6 oktober, 2020 - /blog/3176/vrouw-zonder-verdriet-roos-voorhorst.html
Ik schenk het water in een glas met ribbeltjes en de uitvaartverzorger stelt me gerust: ‘Het is vers, hoor.’ Ik vraag me af geruststellen een deel van zijn taakomschrijving is. Ze hebben hun best gedaan het hier huiselijk te maken, zodat je voordat je de kist mag dichtschroeven nog even kan doen alsof er helemaal niemand is overleden. Er is een huiskamer nagebootst in beige kleuren waar je dan met de nabestaanden een soort kring kan vormen. Liever zou ik de hele tijd in mijn eentje op de...
23 december, 2020 - /blog/3228/geluk.html
Mijn goede vriendin en ik dronken een gin-tonic op haar eenenvijftigste verjaardag. Ze vroeg me of ik het niet ontzettend fijn vond dat ik de helft van de tijd geen kinderen had. Dat moest toch een heel fijne bijkomstigheid van zo’n scheiding zijn. De vrije dagen die je ervoor terugkreeg. Het éigen leven. ‘Nou en of,’ riep ik. ‘Zéker nu.’ Ik zei dat ik het natuurlijk niet hardop mocht zeggen, maar dat ik het fijn vond dat ik in deze tijd nie...
20 juni, 2016 - /blog/641/panini.html
Het was 1990. Ik was elf jaar. In Italië werden de wereldkampioenschappen voetbal gehouden. Nederland had de Europese titel op zak en was favoriet. Mijn zakgeld ging op aan voetbalplaatjes. In plaats van zakgeld kreeg ik elke week een paar pakjes met – hopelijk – nieuwe namen en nieuwe gezichten. Ik leerde de spelers uit Kameroen kennen, proefde voorzichtig de vreemde namen. Ik telde de Mubarakken in de selectie van de Verenigde Arabische Emiraten, vergeleek de matjes van de vers...
26 december, 2018 - /blog/2399/ik-heb-geleefd-7-49-jaar-zijn-peter-74-en-zijn-vrouw-getrouwd-de-50-zullen-ze-niet-halen.html
De man die vorig jaar zijn 34ste Nijmeegse Vierdaagse liep, schuifelt deze middag achter een rollator naar de eettafel. Als hij gaat zitten, blijven zijn ogen plakken aan het blauwe wagentje. ,,Mijn dochter verraste me ermee. Had ze gevraagd of ze zo’n ding zou halen, dan zou ik nee gezegd hebben. Maar opeens stond-ie er.’’ De eerste avond bleef de rollator werkeloos op de gang staan, pas de volgende ochtend duwde Peter van Gils (74) hem onwennig een stukje voor zich uit. Hij wist na...
2 april, 2019 - /blog/2555/ik-heb-geleefd-19-anne-55-vindt-haar-hersentumor-een-onkruid-dat-zich-niet-laat-uitroeien.html
Anne Pillen (55) vergelijkt haar hersentumor weleens met zevenblad, een onkruid dat zich niet laat uitroeien. Trek je het voor uit de tuin, dan woekert het ondergronds verder en schiet het plantje elders weer uit de grond. Haar tumor openbaarde zich voorin haar hoofd, en zat niet veel later op haar hersenstam. Opereren gaat niet, omdat de kanker is geworteld in gezond weefsel. “Ik zie altijd parallellen met de natuur,” zegt ze. “Ik ben onderdeel van de natuur.” Kunst...
27 november, 2018 - /blog/2367/ik-heb-geleefd-3-anja-49-vijftien-fotoboeken-heb-ik-voor-mijn-zoon-gemaakt.html
,,Mijn zoon is mijn grootste zorg. In het begin lette ik erg op hoe hij en zijn vader met elkaar omgingen. Zij moeten straks met z’n tweeën verder. Inmiddels heb ik daar rust in gevonden. Elk jaar gaan ze samen op stedentrip. Sturen ze foto’s vanuit een restaurant. Dan denk ik: het is goed.” De puberzoon van Anja van den Beemt (49) heeft asperger, een vorm van autisme. Hij was 8 toen ze hoorde dat ze niet meer beter zou worden. ,,Hoe moesten we het hem vertellen? Op een ...
19 juli, 2017 - /blog/1471/verf.html
VERF Een jongen in een strakke spijkerbroek, met ontbloot bovenlijf, staat tegen een boom van sloophout. In zijn hand heeft hij een appel. Zijn voet rust op een emmertje waaruit een paar gebladerde takken steken. Zijn huid en broek zijnbeschilderd met takken en bloesems, het patroon loopt door, tot aan zijn gezicht toe. Zelfs zijn haar is groen met hier en daar een bloemblaadje. Met een beetje fantasie kun je in het tafereel een mythische jongeling zien die een appeltje aan een godin aanbi...
26 november, 2019 - /nieuws/2857/over-de-muur-wordt-hier-niet-gepraat-jonah-falke-voor-de-gelderlander.html
De Muur Het is donker bij aankomst in Berlijn. De eigenares van het huis waar ik verblijff zegt dat de Muur hier ooit dichtbij stond. Ze wijst oostwaarts, naar het parkje in de Pflügerstraße, waaruit accordeonmuziek klinkt. Glimlachend zegt ze: ‘De zon komt op in het Oosten en gaat onder in het Westen.’ 9 november is het dertig jaar geleden dat de Muur viel. De communistische en democratische blokken van Europa werden herenigd. Althans, dat was het idee. Ik wilde weten of het ve...
16 juni, 2017 - /blog/1407/roze-bh.html
Ik ben in de Weggeefwinkel. Ongeveer een keer per week kijk ik er rond. In onze woongemeenschap brengen veel mensen overbodige spullen en kleding naar deze ruimte, zodat anderen ze weer kunnen gebruiken. Mijn man vond er een sporttas, precies op het moment dat hij er eentje nodig had. Ik haalde er twee leuke jurkjes vandaan en een jas die ik veel draag. Mijn oudste zoon is er vaste klant, die richtte er zo’n beetje zijn hele kamer mee in en mijn jongste zoon was blij met een paa...
19 juni, 2018 - /blog/2137/tokyo-expatwife-14-sento.html
Een vriend van me wees me erop dat dit een sento was waar tatoeages zijn toegestaan. Hij is inmiddels verhuisd maar ging er altijd graag naartoe. Er kwam ook yakuza (Japanse maffia), aldus mijn vriend. Dezelfde avond nog ga ik. Ik loop door het gordijntje en doe mijn schoeisel in een daarvoor bestemd kastje. De sleutel lever ik in bij een kleine toonbank, omgeven door kickboxposters. De man achter de toonbank geeft me een mandje met een klein handdoekje, een grotere badhanddoek, een armb...