Axe Apollo

‘Ik heb u even gegoogeld. Ik zie dat u schrijver bent.’
‘Dat was ik tot voor kort. Toen kwam de Axe Apollo in mijn leven en sindsdien ben ik dus het middelpunt van het universum.’
‘Ha, u verwijst waarschijnlijk naar uw roman God is klein geschapen. God, universum…’
‘Stop met mij te googelen, David, da’s te veel Tim Foncke in één telefoongesprek. Ben jij woonachtig in het universum, David?’
‘Ik woon in Zonhoven.’
‘Ha, Zonhoven… de koningin der universumsteden. Veel gewipt in de openlucht daar vroeger. In het helmgras met Julie Pannekoek. Haar vader sloeg de tanden uit mijn bakkes waar ik bij stond, maar dat hield mij niet tegen om met zijn dochter te wippen. Wonen er nog Pannekoeken in Zonhoven?’
‘Niet dat ik weet…’
‘Later trouwde Julie met een dermatoloog. Ik zag haar laatst op Facebook; het meisje dat een bosbrand kon veroorzaken door naar een struik te kijken, was veranderd in een vormeloze massa van 120 kilo. Alles gaat teloor, David, ervaar jij dat ook zo?’
‘Eerlijk gezegd kan ik u niet zo goed meer volgen, meneer Foncke…’
‘Ja, ik wijk soms af. Maar dat geeft niet, het universum is zodanig groot dat je als middelpunt gerust een paar kilometer kunt afwijken en nog steeds het middelpunt kunt zijn. Waar was ik?’
‘Bij de Apollo-douchegel.’   
‘Juist. Welnu, volgens de verpakking is de Apollo, en ik citeer: “Een showergel met een buitenaardse geur die jou het middelpunt maakt van het universum. Dermatologisch getest.”’
‘Oei…’
‘Zeg dat wel. Mij maak je niet wijs dat die Apollo dermatologisch getest is. Je begrijpt dat ik door die middelpunterij niet meer aan mijn werk toekom. Ik moet de repetities bijwonen voor een toneelstuk dat ik geschreven heb, ik moet een lezing over Gerard Reve schrijven en een productiehuis wil een tv-serie van mij. Ik zit met opdrachten en deadlines, David, maar ik zit dus ook met die buitenaardse geur.’
‘U vindt de Apollo niet lekker ruiken?’
‘Natuurlijk wel, maar je trekt godverdomme wat aan. De eerste keer dat je verkracht wordt in een graancirkel voel je je nog enigszins geflatteerd, de tweede keer denk je: misschien zit hier een novelle in, maar de derde keer bel je naar de klantendienst van Axe. Naar jou dus.’
‘Meneer Foncke, ik begin het gevoel te krijgen dat –’
‘Dat ik een zot ben die zijn medicatie niet genomen heeft? Je kunt een club oprichten met al die anderen. Ik ben gewoon een schrijver die elke dag onder de douche gaat en aldus het slachtoffer is geworden van broodroof.’
‘Ik vrees dat ik –’
‘Ja, vrees maar, David. Ik wil een maandelijkse vergoeding van Axe voor de honoraria die jullie mij door de neus boren en ik wil dat wereldwijd alle Axe Apollo’s uit de handel worden gehaald en samen met de complete stock bij mij thuis worden bezorgd. We mogen het risico niet lopen dat iemand anders ook het middelpunt van het universum wordt. Stel je voor dat het een idioot is die het hoog in z’n bol krijgt. Dat willen we niet meemaken, David. Noteer je even mijn adres en rekeningnummer?’ 

Tim Foncke schreef God is klein geschapen, de roman die komiek Gunter Lamoot in HUMO tot een van z'n drie favoriete boeken van 2016 rekende.