Zoeken
Pop en literatuur (21): William S. Burroughs, Duran Duran en Patti Smith

25 juli, 2018 - /blog/2183/pop-en-literatuur-21-william-s-burroughs-duran-duran-en-patti-smith.html

Vorige week besprak ik al de enorme invloed van William S. Burroughs op de popmuziek. Het boek van Burroughs dat misschien wel het meest invloedrijk is gebleken, is The Wild Boys: A Book of the Dead (1971). Het vormde (inderdaad, ja) de inspiratie voor het nummer ‘ The Wild Boys ’ (1984) van Duran Duran. Het boek is een fragmentarische science-fiction roman, waarin met filmische beelden een groep homoseksuele jongens wordt beschreven die een bende vormen en dood en verderf zaaien. He...


Ik heb geleefd #37. Ongeneeslijk zieke Joanne verruilde Rotterdam voor droomhuis in de Achterhoek

30 september, 2019 - /blog/2788/ik-heb-geleefd-37-ongeneeslijk-zieke-joanne-verruilde-rotterdam-voor-droomhuis-in-de-achterhoek.html

Hun hele leven droomden ze ervan ooit nog eens buitenaf te wonen. Op een stille plek waar het ’s nachts zo donker is dat je alle sterren aan de hemel kunt zien. Toen Joanne ziek werd, dacht partner Carolien dat het er niet meer van zou komen. Wie gaat er nou verhuizen in zijn laatste levensfase? Tot ze op een middag voor deze boerderij diep in de Achterhoek stonden. ‘We wisten allebei: dit is het.’   Diagnose ‘uitbehandeld’  Anderhalf jaar later drinken ze the...


Ik heb geleefd #35. Ankie (75) dacht altijd haar invalide man te overleven, maar is nu zelf uitbehandeld

16 september, 2019 - /blog/2775/ik-heb-geleefd-35-ankie-75-dacht-altijd-haar-invalide-man-te-overleven-maar-is-nu-zelf-uitbehandeld.html

  Dat Ankie le Duc verwachtte haar man te overleven was niet zo onlogisch. Jan zit al zestien jaar in een rolstoel als gevolg van een erfelijke aandoening. Hij is vaak ziek en heeft altijd pijn. En dan nog iets: hij is bijna zeven jaar ouder dan Ankie. 81 versus 75.   Afgekeurd ‘Wilt u een Zeeuwse bolus?’ Ze mag dan ziek zijn, Ankie zorgt goed voor haar bezoek. Ze serveert koffie op de antieke tafel. ‘Wij zijn rasechte Middelburgers,’ zegt ze. Dat ze nu i...


Pop en literatuur (78): Ovidius en Patricia Barber 

29 oktober, 2019 - /blog/2830/pop-en-literatuur-78-ovidius-en-patricia-barber.html

De mythe van Pygmalion, die door Ovidius in zijn Metamorphosen verteld wordt, stond vorige week ook centraal. Toen besprak ik de variant die de band Yes maakte op het oorspronkelijke verhaal. Deze week is het de beurt aan Patricia Barber. Zij bracht in 2006 het album Mythologies uit. Het hele album staat in het teken van Ovidius. Het bevat elf nummers, die allemaal op hun eigen manier te maken hebben met de Metamorphosen . Een van de nummers is getiteld ‘Pygmalion’. Veel...


Ik heb geleefd #29. Petra (59) kreeg 17 maanden geleden te horen dat ze nog maar 16 maanden heeft

18 juni, 2019 - /blog/2684/ik-heb-geleefd-29-petra-59-kreeg-17-maanden-geleden-te-horen-dat-ze-nog-maar-16-maanden-heeft.html

Haar man is nog even naar de winkel om koekjes te kopen, zegt Petra Trumpi (59) als ze in de keuken koffiezet. Hij doet tegenwoordig de boodschappen. “Mike verdient een lintje,” zegt ze. “Hij zou de sterren nog voor me uit de hemel plukken als dat kon.” Vijf minuten later komt hij binnen met stroopwafels. Strijkt met zijn hand kort over haar bovenarm. “Is het gelukt met de koffie? Heb je verteld hoe het allemaal begon?”   Briefje Hoe het allemaal begon: op oudja...


