15 oktober, 2020 - /blog/3181/brave-burger.html
Na het zien van de persconferentie bekroop me het gevoel: ik wil een brave burger zijn. Een deftig iemand, op het saaie af, die slechts cerebraal verzet pleegt, met voorkeur als hij alleen is. Deze zomer keek ik met plezier naar de Duitsers en Belgen. Het gros deed keurig mee aan de regels. Er werd me toevertrouwd dat Belgen die naar de Nederlandse televisie kijken zich eraan ergeren dat iedereen een mening heeft. Over álles. Debat scherpt het beleid, maar tegen welke prijs? ...
16 oktober, 2020 - /blog/3182/voorpublicatie-ik-ben-de-verlosser-niet.html
100% vrije jongen Johannes van der Sluis Op de brug in de verte een optocht van mensen met fluoriserende jassen toeristen wellicht een groepsreis Aziaten opeens weet ik dit zijn de gele hesjes een gruwelijke sensatie krijgt me in haar greep zo verlekkerd moeten journalisten al dan niet integer zich soms voelen ik zet het op een lopen ze zijn niet moeilijk ...
19 oktober, 2020 - /blog/3184/het-vertalen-van-vesaas-marin-mars-vertelt-hoe-zij-te-werk-ging.html
Toen ik jaren geleden De vogels van Vesaas voor het eerst las, sloeg dat in als een bom, ik had nog nooit zoiets gelezen! De sobere, indringende taal, de manier waarop Vesaas schijnbaar alledaagse gebeurtenissen laat spreken en hoe hij je moeiteloos meevoert in Mattis’ wonderlijke denkwereld was uniek. Het was voor mij dan ook heel bijzonder om De vogels en daarna ook Het ijspaleis en De boot in de avond te vertalen en me zo in zijn taal en de wereld van zijn personages on...
21 oktober, 2020 - /blog/3187/empathie.html
Ik las ‘The Lottery’ van Shirley Jackson. Het verhaal is een paar jaar na de tweede wereldoorlog geschreven, en werd een van de beroemdste korte verhalen in de Amerikaanse geschiedenis. Het gaat over een kleine gemeenschap waar een loterij plaatsvindt. Een jaarlijkse traditie waarvan allang niemand meer de precieze oorsprong kent, maar die gewoon elk jaar terugkomt. Omdat dat nu eenmaal de traditie is. Het zou, van oudsher, tot een goede oogst moeten leiden of zoiets. Ni...
22 oktober, 2020 - /blog/3189/afwachten.html
Om niet van verveling de gordijnen in te klimmen sloot ik een verstofte buizenradio aan die al bij het grofvuil stond. Er kwam geen verstaanbaar woord uit, maar Italiaans, Spaans en Turks. Het was een wereldradio. Het luidsprekertje kraakte alsof ‘Radio Oranje’ ieder moment kon aanvangen: ‘In de eerste plaats wil ik met u allen in diepe ontroering het Vaderland gedenken dat zo zwaar getroffen is.’ De grootste gelijkenis met de huidige crisis leek me dat ...
26 oktober, 2020 - /blog/3190/leesfragment-uit-scenario-de-nieuwe-roman-van-thomas-acda.html
1 Dit verhaal begint en eindigt bij mij, maar alles komt door Sam. Sam is de motor, de initiator. Ik ben Sam niet. Alles op zijn tijd, maar het is van het grootste belang dat je weet dat als het aan mij had gelegen, ik nog steeds het grootste gedeelte van elke dag in mijn appartement op Chrystie Street zou doorbrengen. Ik ben slechts een van de spelers. Het wordt nog een hele klus om mezelf als held van deze film op te voeren. Waar zal ik beginnen? ...
27 oktober, 2020 - /blog/3191/blootleggen-3-vleesgeworden-tegenwrijving.html
Ik las een speech van Johannes Fretz getiteld Radicale zachtmoedigheid . Hij schreef over het belang van het zoeken naar gedeelde menselijkheid in gepolariseerde tijden als de onze, en legde uit waarom hij zich steeds minder boos maakt over dingen; waarom hij zich steeds minder mengt in het circus van meningen en oordelen waarin onze digitale en fysieke omgevingen zijn veranderd. Dat dit voor hem een bewuste keuze is, niet iets wat hem komt aanwaaien, illustreerde hij d...
28 oktober, 2020 - /blog/3193/intuitie.html
Het liep tegen elven op zaterdagochtend. Begin jaren negentig. Mijn moeder was naar Gennep aan het fietsen om taartjes te kopen en mijn oma op te halen, en in de badkamer van mijn ouderlijk huis liet ik (mijn negentienjarige ik) me zakken in een gloeiendheet bad, gifgroen van de Badedas. Ik zal een toren van schuim gemaakt hebben, en aan mijn eerste echte liefde (waarmee ik nog een kwart eeuw samen zou blijven) hebben gedacht, terwijl ik de schuimtoren van links naar rechts lie...
29 oktober, 2020 - /blog/3196/gereserveerd.html
Toen ik twee jaar geleden op een treinstation stond om mijn geliefde af te halen, overleed mijn grootmoeder. Met haar zou ik die nacht waken. Ze had broodjes mee, maar het was niet meer nodig. Ik kreeg een berichtje met: ‘Het is al gebeurd.’ Het was goed. Ze maakte allang geen reclame meer voor de mensheid. Zo gaat dat dus op een treinstation: de ene geliefde gaat, de ander komt aan. Uit angst voor wat anderen over haar zouden zeggen en wat niet, speechte ik op de begra...
3 november, 2020 - /blog/3197/blootleggen-4-we-waren-allemaal-samen.html
– ‘Je hoeft je eigen poep nooit op te ruimen, tot je er opeens tot over je oren in zit.’ Afgelopen zomer leerden mijn vriend en ik bij een Franse dorpskroeg genaamd ‘Café de l’Univers’ Michèle kennen, een alleenstaande bejaardenverpleegster die aanhikte tegen haar pensioen, en die aldoor zei: ‘Vroeger waren we altijd samen’. Toen ik haar een keer vroeg wat ze daarmee bedoelde, zei ze: ‘Geen internet, geen mobieltjes, geen tv. We keken elkaar in ...