30 juli, 2020 - /blog/3132/neue-welt.html
Op een straathoek in Kreuzberg, Berlijn, liggen twee witte mannen bovenop een zwarte jongen. Ze schreeuwen. In de worsteling heeft de jongen zijn Nike-schoenen uitgetrapt. De mannen zijn agenten in burger, ze dragen pistolen in holsters. Mensen kijken vanaf een afstandje zwijgend toe. Er wordt gefilmd. Een mengeling van sensatiezucht en walging lijkt alle toeschouwers te verstijven. Mijn geliefde zegt zacht: ‘Laat er niks gebeuren.’ De agenten krijgen versterking van colleg...
3 augustus, 2020 - /blog/3133/deskundigen-over-de-dood-2-geestelijk-verzorger-annemieke-kuin-sterven-is-eenzaam-niemand-weet-hoe-het-voelt.html
De dood, daar leven we een leven lang naartoe. Wie ongeneeslijk ziek is, telt soms de maanden, de weken, de dagen. De pechvogel die op een toevallige dinsdagochtend onder de bus loopt, blijft het aftellen bespaard. Alle mannen en vrouwen die ik voor deze krant sprak over hun aangekondigde dood, hoopten - ondanks hun vaak belabberde gezondheid - dat ze toch ‘goed’ zouden sterven. Maar wat is goed? Waar voor de één euthanasie een uitkomst lijkt, klampt de ander zich vast aa...
5 augustus, 2020 - /blog/3134/vakantie.html
Op onze veranda zit ik, in een luie stoel, met een glas gekoelde wijn in mijn hand, toe te kijken hoe een bejaard stel hun trekkerstent opzet. Pal voor ons. Pal in de wind ook. Hun haar tekent absurd wit af tegen het donkergrijze wolkendek. Ze dragen allebei een regenpak. Het zijn kille avonden op het Waddeneiland. Daar hebben de meisjes en ik totaal geen last van. We schamen ons wel steeds een beetje als wij over het veldje naar de Safaritent dartelen, die een onevenredig groo...
6 augustus, 2020 - /blog/3135/ochtenddromen.html
In Gent sprak ik met een Minister van Staat op een zonnig dakterras. Het was iemand die niet geplaagd wordt door cynisme maar gezegend is met zelfspot. Een verademing bij een ex-politicus. We rookten, spraken over armoede, mensen die je niet aankijken, het koningshuis en hij vertelde over Hannah Arendt. Het was een hartelijke en leerzame ontmoeting. De volgende ochtend vroeg de dame in het hotel, zoals elke ochtend, hoe ik geslapen had. Zij had amper geslapen in de nacht voor m...
10 augustus, 2020 - /blog/3137/deskundigen-over-de-dood-3-hoe-vertel-je-als-arts-dat-iemand-gaat-sterven-stil-zijn-is-dan-het-allerbelangrijkst.html
Mensen die doodgaan, herinneren zich meestal exact hoe ze van de arts te horen kregen dat er geen hoop meer was. Moeiteloos noemen ze de datum, wat voor weer het die dag was en vooral: welke woorden de specialist koos om het te vertellen. ‘Mijn arts was een hork’, hoorde ik vaak. Maar ook: ‘De dokter had het niet beter kunnen doen.’ Hoe is dat voor een arts, om zo’n essentiële rol te spelen in het leven van mensen die je nauwelijks kent? Sander de Hosson werkt a...
12 augustus, 2020 - /blog/3139/vlucht.html
‘Dag Vluchteling!’ schrijft mijn moeder me. Maar ook: ‘Je leeft maar één keer.’ Na een dikke week alleen thuis te zitten schrijven, vlieg ik morgen ineens – hop – weg. Is dat nou gewoon een leuk, plotseling plan? Of toch een ordinaire vlucht? Mijn hele leven vertoon ik al vluchtgedrag. Zo erg was mijn jeugd in Heijen niet, maar er moest vroeger door mij wel maniakaal gelezen worden om de dagen door te komen. Ik was dat kind dat met haar ouders op vakantie gin...
13 augustus, 2020 - /blog/3140/familie.html
Gisteren bezocht ik mijn nichtje in haar eerste koophuis. Er moest nog wat verbouwd worden maar het was nu al een plek voor een toekomst, waar je kinderen kunt verwekken en laten opgroeien, en dat was dan ook haar plan. We zaten uren te praten en ik zag Lev Tolstojs waarheid grotendeels verdampen. Zijn roman Anna Karenina opent met de beschouwing dat ieder gelukkig gezin op elkaar lijkt en dat alleen het ongeluk zijn eigen bijzondere karakter heeft. Toch vroeg ik me ook ...
13 augustus, 2020 - /blog/3141/voorpublicatie-de-boot-in-de-avond.html
3 Lentewinter De lucht was vol natte sneeuwvlokken, maar dat gaf niets. Alles was zoals het moest zijn, het was een mooie avond. Er stond een groepje huizen bij elkaar, zonder dat je het een stadje kon noemen. De huizen waren er in de loop der tijd neergezet, zonder overkoepelend plan, daarom waren er een heleboel onverwachte steegjes en hoekjes. Hier joeg nu de sneeuw overheen. In de nauwe hoekjes ontmoette de mil...
19 augustus, 2020 - /blog/3142/ineens.html
Ineens was ik dus een paar dagen overgekomen. Van het ene op het andere moment reed ik in een gezinsauto door Toscane met drie kinderen op de achterbank in plaats van twee. Die lage zon. Die cipressen in het heuvelachtige landschap. We waren op weg naar Siena om een hapje te eten. De afspeellijst 'Italiësongs' klonk door de speakers. De kinderen knikkebolden. Mijn blote voeten lagen op het dashboard. Omdat ik geen rijbewijs heb, was het jaren geleden dat ik in de ...
20 augustus, 2020 - /blog/3143/brexit.html
Eerst loop je zonder hoop en vol vrees een duister steegje in en dan kom je plots in een weelderige binnentuin. Van dood naar levend. Een zekere verrijzenis. Tussen wat ongesnoeide planten tref ik een vrouw met kort haar. Haar lichaamstaal, uiterlijk en opgeruimde manier van spreken doen denken aan actrice Judi Dench als M in James Bond. Het zal mijn gebrek aan verbeelding zijn maar iemand die zo schoon is van alles, doet me wilde escapades in het huwelijk of op de dansvloer vermo...