Tokyo Expatwife #5: 'Je bent in Japan, lul'

13 juni, 2017 - /blog/1397/tokyo-expatwife-5-je-bent-in-japan-lul.html

Veel mensen willen afspreken. Dat geeft een dubbel gevoel. Ik vind het leuk bekenden te zien, maar wekelijks afspreken met Hollanders draagt niet bij aan het gevoel aan de andere kant van de wereld te zitten. Dagelijks contact met vrienden en familie is hier geen probleem. Dat is fijn, maar ook irritant: je bent nooit echt weg. Natuurlijk is het contact is een keuze; niemand dwingt me bereikbaar te zijn en mijn sociale media te checken. Maar de telefoon brandt in mijn handen, zelfs als hij...


Toespraak door Jeroen Olyslaegers voor Anneleen Van Offel

14 februari, 2020 - /blog/2936/toespraak-door-jeroen-olyslaegers-voor-anneleen-van-offel.html

  Dames en heren, Er zou een roman kunnen worden geschreven over de wil van Anneleen Van Offel. Die wil maakte zich aan mij kenbaar jaren geleden toen ik de eer had gastdocent te zijn bij het Antwerpse Conservatorium waar ik een paar werksessies begeleidde in een groep waar Anneleen zat. In dat eerste verhaal dat ik van haar las, was die wil meteen groots, een wil die ondanks twijfel en angst de wereld voor ogen had, plekken waar ze nog nooit eerder was geweest, een wil die in ha...


Woorden als wapens #7. De parade (Merel Aalders)

7 juni, 2019 - /blog/2666/woorden-als-wapens-7-de-parade-merel-aalders.html

‘Een schrijver met het hart op de juiste plaats. Ja, zeg maar het prototype van de geëngageerde auteur. Een man die het niet bij woorden laat, maar ook stevig de handen uit de mouwen steekt.’ Zo besprak De Morgen begin dit jaar de Amerikaanse auteur Dave Eggers . In een serie over strijdlustige schrijvers kan ik niet om hem heen, en dus bleef ik eens wat dichter bij huis en las De parade . Ik ben een van de vele mensen die van hem alleen De cirkel lazen, het sidderend dichtsloeg en a...


Voorpublicatie: poëzie van Anneke Claus uit nieuwe bundel

24 december, 2017 - /blog/1817/voorpublicatie-poezie-van-anneke-claus-uit-nieuwe-bundel.html

Ieja Deja Het gaat erom dat je je eigen stem laat klinken. Uiteindelijk heeft iedereen een eigen stem. Nee, zegt iemand, kijk maar: een papegaai, een aap, een schaap. Dat telt niet. Je mag de dieren niet over een kam scheren op grond van hun gemeenschappelijke kenmerken. Je moet diep luisteren. Dan hoor je het verschil. Stel, mijn collega’s vinden mijn stem de moeite van het luisteren niet waard. Niemand zegt: ‘hoor toch eens, die muziek..’ Dan zal ik voor d...


Pop en literatuur (83): Jack Bruce en Malcolm Lowry

14 januari, 2020 - /blog/2903/pop-en-literatuur-83-jack-bruce-en-malcolm-lowry.html

    Er zijn boeken die beroemd zijn vanwege hun openingszin. Neem de Max Havelaar . Of De uitvreter . Titaantjes . De Avonden . Nooit meer slapen . Er zijn er ook (al zijn ze zeldzamer) die vooral bijblijven vanwege hun slotzin. Under the Volcano , de klassieker van Malcolm Lowry uit 1947 is er zo een: Somebody threw a dead dog after him down the ravine. Wat een einde. Het enige wat je aan kunt merken op zo’n slot is dat het onvermijdelijk de rest...


« 1 ... 12 13 14 ... 30 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: