter de oren kriebelt. Dankzij een nieuw medicijn is de euthanasiev...
28 maart, 2017 - /blog/1217/was-karolien-berkvens-zu-sagen-hat-7.html
‘Soms denk ik: ik moet een performance organiseren waarin ik mensen uitnodig om in een lege kamer te gaan zitten en uit het raam te kijken. Verder niets. Plotseling ontstaat er dan een gevoel van eenzaamheid waarvoor wij altijd proberen te vluchten. Maar als je blijft zitten en je je eigen eenzaamheid onder ogen komt, dan gebeurt er iets anders, iets heel interessants.’ In Kersenhout en oude gevoelens speelt zo’n kamer een belangrijke rol. Arjeta Filipo probeert&n...
13 mei, 2020 - /blog/3064/afscheid.html
Deze live streaming is nog niet begonnen , stond er. Drie minuten te vroeg logde ik in voor de begrafenis. Ik kon nog wel snel koffiezetten. Binnen hing alles vol slingers. Mijn jongste dochter was de dag ervoor tien jaar geworden. We hadden met het vroegere gezin aan het feestontbijt gezeten. In de middag een kinderfeestje gevierd in mijn oude straat. Toen ik met de kop koffie weer aan mijn tuintafel ging zitten, verscheen de doodskist net in beeld. Twee vazen met rozen. Een g...
12 juni, 2016 - /blog/619/negen-redenen-om-niet-voor-de-belgen-te-supporteren.html
1. Het is ons feestje. Je bent niet uitgenodigd, ehm sorry, ik bedoel natuurlijk: NIET GOED GENOEG. 2. De ware supporter wordt gevormd in tijden van tegenslag en treurnis. Wij kunnen het weten. Supporteren voor een ploeg die wint kan iedereen. Stand by your Oranje, nu meer dan ooit. 3. Wij hebben de Eerste Wereldoorlog overleefd zonder jullie hulp. Nu lukt het ook wel. 4. Geef toe: dit dwaze idee is slechts een flauw excuus om nog vaker op kansloze wijze Vlaams (amai!) te gaan lo...
23 maart, 2016 - /blog/454/ziek.html
Later werden het er meer, zoals het er altijd meer worden, minder minder minder worden het er nooit. En ik zag de eerste beelden, en ik probeerde me voor te stellen wat die mensen op die groezelige eerste foto’s die op Twitter voorbij kwamen dachten – maar al snel gingen mijn gedachten niet meer naar hen uit. Ik dacht alleen maar: wat zou Bilal van Wijk hiervan vinden? Bilal is het personage uit mijn roman De terugkeerling . Of beter: een van de twee hoofdfiguren. Van lezers krij...
23 november, 2017 - /blog/1755/bazel.html
In de zomer dat het uitkwam dat mijn vader een minnares had, gingen we samen naar Bazel. Ik denk dat hij zijn excuses wilde aanbieden voor de verstoring van onze gezinssituatie. Het was óók een soort escapisme, maar dan ten gevolge van romantiek. Hem vergeven lukte destijds zonder moeite; je kunt je ouders niet te lang iets kwalijk nemen. Mijn vader en ik bezochten in Bazel een grote overzichtstentoonstelling van de schilder Jean-Michel Basquiat, van wie op dat moment idolaat...
2 maart, 2018 - /blog/1952/berichten-uit-de-biotoop-zingen-en-slaan.html
Ik kijk de straat in met de rood verlichte ramen. De meeste gordijnen zijn open. Buiten is het koud en de avond is nog jong. Tot voor kort woonde Elvis in De Biotoop. Zijn woonruimte met witte vloerbedekking en een bar was ingericht op zijn grote liefde: karaoke. Van de anderen hoor ik dat ze eens midden in de nacht bij Elvis aanklopten om te zingen. Dat Elvis al sliep, maar meteen een joggingbroek aansjorde en zonder aarzelen in was voor een sessie. Nu staat zijn karaoke-set opgesteld in ...