2 december, 2020 - /blog/3216/te-laat.html
‘Mamá! We zijn te láát!’ gilt de tienjarige in de kamer naast mij. Iedereen in huis schrikt wakker. Mijn wekker is niet gegaan. Het is een uur later dan normaal. De tienjarige zal een half uur te laat in de klas zitten. ‘Het gééft niets!’ roep ik meteen. ‘Wel waar!’ ‘Echt niet, liefje. Dit kan gewoon gebeuren!’ Mijn jongste is een meisje van de tijd. Ze heeft een wandklok in haar kamer en voor ik ’s avonds het grote licht uitdoe, vraagt ze ...
18 oktober, 2019 - /blog/2821/trash.html
Er was een hittegolf en ik luisterde naar Suede. We waren vullis en we waren lui. Daar kwam het zo ongeveer allemaal op neer. Ik pakte een amstel uit de koelkast, en ging in de opening van het raam zitten. Het zweet liep over mijn rug. De amstel was snel op. Ik pakte er nog een en ging weer naar mijn raam. De avond viel en ik had geen idee wat ik moest gaan doen. Ik belde wat rond, maar iedereen was bezet. Dus bleef ik bier drinken en in het raam naar muziek luisteren. Eerst nog Suede, even l...
24 augustus, 2020 - /blog/3145/deskundigen-over-de-dood-4-een-uitvaart-organiseren-kun-je-heel-goed-zelf-en-het-werkt-helend.html
Vraag aan Susanne Duijvestein of ze later wordt begraven of gecremeerd en ze komt met een onverwacht antwoord: zij wil zich laten composteren. Haar lichaam zal worden bedolven onder een laag houtsnippers en bladeren zodat het kan vergaan. Dat is de kringloop van het leven, zegt ze. Als in het bos een hertje doodgaat, wordt dat ook door micro-organismen opgenomen. Susanne Duijvestein eindigt als een zak voedzame tuinaarde. In Nederland zijn we die link met de natuur wat kwijt, v...
31 maart, 2020 - /blog/3007/de-toekomst-van-het-leven.html
We gaan onze derde week in. Ik zit boven achter mijn computer, beneden is de digitale school begonnen. Ik zie niemand behalve de kinderen. Een van de leden van wat je met een mooi woord ons mozaïekgezin kan noemen, heeft een longziekte. Ik trof mijn ex nog maar weinig, maar nu zie ik, om het risico te beperken, ook mijn nieuwe liefde ineens voorlopig niet. De kinderen reizen heen en weer. Het was een rationele beslissing om het zo te doen, twee verschillende circuit...
25 januari, 2019 - /blog/2438/gedichten-van-jonathan-griffioen-en-simone-atangana-bekono.html
Jonathan Griffioen - bladzijde 56 (geen titel) uit: Gedichten met een mazda 626 een vogel zit op een schaap naast de brandende kruk en co. maar in het bos naast de debieltjesmavo ik was de betweter van de debieltjesmavo ik was de debieltjesmavo lang verliefd op een meisje met reuma (ze had geen kraakbeen meer in haar polsen en voeten, vond het jammer dat haar school overgenomen werd door cluster 4-debieltjes) we zaten samen in een gehandicaptenb...
29 januari, 2018 - /blog/1888/wereldrecordhouder-doe-het-zelven-herdenkt-ikea-oprichter-ingvar-kamprad.html
Brammer en ik zijn geen vreemden voor elkaar. Ik mocht hem voor mijn boek Bezorgde burgers – de heroïsche strijd van één man tegen de wereld (2017, Lebowski) een aantal maanden volgen in zijn ‘herstel’, zoals dat heet. Waar hij voor zijn opname alles uit de rails had laten lopen, ontpopte hij zich in de activiteitenruimte als begenadigd klusser. De begeleiding steunt hem daarin en registreert met een stopwatch zijn montagetijden. Dag in dag uit. Er loopt een aan...
25 mei, 2021 - /blog/3382/mijn-linkerarm.html
Tot mijn bijna-achtenveertigste heb ik met geen woord over mijn linkerarm gesproken. Laat staan geschreven. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik die arm eerder nooit heb gehad. Maar ik heb dus een linkerarm - zij is hier en nu, ik voel haar ook overduidelijk terwijl ik dit typ -, en gisteren schrobde ik nog de dikke aanbaklaag uit mijn oven in haar prominente aanwezigheid, stond ik er voor het eerst bij stil dat ik de bodem van mijn zelfgemaakte monchoutaart doorzaagde met een mes ...
5 april, 2017 - /blog/1247/bij-de-eerste-inentingen-huilde-samuel-niet-geen-traan-geen-kik.html
Nu we weten wat hem zoal mankeert, beseffen we dat hij eigenlijk de sterkste is van ons vijven. Nooit ziek. Nooit klagen. Nooit vragen of we school bellen omdat hij zich niet lekker voelt, alleen al omdat hij toch niet praat. Geregeld wekt hij ons met gezang, ten teken dat een dag van vrolijkheid is aangebroken. Nooit pijn voelen. Althans, nooit zichtbaar pijn voelen. Bijna nooit dan. Dokter Tsjitske Kleefstra, naamgever van het syndroom waaraan Samuel lijdt (een dna-defect), zegt dat...
7 september, 2018 - /blog/2239/schrijftips-van-sabine-na-mattias-van-peter-zantingh.html
Sabine van den Berg publiceert bij Lebowski. Ook doceert zij sinds 2013 proza aan de Schrijversvakschool in Groningen. "Geregeld vragen studenten mij wat ik zélf lees en waarom. Ik antwoord dat ik sinds ik professioneel schrijf – nu toch al ruim twintig jaar – niet meer onbevangen kan lezen. Ik kijk altijd hoe een boek is opgebouwd en wat ik van een collega kan leren. Of ik wil vertellen wát ik er dan van leer, is meestal de volgende vraag. Daarom, op verzoek van velen...
10 mei, 2017 - /blog/1333/fonckelende-intro-tim-foncke-van-bella-door-joost-vandecasteele.html
Met de deur en een groot stuk van de gevel Inleiding bij de presentatie van Bella , 9 mei @ The Joker in Antwerpen In tekst: Joost Vandecasteele, wie kent hem niet? Mijn buurvrouw Rita. ‘Buurvrouw Rita,’ vroeg ik haar laatst, ‘wie is of wat weet je over Joost Vandecasteele?’ Haar gezicht sprak boekdelen want door een fout in haar hersens denkt zij dat ze het oeuvre van Kristien Hemmerechts is, zodat ik van de paden die daar lagen wijselijk het hazenpad koos. I...