De Selectie: Lars Meyer
De komende tijd gaat Lebowski in rap tempo 11 jonge schrijvers op u afvuren. Iedere week een. Wat ze kenmerkt is talent, veelzijdigheid en een frisse blik. Elke woensdag wordt van een van de schrijvers uit de selectie poëzie, een kort verhaal of een essay op de stip gelegd. Nog ongepubliceerd, dus u krijgt telkens een primeur! Nummer twee in de opstelling is Lars Meyer. Hij schreef een kort dystopisch verhaal met een auto-achtervolging, een meedogenloze Organisatie en een onheilspellende koffer. Lees meer »
Pop en literatuur (9): Gavin Friday and The Man Seezer en Oscar Wilde
Iedere dinsdag zoekt auteur Cor de Jong de connectie tussen popmuziek en literatuur. Vandaag deel 9, over het verband tussen Gavin Friday and The Man Seezer en Oscar Wilde. Lees meer »
Het tegenovergestelde van een lachband
Heel vorige week deed Erik Jan Harmens net na het nieuws van 1 uur bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 een verlate dagsluiting. Donderdag op vrijdagnacht ging het over slapeloosheid en semantiek. Lees meer »
Hoe een ongeluk verbindt
Ineens was de zomer daar. Ik had net gehoord dat ik een woning had voor drie maanden in onze straat. Op mijn slippers liep ik van de steiger terug naar huis, toen mijn dochter belde. Lees meer »
Privacy
De documentaire Tempo of a restless soul over de Belgische zanger Tom Barman opent met een scene waarin zijn zus hem zegt (en ik parafraseer): ‘Wie een documentaire ook maakt, ik vertrouw het motief van zulke mensen niet.’ Lees meer »
Verplaatsen
Deze hele week doet Erik Jan Harmens net na het nieuws van 1 uur bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 een verlate dagsluiting. Afgelopen nacht ging het over proportioneel geweld. Lees meer »
Een aparte gewaarwording om zo'n jongetje tot volwassen man te zien uitgroeien
De donzige haartjes op zijn bovenlip werden steeds harder en kregen een donkere tint. Aan zijn kin groeiden best lange haren. Het was een vreemd gezicht. Samuel, qua geestelijke ontwikkeling maximaal een reuzenpeuter te noemen, krijgt kort voor zijn 17de verjaardag een snorretje en een baard. Lees meer »
Op reis
Aan de rand van het Biotoopterrein staat een langgerekt gebouwtje waarin vroeger dieren werden bestudeerd. Toen wij in De Biotoop kwamen wonen, stond het al jaren leeg en ging ik er weleens met mijn zoons griezelen. Van binnen is het net een gevangenis. Dat komt door de lange gang met metalen deuren waarin op ooghoogte kijkluikjes zijn gemaakt. Inmiddels woont Mareen alweer anderhalf jaar in dat gebouwtje. Ze heeft er een gedeelte aangebouwd met lemen muren en een houten dak. Mareen is een weekend naar familie en biedt ons haar huisje én haar warme kachel aan omdat ze weet dat onze ruimte zo koud is. Lees meer »