Zoeken
NIEUW: Schrijftips van Sabine

4 mei, 2018 - /blog/2064/nieuw-schrijftips-van-sabine.html

WAT: De vanger in het graan  van J.D. Salinger. Oorspronkelijke titel:  The Catcher in the Rye .   WAAROM: Ik volg de serie “Mijlpalen in de literatuur” die mijn collega’s Coen Peppelenbos en Roos Custers van Schrijversvakschool Groningen geven in de Forum Bibliotheek in Groningen. “De vanger in het graan” stond op het programma.   HOE? Als ik eens lekker recalcitrant in spreektaal zou willen schrijven vanuit een hoofdp...


Gesprek in de lucht

10 april, 2019 - /blog/2573/gesprek-in-de-lucht.html

Mijn buurman is een jongeman met een gezicht zo glad als een baby, klompjes goud in de oren en massieve gouden ringen om de vingers. Vlak na het opstijgen bestelt hij bij een stewardess een whisky cola. Nog voordat ze terug is bestelt hij er bij een andere stewardess nog één. Direct nadat hij de eerste cup achterover heeft geslagen wordt de tweede bezorgd. Hij neemt een flinke slok, kijkt mij aan en glimlacht. In samenzweerderig Sranang Tongo zegt hij: ‘Zo, als ik dat op heb ben ik op...


Maand van de filosofie #2. Recensie Tim Fransen – ‘Het leven als tragikomedie’ (Merel Aalders)

11 april, 2019 - /blog/2576/maand-van-de-filosofie-2-recensie-tim-fransen-het-leven-als-tragikomedie-merel-aalders.html

Tragedie en komedie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, vindt Fransen in Het leven als tragikomedie , en ondersteunt dat treffend met een toegankelijke, humoristische toon. Verwijzingen naar comedies als de Britse tv-serie The Office en films van Woody Allen (een persoonlijke favoriet) herinneren de lezer er dan ook aan dat het leven ook lichte kanten heeft. Het boekje leest vlot door het toegankelijke taalgebruik en beroept zich zonder wikken of wegen op allerlei basale waarhede...


Berichten uit de Biotoop: Stemprothese

1 februari, 2019 - /blog/2453/berichten-uit-de-biotoop-stemprothese.html

Ik klop het stof van mijn kleren en neem de gehoorbeschermer van mijn oren, hang hem in mijn nek. Houtje, Cor en Frank, de drie mannen van de Technische Dienst, zijn gearriveerd en vleien zich neer in hun kantine naast de werkplaats. Ik strijk over het tafelblad dat ik aan het schuren ben. Bijna klaar. ‘Wil je ook koffie?’ roepen ze. Ik draai me om en vraag voorzichtig of ik nog even door mag gaan met schuren. Cor fronst. ‘Als jij nou je koptelefoon opdoet, hebben wij er geen last va...


Geluk

23 december, 2020 - /blog/3228/geluk.html

  Mijn goede vriendin en ik dronken een gin-tonic op haar eenenvijftigste verjaardag. Ze vroeg me of ik het niet ontzettend fijn vond dat ik de helft van de tijd geen kinderen had. Dat moest toch een heel fijne bijkomstigheid van zo’n scheiding zijn. De vrije dagen die je ervoor terugkreeg. Het éigen leven. ‘Nou en of,’ riep ik. ‘Zéker nu.’ Ik zei dat ik het natuurlijk niet hardop mocht zeggen, maar dat ik het fijn vond dat ik in deze tijd nie...


Disneyland is een aanrader met een gehandicapt kind

29 maart, 2017 - /blog/1219/disneyland-is-een-aanrader-met-een-gehandicapt-kind.html

De logische volgende stap was een bezoek aan het Dolfinarium in Harderwijk. Samuel zat nog voor de eerste rij, in zijn rolstoel, in de zogenoemde spetterzone, met een blauw zeil over de schoot. Hij toonde totaal geen interesse voor de kunstige sprongen van de beesten. Hij keek voortdurend achterom, of wij dicht genoeg bij hem waren. Pas toen een dolfijn, alsof die om aandacht vroeg, vlak voor zijn neus een duik nam en Samuel een plens water over zijn gezicht kreeg, was hij bij de les. Tot ...


Verbond

22 mei, 2017 - /blog/1359/verbond.html

Onze dochter zeg ja. We zitten in een klaslokaal aan een eivormige tafel. De coördinatrice knipoogt naar ex en mij en schuift ons een formulier toe dat we samen in moeten vullen. Ik schuifel op mijn stoel. Ik ben bang voor de vragen die erin staan. Ik ben bang dat we een adres – twee adressen dus - op moeten schrijven. Ik ben bang dat we zo dadelijk ontmaskerd zullen worden als slechte ouders. Ik kijk naar de bijna twaalfjarige tegenover ons, de bijna volwassene, - “Wat zijn a...


Ik heb geleefd #7. 49 jaar zijn Peter (74) en zijn vrouw getrouwd, de 50 zullen ze niet halen

26 december, 2018 - /blog/2399/ik-heb-geleefd-7-49-jaar-zijn-peter-74-en-zijn-vrouw-getrouwd-de-50-zullen-ze-niet-halen.html

De man die vorig jaar zijn 34ste Nijmeegse Vierdaagse liep, schuifelt deze middag achter een rollator naar de eettafel. Als hij gaat zitten, blijven zijn ogen plakken aan het blauwe wagentje. ,,Mijn dochter verraste me ermee. Had ze gevraagd of ze zo’n ding zou halen, dan zou ik nee gezegd hebben. Maar opeens stond-ie er.’’ De eerste avond bleef de rollator werkeloos op de gang staan, pas de volgende ochtend duwde Peter van Gils (74) hem onwennig een stukje voor zich uit. Hij wist na...


Ik heb geleefd #19. Anne (55) vindt haar hersentumor ‘een onkruid dat zich niet laat uitroeien’

2 april, 2019 - /blog/2555/ik-heb-geleefd-19-anne-55-vindt-haar-hersentumor-een-onkruid-dat-zich-niet-laat-uitroeien.html

Anne Pillen (55) vergelijkt haar hersentumor weleens met zevenblad, een onkruid dat zich niet laat uitroeien. Trek je het voor uit de tuin, dan woekert het ondergronds verder en schiet het plantje elders weer uit de grond. Haar tumor openbaarde zich voorin haar hoofd, en zat niet veel later op haar hersenstam. Opereren gaat niet, omdat de kanker is geworteld in gezond weefsel. “Ik zie altijd parallellen met de natuur,” zegt ze. “Ik ben onderdeel van de natuur.”   Kunst...


Panini

20 juni, 2016 - /blog/641/panini.html

Het was 1990. Ik was elf jaar. In Italië werden de wereldkampioenschappen voetbal gehouden. Nederland had de Europese titel op zak en was favoriet. Mijn zakgeld ging op aan voetbalplaatjes. In plaats van zakgeld kreeg ik elke week een paar pakjes met – hopelijk – nieuwe namen en nieuwe gezichten. Ik leerde de spelers uit Kameroen kennen, proefde voorzichtig de vreemde namen. Ik telde de Mubarakken in de selectie van de Verenigde Arabische Emiraten, vergeleek de matjes van de vers...


« 1 ... 11 12 13 ... 18 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: