Zoeken
Nieuws 734 Blog 734
Leesfragment uit 'Scenario', de nieuwe roman van Thomas Acda

26 oktober, 2020 - /blog/3190/leesfragment-uit-scenario-de-nieuwe-roman-van-thomas-acda.html

  1 Dit verhaal begint en eindigt bij mij, maar alles komt door Sam. Sam is de motor, de initiator. Ik ben Sam niet. Alles op zijn tijd, maar het is van het grootste belang dat je weet dat als het aan mij had gelegen, ik nog steeds het grootste gedeelte van elke dag in mijn appartement op Chrystie Street zou doorbrengen. Ik ben slechts een van de spelers. Het wordt nog een hele klus om mezelf als held van deze film op te voeren.     Waar zal ik beginnen? ...

Zou Samuel merken dat zijn opa er niet meer is?

28 februari, 2018 - /blog/1947/zou-samuel-merken-dat-zijn-opa-er-niet-meer-is.html

Dat Bernique en ik elkaar niet konden omhelzen in het uur van zijn dood deed pijn, maar we zijn een team dat het hele veld probeert te bestrijken. Zij was daar nodig, ik hier. Vorige week belde haar moeder met het bericht dat hij snel achteruit ging. Bernique pakte haar spullen en vertrok. Joshua hield zich sterk en ging naar school. Met gesloten ogen, om de tranen weerstand te bieden, liep hij naar zijn fiets. Samuel was al naar het kinderdagcentrum. Met hem naar Limburg rijden om aan een ster...

Blootleggen #1: Onze woorden, onze wereld

13 oktober, 2020 - /blog/3179/blootleggen-1-onze-woorden-onze-wereld.html

  ‘Als ik op mijn 12de voor het Kandinsky College had gekozen, had ik mogelijk bij [Sinan Çankaya] in de klas gezeten en geschiedenisles gehad van [voorheen de tweede man van de extreemrechtse Centrumpartij].’ Sterk stuk van Willem Claassen naar aanleiding van het boek  Mijn ontelbare identiteiten  van Sinan Çankaya. Nog geheel afgezien van het feit dat de woorden ‘het zal nooit maar dan ook nooit iets met jou worden’ van gering pedagogisch talent get...

Sinterklaas was gezellig, maar juist dat doet pijn

18 december, 2017 - /blog/1810/sinterklaas-was-gezellig-maar-juist-dat-doet-pijn.html

  Lichte kater  Of het voor mijzelf goed is, weet ik ook niet zeker. De dag na het feest is er behalve een lichte kater ineens weer de nijptang die mijn hart zo dichtknijpt. Als wij gezellig bij elkaar zitten, roert het ouderwetse wezen in mij zich ook. “Zie mij!” “Niet zielig doen”, zeg ik. “Waarom wil hij mijn man dan niet meer zijn?” “Hou je mond.” Ik schenk nog een gin-tonic in. “Hou me vast.” Ze snikt. “Wil jij nu al...

Vieftig

7 oktober, 2020 - /blog/3177/vieftig.html

  De dag voordat Rutte de maatregel bekendmaakte dat we voortaan nog maar met drie personen bij iemand op visite mochten, bezochten we met z’n vieren de verjaardag van mijn schoonzusje (32). Mijn ouders, mijn vriend en ik. Voor het eerst in die constellatie. Ik had er al iets op tegen. Maar mijn broer en zijn vriendin wonen bij mij om de hoek. Mijn vriend was die dag een schuifdeur voor mijn slaapkamer aan het maken – heel lief – dus dan was het logisch dat we daar ook same...

De gelijkenis tussen feesten en begrafenissen

4 oktober, 2018 - /blog/2293/de-gelijkenis-tussen-feesten-en-begrafenissen.html

Recentelijk stapte ik bij iemand in de auto. We reden naar een feest. In de wagen rook het alsof er natgeregende honden in hadden geslapen.      ‘Wat ruik ik?’ vroeg ik op een gegeven moment.     Geschrokken keek de chauffeur me aan.      ‘Hoezo?’      ‘Heb je honden of vervoer je ze weleens?’     ‘Nee, zelden of nooit eigenlijk.’     ...

‘Er is zelfs iemand die met zijn kin een boot bestuurt’

18 juli, 2019 - /blog/2728/er-is-zelfs-iemand-die-met-zijn-kin-een-boot-bestuurt.html

Dit artikel verscheen eerder in De Gelderlander , foto: Peter van Tuijl ‘Laat je handicap achter op de steiger’, is de slogan van de stichting Sailability in Giesbeek. Op de poster staat een lege rolstoel op de kade en in de verte een zeilbootje. Het doet vermoeden dat er een wonder is geschied. In zekere zin is dat zo, al is het wonder tijdelijk van aard in Giesbeek.   Uitbundig Uitbundige doch serieuze vrijwilligers zorgen dat invaliden,...

Ziek

23 maart, 2016 - /blog/454/ziek.html

Later werden het er meer, zoals het er altijd meer worden, minder minder minder worden het er nooit. En ik zag de eerste beelden, en ik probeerde me voor te stellen wat die mensen op die groezelige eerste foto’s die op Twitter voorbij kwamen dachten – maar al snel gingen mijn gedachten niet meer naar hen uit. Ik dacht alleen maar: wat zou Bilal van Wijk hiervan vinden? Bilal is het personage uit mijn roman De terugkeerling . Of beter: een van de twee hoofdfiguren. Van lezers krij...

Te laat

2 december, 2020 - /blog/3216/te-laat.html

  ‘Mamá! We zijn te láát!’ gilt de tienjarige in de kamer naast mij. Iedereen in huis schrikt wakker. Mijn wekker is niet gegaan. Het is een uur later dan normaal. De tienjarige zal een half uur te laat in de klas zitten. ‘Het gééft niets!’ roep ik meteen. ‘Wel waar!’ ‘Echt niet, liefje. Dit kan gewoon gebeuren!’ Mijn jongste is een meisje van de tijd. Ze heeft een wandklok in haar kamer en voor ik ’s avonds het grote licht uitdoe, vraagt ze ...

Intuïtie

28 oktober, 2020 - /blog/3193/intuitie.html

  Het liep tegen elven op zaterdagochtend. Begin jaren negentig. Mijn moeder was naar Gennep aan het fietsen om taartjes te kopen en mijn oma op te halen, en in de badkamer van mijn ouderlijk huis liet ik (mijn negentienjarige ik) me zakken in een gloeiendheet bad, gifgroen van de Badedas. Ik zal een toren van schuim gemaakt hebben, en aan mijn eerste echte liefde (waarmee ik nog een kwart eeuw samen zou blijven) hebben gedacht, terwijl ik de schuimtoren van links naar rechts lie...

« 1 ... 10 11 12 ... 74 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: