20 maart, 2017 - /blog/1187/de-film.html
Steeds opnieuw zie ik hem glimmen terwijl hij over haar praat. “Maar wat doet ze dan?” “Niet veel soeps.” “Leuk.” De blik in zijn ogen. Zijn hele houding. Ik herken alles in één oogopslag. En ben onmiddellijk terug in de tijd dat hij zo naar mij keek. Terug bij het moment dat wij elkaar voor het eerst zoenden. Dat zíj elkaar voor het eerst zoenden. Ik zie haarscherp voor me hoe hij naar haar kijkt. Zi...
19 juni, 2017 - /blog/1410/juiste-oplossing.html
Een echt grote opluchting is het pas dat ik niet meer steeds op hoef te letten hoe de man in huis zich vandaag voelt, en hoe ik daar het beste op kan anticiperen, of juist niet-anticiperen. Er is ruimte voor mij. Ik blijk hier nu gewoon vrij te mogen rondlopen in om-het-even-wat-voor humeur. Want er is niemand meer waarbij ik – als ik niet mijn aller koddigste zelf ben – bang ben nóg meer uit de gratie te raken. Er is ook niemand meer waarachter ik schuil kan gaan. Maar ik moet t...
3 juni, 2019 - /blog/2654/we-hebben-toch-geen-man-nodig-mama.html
“Maar een beha is toch gewoon voor de steun?” zegt de veertienjarige. “In die tijd werd de beha nog beschouwd als vrouwenonderdrukking. De beha zou ons reduceren tot een seksobject,” zeg ik. “En dát willen we absoluut niet, hè?” Over mijn brillenglazen kijk ik ze aan. De meisjes schudden snel hun hoofd. Ik vertel over oma; de eerste - toentertijd misschien wel enige - vrouw in het dorp die fulltime werkte en kostwinner was. Over hun opa die e...
17 juni, 2019 - /blog/2682/zo-vrij-als-een-vogel-maar-dan-die-exen.html
“We kunnen ook een jaar met alle kinderen in China gaan wonen,” zei ik. “Dan schrijf ik reportages over met z’n allen wonen in China. En jij maakt daar radio. Podcasts, of zo?” “Ik haat China,” zei M. “O, oké,” zei ik. “Dan gaan we naar een ander land. Waar wil je wél heen?” “Japan,” zei hij. “Of Argentinië.” “Dan gaan we naar Japan. Of Argentinië. Dat vind ik ook goed.”...
7 november, 2019 - /blog/2844/een-bos-bloemen.html
Lopend van de bushalte naar Slot Zeist leek het alsof je je in het Amsterdam van een paar honderd jaar geleden begaf; er was bijna niemand op straat en het rook naar een open riool. Het wordt makkelijk vergeten dat de geschiedenis vaak een uitgestorven, onwelriekende plek is. De stank was een voorbode: onthechting kende vele gedaanten die zondagmiddag. In het paleis waren veel mensen, de stemming was opgewonden en het rook naar bloemen. De Nederlandse Portretprijs, waar mijn geliefde Merel...
22 oktober, 2018 - /blog/2313/het-werd-donker-we-praatten-over-alles-wat-we-nog-niet-van-elkaar-wisten.html
De een na de andere enthousiaste reactie volgde. Ik schreef terug: ‘Precies! Geweldig, hè?’ Of: ‘Inderdaad super-superblij!’ En: ‘Het werd tijd, ja!’ De telefoon zweeg. Ik staarde de leegte weer in. De muren waren wit. De radiatoren opgehangen. De bamboevloer gelegd. Hier had ik dus al die tijd naartoe gewerkt? Dit huis was nu kennelijk af? 'Het is daar een gigantische rotzooi', had ik tegen ex gehuild, 'moet ik van jou tussen de cementmolens slapen?' 'Cementm...
21 november, 2018 - /blog/2354/rob-kardashians-sokken-jeroen-blankert.html
Rob Kardashian is financieel in zwaar weer geraakt en heeft de helft van zijn sokkenonderneming Arthur George moeten verkopen aan zijn moeder, Kris Jenner. Dat laat de enige zoon uit de bekende familie weten in rechtbankdocumenten. Er zijn ook mensen die sokken moeten maken, want ja, we kunnen toch moeilijk allemaal gewoon met onze blote poten in onze schoenen gaan staan. Dat geeft wrijving en het is ook een beetje vies. Nee dat, gaat niet. Daarom maakt Rob Kardas...
6 november, 2017 - /blog/1709/vierenveertig-jaar-en-s-nachts-je-moeder-bellen.html
Na een heerlijke zondag met de meisjes waarin alles vanzelf leek te gaan, lag ik voor het eerst sinds tijden volkomen ontspannen in bed. Het woord ‘genieten’ neem ik niet graag in de mond, maar ik had die dag werkelijk genoten. Van alle kleine dingen nog wel. Ik had geluk gevoeld. Maar daar in bed voelde ik ineens ook de pijn. Die bleek ondraaglijk. Ik lag met mijn neus in het kussen. Mijn hart ging tekeer. Weldra zou ik stikken omdat ik mijn hoofd niet meer naar links of rechts kon dr...
15 juni, 2016 - /blog/634/na-het-verlies.html
Thans ben ik achtendertig, ik zit naar Oostenrijk – Hongarije te kijken en de enige die bereid is met mij mee te kijken is de zon, waar ik dan nog een stuk rolluik voor trek. Een verbond met de mooiste vrouw ter wereld staat zodanig op de helling dat het verbond naar beneden schuift. Ik probeer te stoppen met zuipen. Ik probeer me te amuseren met stukken van vrouwen en stukken over het EK. Dat lukte allemaal, tot maandagavond de groothandelaar van zak en as weer gouden zaken deed. Een voetbal...
25 maart, 2020 - /blog/2993/europa.html
Met mevrouw Snick uit Gent plan ik al enige tijd een reis naar Wenen. Het moest een zoektocht naar het verleden worden aan de hand van schrijver Joseph Roth. We zouden onderzoeken wat er voor de Eerste Wereldoorlog gebeurde in Wenen, en hoe het tolerante oude Europa langzaam geslotener werd. De reis is uitgesteld. Ik schreef Snick vorige week, na een paar dagen van isolement: ‘Hopelijk stappen we snel samen in de nachtrein. Ik heb er nu nog veel meer zin in. Een open Europa...