Zoeken
Nieuws 734 Blog 734
Ik heb geleefd #66: Louises lippen en nagels werden blauw: de caissière vroeg: ‘Gaat het wel goed?’

8 juni, 2020 - /blog/3088/ik-heb-geleefd-66-louises-lippen-en-nagels-werden-blauw-de-caissiere-vroeg-gaat-het-wel-goed.html

  Haar zoons weten niet beter dan dat hun moeder vaak naar het ziekenhuis moet en elke middag even gaat slapen. Ze herinnert zich de eerste keer dat haar oudste bij een vriendje ging spelen en daarna verbaasd opmerkte dat die andere moeder helemaal geen infuuspomp in haar lijf had. Louise loopt dag en nacht rond met een tasje waar een medicijncassette in zit die een vaatverwijder in haar bloedvaten laat lopen. Dat is vanwege haar zeldzame longziekte pulmonale hypertensie; zonder genee...

Pop en Literatuur (60): Beyoncé en William Shakespeare

14 mei, 2019 - /blog/2623/pop-en-literatuur-60-beyonce-en-william-shakespeare.html

Cor's Pop & Literatuurlijst op Spotify:     De bekendste monoloog uit de complete wereldliteratuur (misschien op de bergrede van Jezus na) is ‘ To be or not to be ’ uit Shakespeares Hamlet . De overpeinzing, waarvan veel mensen alleen de eerste zin uit hun hoofd kennen, laat zich lezen als een gedicht. En dat is het ook. Een gedicht over leven en dood. Zo wordt het althans gelezen door de meeste commentatoren. Hamlet, de apathische held, de twijfela...

Messias

28 december, 2017 - /blog/1824/messias.html

De vrouw die op bezoek kwam liet foto’s van haar zoon zien die momenteel in Irak voor een vredesmissie is. Ook misschien niet het eerste waar je aan denkt als je besluit een kind te nemen, dat het ooit een vredesmissie wil ‘bevechten.’ Het was zijn eerste uitzending. Ze zei: ‘Zo’n uniform maakt het heel echt.’ Dat vond ik ook. Ik vroeg of ze hem erg miste. Ze zei: ‘Het valt mee, je kunt beeldbellen tegenwoordig, dat scheelt een hoop.’ Daarna spraken we kort over de kerst...

Vleugelverlamming

16 april, 2020 - /blog/3038/vleugelverlamming.html

Op de parking van de Carrefour stap ik in het energieveld van twee jonge mannen die Red Bull drinken. Ze bekijken mij alsof de vleugelverlammer gearriveerd is.     ‘Jij hebt grijs haar,’ zegt een van de mannen.     ‘Ja,’ zeg ik, ‘maar ik ga vroeger dood zijn dan jij.’     De man kijkt niet-begrijpend naar de ander.     Mensen verwarren is te gemakkelijk geworden. Ze zijn al verward door de tijden. Ze drinken energie...

Zolder

4 januari, 2017 - /blog/1000/zolder.html

Deze column is ook te beluisteren, ingesproken door Jonah Falke zelf. De vrouw vertelde ook dat ze een van de eerste columnisten van Nederland was geweest. Ze had in de jaren zestig wekelijks geschreven over het opvoeden van haar kinderen voor de Libelle . ‘In die tijd was een corrigerende tik verkopen aan een kind niks bijzonders,’ zei ze. ‘Maar mijn man ging te ver, hij heeft onze dochter een keer van de trap gegooid, dat heb ik nooit opgeschreven.’ Ik zweeg en kni...

Iets

4 maart, 2020 - /blog/2959/iets.html

Een vriend belde vanuit de auto. ‘Er is iets aan de hand,’ zei hij. Verder kon ik er niets van verstaan vanwege de storm waarin ik liep. Het almaar lossere vel rond mijn wangen en nek werd recht naar achteren geblazen. Zo strak dat mijn skelet wel tevoorschijn moest piepen. Mijn ogen traanden. Een huilende doodskop probeerde vooruit te komen, en dat lukte dus haast niet. Maar dan ook écht niet. Dat vond ik het wonderbaarlijkste. Alsof ik recht tegen de stroom van een wildwaterrivi...

Voorwoord 'De laatste lach' (Bart Vervaeck)

5 november, 2019 - /blog/2838/voorwoord-de-laatste-lach-bart-vervaeck.html

  Een pagina uit het exemplaar waarin Basart aantekeningen heeft opgeschreven.   Een nieuwe herfst, een nieuw geluid Voorwoord door Bart Vervaeck De laatste lach , de eerste roman van R.A. Basart (1946-2019), verscheen in de herfst van 1997. Het postmoderne taalspel was op dat moment gemeengoed geworden en de lezers waren wel wat gewend. Toch viel het boek op door de bizarre plot, de virtuoze stijl, de duizelingwekkende gelaagdheid, de hilarische en grotesk...

Marion leest Roxane van Iperen

20 januari, 2019 - /blog/2446/marion-leest-roxane-van-iperen.html

Het boek komt wat langzaam op gang, maar net als een trein die steeds sneller gaat rijden, wordt het steeds beeldender en emotioneler. Dit is overigens geen toeval. Roxane vertelde me dat ze dit heeft geschreven als een fuik, zoals de joden daar ook in werden gelokt. Eerst afstandelijk, en dan steeds dichterbij totdat de lezer niet meer weg kan. Toen ik dit wist, was ik nog meer onder de indruk. Ik ben blij dat ik mijn boek al had ingeleverd toen ik ’t Hooge Nest las, want oei, wat is het i...

Pop en literatuur (99): Bruce Springsteen en John Steinbeck

30 juni, 2020 - /blog/3107/pop-en-literatuur-99-bruce-springsteen-en-john-steinbeck.html

  The tractors came over the roads and into the fields, great crawlers moving like insects, having the incredible strength of insects […] Snub-nosed monsters, raising the dust and sticking their snouts into it, straight down the country, across the country, through fences, through dooryards, in and out of gullies in straight lines. They did not run on the ground, but on their own roadbeds. They ignored hills and gulches, water courses, fences, houses. Nee, dit is ge...

Familie

13 augustus, 2020 - /blog/3140/familie.html

  Gisteren bezocht ik mijn nichtje in haar eerste koophuis. Er moest nog wat verbouwd worden maar het was nu al een plek voor een toekomst, waar je kinderen kunt verwekken en laten opgroeien, en dat was dan ook haar plan. We zaten uren te praten en ik zag Lev Tolstojs waarheid grotendeels verdampen. Zijn roman Anna Karenina opent met de beschouwing dat ieder gelukkig gezin op elkaar lijkt en dat alleen het ongeluk zijn eigen bijzondere karakter heeft. Toch vroeg ik me ook ...

« 1 ... 13 14 15 ... 74 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: