Week van het korte verhaal (1): Lucia Berlin
De Week van het Korte Verhaal start dit jaar op Valentijnsdag - hoe toepasselijk. Onze liefde voor dit genre uiten wij maar al te graag, met deze week vijf korte verhalen. De eerste is 'Dr. H.A. Moynihan' van Lucia Berlin, uit de bundel Handleiding voor poetsvrouwen. Smaakt het naar meer? In november 2018 verschijnen de vertaling van Evening in Paradise én de memoires van Berlin. Lees meer »
Ik ben meer dan klaar voor de leegte. Die geeft rust
Eigenlijk was van die ene op de andere dag alles weg wat er ooit tussen ons was. Het is precies waarvoor ik bang was. Maar in dit proces is tot nu toe alles gebeurd waar ik bang voor was. Het mooie is: je gaat er niet dood aan. Integendeel. Lees meer »
Voorpublicatie 'Het boek Joan'
15 februari verschijnt Het boek Joan van Lidia Yuknavitch, een dystopische hervertelling van Joan of Arc. Een meeslepend verhaal over verwoesting en liefde op de meest grimmige plaatsen, over wat het betekent om mens te zijn, over de fluïditeit van seks en gender, en de rol van kunst als een middel om te overleven. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer »
Sperziebonen | Ik vertel het
Schrijfster Sabine van den Berg woont in de grootste kunstenaarsgemeenschap van Noord-Nederland: De Biotoop in Haren. Om de week, op vrijdag, verschijnen haar Berichten uit de Biotoop voortaan bij ons. Op de andere vrijdagen plaatst ze poëzie op het Lebowski Blog. Nog niet eerder publiceerde ze gedichten. Een primeur dus! Lees meer »
De laatste praalwagen van Gaston van Daasdonk (slot)
Bij het ontbijt kreeg Gaston geen hap door zijn keel. Zelfs Toos was een beetje gespannen en de kinderen waren ook stiller dan normaal. Rustig wachtte hij tot het tijd was om de wagen in gereedheid te brengen en naar het startpunt te rijden. De andere deelnemers waren al in het dorp om in te drinken, maar Gaston zou die dag geen druppel alcohol aanraken. Lees meer »
Hulpverlener
Een vriendin sprak over haar vriend die hulpverlener is. Vroeger verschoonde hij bejaarden, tegenwoordig werkt hij met autistische jongeren. Ze zei: ‘Er zitten alleen jongens in zijn opvang. Autistische meisjes komen minder vaak voor. Vrouwen kopiëren veel eerder het gedrag van andere vrouwen. Als ze zien dat een andere vrouw iedere dag doucht, doen ze dat ook. Vrouwen zijn veel flexibeler.’ Ik vroeg of dat kopieergedrag vrouwen ook gelukkig maakte. ‘Geen idee, maar wel schoon.’ Lees meer »
De laatste praalwagen van Gaston van Daasdonk (3)
In de weken die daarop volgden liet de gedachte hem niet los dat hij tot grootse daden voorbestemd was. Als een steentje in zijn schoen, als een wiel dat aanloopt, zo was er voortdurend iets dat aan hem knaagde. Steeds vaker gebeurde het dat Toos en de kinderen hem ’s avonds aan tafel in zichzelf hoorden mompelen terwijl hij opschepte. Hij staarde wezenloos voor zich uit en murmelde af en toe iets over autobanden, pupillen, over de Vesuvius, over gelijkheid en rechtvaardigheid. Een heel enkele keer over ‘grootse daden’. De oudste drie – allemaal dochters – schudden meewarig hun hoofd. De jongste – een zoon – keek naar zijn vader met een mengeling van vrees en ontzag. Toos besteedde er niet veel aandacht aan. Ze adoreerde haar man nog net als vroeger op de kleuterschool, slechts af en toe verweet ze hem in een langgerekte jeremiade zijn weigering om andere dingen in het leven te doen dan banden verwisselen. Lees meer »