Zoeken
Boodschappen

27 november, 2019 - /blog/2859/boodschappen.html

Met mijn vader fietste ik op zondag naar de supermarkt. In razend tempo. Mijn moeder had onmiddellijk tomatenpuree nodig. Onderweg klaagde hij dat we door de ene na de andere grijze muis werden ingehaald. Ze hadden tegenwoordig allemaal zo’n elektrisch ding. Daar was niet tegenop te trappen. Op dat moment racete een oudere dame ons voorbij. 'Zo’n vouwenkop met rooie lippen,' zei hij, 'dat is toch geen gezicht meer.' Sinds de supermarkt in hun dorp gesloten is, moeten mijn ouders ...


Waanzin en tragiek

28 november, 2019 - /blog/2860/waanzin-en-tragiek.html

Op de Grabbeplatz in Düsseldorf, voor de Kunstsammlung K20, stopte er een busje waaruit een paar enthousiaste mannen en vrouwen met speakers en spandoeken tevoorschijn kwamen. Wat de bedoeling hiervan was zou me later pas duidelijk worden. Eerst bezocht ik de tentoonstelling van schilder Edvard Munch die schrijver Karl Ove Knausgård had samengesteld.  Knausgård schreef het boek Zoveel verlangen op zo’n klein oppervlak over zijn rol als curator. Al weken vertelt een vriend elke ...


Ik heb geleefd #46: terminaal zieke Dhjana is een bekende van de AIVD: ‘Ik was mijn hele leven anarchist’

2 december, 2019 - /blog/2862/ik-heb-geleefd-46-terminaal-zieke-dhjana-is-een-bekende-van-de-aivd-ik-was-mijn-hele-leven-anarchist.html

Ze was 7 toen ze een documentaire zag over doodgeknuppelde babyzeehondjes. De volgende dag vertelde ze er verontwaardigd over in de klas. Dat leidde uiteindelijk tot een kinderkruistocht naar de Noorse ambassade. Ruim tweeduizend leerlingen schreeuwden ‘stop de zeehondjesmoord’. ‘Ik ben mijn hele leven anarchist geweest,’ zegt Dhjana Samshuijzen. ‘Mensen denken dat anarchisme betekent dat je overal schijt aan hebt en doet waar je zin in hebt, maar dat is niet de kern. Het gaat...


Schuld

4 december, 2019 - /blog/2863/schuld.html

Tegen elven ’s avonds liep ik door wereldstad Rotterdam, sabbelend op een snuflolly, tegen storm en regen in. Ik was net klaar met lesgeven. Nog twintig minuten lopen naar het treinstation. Tot zover; niets aan de hand. Toen kwam er een app binnen van M. waarin stond dat hij zó’n zin had om mijn taxichauffeur te zijn vanavond, en dat hij dat dus ging doen. Hij zou op Amsterdam Centraal met de auto op me wachten en me dan naar huis rijden. ‘Nou, dat hoeft niet hoor,’ schreef ik teru...


Vierentwintiguurseconomie

5 december, 2019 - /blog/2864/vierentwintiguurseconomie.html

Het is makkelijk om je te verbazen over alles wat er op een eiland is ontstaan. Maar ook dat er zo weinig verschil zit in wat mensen willen. Voor mijn vertrek naar Tenerife keek ik hoeveel McDonald’s-restaurants er waren. Eenentwintig. Was dat de maatstaaf voor een beschaving? Het zou ook iets kunnen zeggen over wat mensen graag eten hier. Van het kleine vliegveld, waar slechts een paar verveelde douanebeambten rondslenterde, reden we richting ons appartement. Het was middernacht en er m...


Pop en literatuur (82): Nona Hendryx en Zora Neale Hurston

10 december, 2019 - /blog/2867/pop-en-literatuur-82-nona-hendryx-en-zora-neale-hurston.html

  De roman T heir Eyes Were Watching God is een poëtisch meesterwerk van de Amerikaanse schrijfster Zora Neale Hurston. Ze maakte deel uit van de zogenaamde Harlem Renaissance , een groep zwarte schrijvers die furore maakte voor de Tweede Wereldoorlog. De poëtische beschrijvingen van de verteller contrasteren met de dialogen die juist in spreektaal weergeven worden. Dat draagt echter wel bij aan de levensechtheid van de personages. Hoofdpersoon van het boek is Jani...


Ruzie

11 december, 2019 - /blog/2868/ruzie.html

We zouden de afgelopen zomervakantie een kitten krijgen van vrienden. We zouden een meisje nemen voor ons meisjeshuishouden. Ze zou Billie heten naar Billie Eilish. Toen onze Billie in de lente geboren was, bezochten we haar om het weekend. Bij het gezin met drie kinderen. Ik vond het leuk om met mijn dochters bij hen op zondagsbezoek te gaan. Zoiets was dus niet alleen voorbehouden aan de niet-gescheiden gezinnen. Billie leek een beetje op Noenoe; één van de twee poezen die na de sc...


Bezit

12 december, 2019 - /blog/2871/bezit.html

Mijn vlucht vanuit de Canarische Eilanden was vertraagd omdat er in Frankrijk gestaakt werd. Ook het luchtruim is verdeeld. De gedachte dat eigenlijk niemand iets bezit, dat de wereld van iedereen is, drong zich op in het stilstaande vliegtuig. Mensen begonnen al snel te zeuren tegen de voorkomende stewardessen en stewards. ‘De lucht is toch van niemand?’ werd er geroepen. Het leek me achterhaald en zinloos om je hierover te beklagen. Een halve dag later, in een rijdende trein, las ik ...


« 1 ... 136 137 138
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: