Zoeken
Nieuws 550 Blog 550
Verwar de lichtheid van ons bestaan niet met leegte

29 oktober, 2020 - /blog/3195/verwar-de-lichtheid-van-ons-bestaan-niet-met-leegte.html

Sinds de recente terroristische aanvallen op Parijs worden we aan alle kanten opgeroepen om ‘vooral gewoon door te gaan met onze manier van leven’. Zit op het terras! Dans, zoen, zuip! Koop de H&M leeg en lepel je linksdraaiende yoghurt weg alsof er niets aan de hand is. Het doet denken aan een wufte puber die door zijn moeder tot de orde wordt geroepen en zijn handpalm in haar gezicht duwt: ‘talk to the hand’ - alleen heeft moeder in dit geval een bomgordel om. Zeker...

Ik heb geleefd #33. Artsen weten niet wat hem mankeert, maar Paul (71) verwacht dat hij dit jaar sterft

2 september, 2019 - /blog/2760/ik-heb-geleefd-33-artsen-weten-niet-wat-hem-mankeert-maar-paul-71-verwacht-dat-hij-dit-jaar-sterft.html

Hij wil uitgestrooid worden in de duinen. Zeeland werd zijn thuis. Achttien jaar geleden kocht de Brabantse fietsenmaker Paul van Asten (71) een vakantiehuisje in Zuidzande. Het idee was om daar later permanent te gaan wonen. Dat gebeurde al na drie jaar, toen hij zijn zaak goed kon verkopen. ,,In Tilburg leef je tussen zon en stenen. Als je hier omhoog kijkt, zie je alleen maar lucht.’’   Zelfgetimmerd vakantiehuis Vanaf de veranda groet Paul twee senioren die door zijn di...

Allereerste les Nederlands (Joachim Stoop)

31 januari, 2017 - /blog/1056/allereerste-les-nederlands-joachim-stoop.html

Alvorens ik het lokaal binnen ga, denk ik terug aan een studiedag waarop een collega die de Chinese taal machtig is, zijn collega’s enkel in het Chinees wat basiswoorden en -zinnen trachtte uit te leggen. Oh my God! 我聽到了雷Keulen 聲 Empathie wordt versoepeld door ooit -zelfs maar even- in de schoenen van een ander te hebben gestaan, dus met die Chinese ervaring stap ik de klas binnen. Het moet traag, Joachim. Je moet overdreven belachelijk ar-ti-cu-le-ren tijdens zo’n eerste l...

Lebowski blikt terug #2: 2020 in lijstjes van Lebowski-auteurs

23 december, 2020 - /blog/3222/lebowski-blikt-terug-2-2020-in-lijstjes-van-lebowski-auteurs.html

  Jan van Mersbergen De drie belangrijkste lockdowngebeurtenissen in mijn tuin   1. De druivenplant die in het voorjaar tijdens de eerste lockdown besloot het gevecht om de schutting met de klimop aan te gaan. De druif schoot opeens uit. Ik hielp hem een beetje, gaf hem ruimte, dat wil zeggen: ik vernietigde de klimop zodra die boven de anderhalve meter kwam. Een uitschieter van zo’n druif bleek in één seizoen, van begin april tot de milde lockdown van oktober, zo...

De wegwijzers mogen weg

2 juli, 2016 - /blog/689/de-wegwijzers-mogen-weg.html

De laatste keer dat ik zulke hoge verwachtingen had en er een domper volgde, was Frankrijk ook het gastland. Het was de zomer van 1993. Ik was vijftien en het verschil met mijn vriend Jan was dat hij een jaar jonger was en al seks had gehad. Wij brachten die zomer door in een huis in een landschap dat je kent van die prentkaarten met zo’n landschap op. Onze ouders trokken er voor een paar dagen op uit met de koersfiets, waardoor Jan en ik het huis voor ons alleen hadden. Wij dat huis uit, naa...

Punt - Eerste hoofdstuk

30 juni, 2017 - /blog/1426/punt-eerste-hoofdstuk.html

'Herten komen ’s morgens vroeg tot aan het terras en kijken naar binnen, of naar hun weerspiegeling in de schuifpui. Achter de opengeslagen luiken hangen vleermuizen, kleine harige bolletjes, verraden door de keuteltjes op de grond. Gisteren liepen er zwijnen door de tuin, twee volwassenen gevolgd door drie kleintjes. Het is nog geen mensenplek, maar een stuk steen met hout. Vochtige hoeken, kieren, beschutting, wat groen eromheen om aan te knagen. Adem in, hou de lucht vast, en adem zes s...

Ontsnappen

7 april, 2020 - /blog/3020/ontsnappen.html

  Laatst zat ik weer eens in een auto, al was het er één zonder dak, al schraapten m’n billen zowat over het wegdek en voelde ik de kou langzaam in al m’n botten kruipen. Het was geweldig. Na twee weken was ik eindelijk verder dan vijf kilometer van huis. De zon scheen extreem fel. De hemel was absurd blauw. Ik keek mijn ogen uit op de snelweg. Voorzichtig blies ik leven in mijn dooie vingers. Wat was de wereld groot en mooi. Voor één dag was ik ontsnapt aan de maatregelen...

Saamhorigheid

16 december, 2020 - /blog/3223/saamhorigheid.html

  Op de buurtgroep van Facebook tref ik ineens een foto van onze kat. Hij hangt in de armen van een vreemde vrouw en kijkt bleu de camera in. Is deze kat van jou?  staat er in vette letters boven. Van mij!  schrijf ik in kapitalen. En: Ik kom eraan! ‘Hij is gevonden!’ bulder ik zo hard dat het hele huis ervan trilt. Meteen trekken de meisjes en ik onze jassen en schoenen aan. De vijftienjarige typt de straatnaam in Google Maps. Het is bedtijd voor...

Hoe een ongeluk verbindt

30 april, 2018 - /blog/2060/hoe-een-ongeluk-verbindt.html

“Hee schatje!” riep ik, “ben je thuis? Je zusje ligt al in het water, hoor!” Mijn telefoon ging. Een mannenstem. “Schrik niet. Je dochter heeft een ongeluk gehad.” “Wat is er dan?” De man vertelde dat ze was aangereden. En waar het gebeurd was. Dat de politie gearriveerd was. Dat de ambulance eraan kwam. Ergens in zijn verhaal onderbrak ik hem en vroeg of ik haar mocht spreken. “Dat gaat nu even niet”, zei hij, “ze is nog niet aanspreekbaar. Ze mag ook ...

Taal

31 oktober, 2017 - /blog/1697/taal.html

    ‘Wat ga je doen in Albanië?’ vroeg ik.    ‘Ik ga met een groep, dat is leuk, dan kom je op plekken waar je anders nooit zou komen.’ Ik dacht dat groepen je juist op plekken brengen waar je liever niet wil zijn. Het bleek een misvatting. Ze zei dat ze het Albanese volk al wel kende aangezien de Albanezen massaal naar Italië vluchtten in de jaren negentig.     ‘Italië kent geen vreemdelingenbeleid, dat woord mo...

« 1 ... 12 13 14 ... 55 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: