Zoeken
Blog
Tokyo Expatwife #9: Thuis

Tokyo Expatwife #9: Thuis

We zijn eindelijk weer thuis. Ik zeg eindelijk, want een maand weg van huis is lang. Temeer omdat we pas vier maanden in Tokio woonden toen we vertrokken. Ik had de kans nog niet gehad om Nederland te missen.  Lees meer »

Een mantel met een bontkraag (Fragment: Ongemakkelijke mensen)

Een mantel met een bontkraag (Fragment: Ongemakkelijke mensen)

Nu verschenen: Ongemakkelijke mensen, een bruut maar geestig debuut van Elly Biesters vol onvergetelijke personages. Lees hier een fragment! Lees meer »

'Racisme is even op vakantie'

'Racisme is even op vakantie'

Het was jammer dat de gebeurtenissen in Charlottesville in mijn vakantie plaatsvonden, want daardoor wilde niemand er met me over praten. Op mijn telefoon had ik de extreemrechtse demonstraties gevolgd, en zag, hóórde, hoe het staal van een auto met volle kracht op mensenvlees inbeukte. Het doffe geluid van vallende meloenen op straatstenen. Toen ik vol afschuw verslag wilde doen was de reactie: ‘Hou op, alsjeblieft, het is vakantie.’ Het heeft me altijd verwonderd: vakantie als kunstmatige witte vlek in een agenda die ons verder zwaar valt. Zoiets als yoga. Tipp-ex voor de geest. Lees meer »

Met Samuel naar een vakantiepark: de laatste keer komt telkens dichterbij

Met Samuel naar een vakantiepark: de laatste keer komt telkens dichterbij

Vrijwel direct na thuiskomst van vakantie geef ik Samuel een tik op zijn billen. Wegwezen nu. Ik heb er meteen spijt van. Nou ja, het is een tikje, en hij voelt bijna niets want zijn luier is een schokdemper.   Lees meer »

Getuige

Getuige

Er is deze zomer zoveel ontluikende liefde om me heen dat ik er beroerd van zou kunnen worden, maar het zou evengoed hoop kunnen bieden. De liefde houdt inderdaad niet op maar meandert voort. (Of is ‘dendert’ een beter woord? ) Ook als er al een liefde is geweest. Een huwelijk. Een gezin. Het kan echt allemaal opnieuw beginnen.  Beter gezegd: het begínt - hoe dan ook – opnieuw. Of we nou willen of niet. We hebben over de liefde niets te zeggen. Die kan je ineens bij je lurven grijpen. En dan, ja dan hang je. Lees meer »

Brandstapel

Brandstapel

Een jaar geleden sprak ik een vrouw uit Groningen. We hadden het over haar werk in de thuiszorg. Erg blij met die baan was ze niet.     Ik vroeg of ze ander werk ambieerde.      Lachend zei ze toen: ‘Loempia’s vouwen, dat lijkt me wel wat, dankbaar werk ook.’  Lees meer »

Zijn eigen feestje

Zijn eigen feestje

Mijn vriend Willem Bosch en ik gingen naar Lowlands omdat hij iets ging vertellen over hoe de wereld helemaal kapot gaat. Ik ging mee. Ons kind van anderhalf ging mee. Ik werd daar zenuwachtig van. Ik ben niet heel erg van het laissez-faire en ook nog eens ontzettend gevoelig voor eventueel afkeurende blikken van mijn medemens. Bovendien zou ik een paar jaar geleden zelf de bezoeker zijn die bij de aanblik van een baby op een festival een wenkbrauw omhoog zou trekken terwijl ik ‘en die arme oortjes dan’ zou mompelen. Lees meer »

Axe Apollo

Axe Apollo

‘Axe klantendienst, goeiemiddag, met David.’ ‘Goeiemiddag, David, Tim Foncke hier. Ik bel in verband met jullie douchegel Axe Apollo.’ ‘De Apollo. Ja?’ ‘Je weet wie ik ben?’ ‘Hoe was de naam?’ ‘Tim Foncke.’ ‘Foncke… Nee, sorry.’ ‘Ik ben het middelpunt van het universum.’ Lees meer »

« 1 ... 123 124 125 ... 171 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: