31 augustus, 2018 - /blog/2231/ivo-victoria-bij-vpro-nooit-meer-slapen-lamento-voor-liefde-op-de-werkvloer.html
Vaarwel, slinkse blikken tussen computerschermen door. Vaarwel, onwennig verlangen en de manier waarop de geur van inkt bedwelmen kan, afhankelijk van welke vrouw of man het fotokopieerapparaat beroert. Eindeloos en zoet waren de minuten dat ik met een klein tinnen lepeltje in mijn lege koffiemok mocht roeren terwijl zij vertelde hoe haar weekend was geweest. Het is voorbij. Voorbij het voetje vrijen tijdens het wekelijkse afdelingsoverleg. Voorbij het spontaan wat langer blijven, voor de ...
29 augustus, 2017 - /blog/1536/zundert.html
Bij gebrek aan toeristen - die het plaatsje normaal gesproken bevolken - moesten we zelf op zoek. Moeilijk was dat niet. We liepen naar de kerk en in de tuin vonden we het graf. Alle grafstenen waren scheef en verweerd, behalve één. Het pad naar dat graf was sleets. Ik zei tegen mijn metgezel: ‘Misschien was deze Vincent wel een betere schilder geweest.’ ‘Als Van Gogh niet naar Frankrijk was gegaan was...
24 oktober, 2017 - /blog/1664/sterven.html
Als kind kwam de mogelijke toekomstige dood van mijn oma soms ter sprake. Ik vond het toen inderdaad een ingewikkeld idee. Tegenwoordig lijkt haar einde erg dichtbij. Ze valt steeds vaker en bezeert zich dan. Haar eetlust en levenslust verdwijnen gestaag. Altijd als ik haar bezoek na een valpartij, zegt ze lachend: ‘Ik ben een gevallen vrouw.’ En ook: ‘Hier zit een laag-bij-de-gronds mens.’ Ik lach en knik dan...
27 december, 2017 - /blog/1828/de-lieve-vrede-is-helemaal-niet-lief.html
Ik weet niet wat ik zelf gedaan zou hebben. Misschien had ik ook mijn mond wel gehouden. Dat doen mensen. Heel wat ellende Wat ik wel weet is dat het mij heel wat ellende bespaard zou hebben als dit anderhalf jaar geleden al duidelijk was. Maar ook zou ik dan mijn boek nooit zo hebben kunnen schrijven. Het moest dus zo lopen. Vanaf nu zal ik proberen de dingen te zien zoals ze zijn. En er niets anders van maken. Ik wil nog iets zeggen tegen de lezers die a...
19 maart, 2016 - /blog/442/moedervlekken-fragment.html
De zoon die zoals dat van hem werd verwacht psychiater is geworden verzorgt de tuin. Vroeger speelde hij hier nog weleens badminton met zijn vader, die tijd is voorbij, er wordt voornamelijk naar het gras gekeken als naar een vertrouwd en toch nog altijd mooi schilderij. Het heeft al bijna tien dagen niet geregend, op het gras zijn gele plekken ontstaan. Jarenlang is het hier goed onderhouden, met liefde is hier gewerkt, in elk geval met een volharding en een verantwoordelijkheidsgevoel di...
31 maart, 2016 - /blog/478/na-hallo-muur.html
De echte reden waarom ik de omslachtige route voor lief neem is dat midden in Assendelft een café is gevestigd waarvan de naam mij het water in de mond doet lopen. ‘Tapperij De Verwachting’ staat op de gevel. Even los van dat logo eronder van twee net volgeschonken bierpullen die met kracht tegen elkaar worden geklengd, maakt de naam veel in mij los. Met het woord ‘tapperij’ lijkt te worden aangegeven dat de barman binnen maar blijft schenken. Het uitnodigende ‘De Verwachting’ bete...
13 juni, 2016 - /blog/627/bericht-van-bempt.html
Dat is met de huidige commentatoren helaas anders. Er hoeft nog maar een speler met de buitenkant van zijn voet tegen de bal te trappen en je hoort: ‘Buitenkantje voet.’ Omdat ik dat zonder commentaar ook wel zie en omdat je de verkleinvorm alleen moet gebruiken als het echt nodig is, vroeg ik in een mail aan EK-commentator Peter ‘It’s hair, Jim’ Vandenbempt waarom hij en zijn collega’s tijdens een wedstrijd zoveel praten en waarom ze ‘buitenkantje voet’ zeggen. ‘Beste heer Fo...
18 juni, 2020 - /blog/3098/wandelaar.html
‘s Avonds komt er met kordate stappen een man naar de tuin lopen. Ik schrik van zijn doelgerichtheid, meen een landloper uit een vervlogen tijd te zien: een hoed, een baard en een rugzak. Op het kerkhofje dat grens aan deze tuin, in Zundert, ligt het dood geboren broertje van Vincent van Gogh. Deze man zou een verdwaalde of vergrijsde nazaat van de schilder kunnen zijn, iemand die net als de schilder bepakt door het landschap loopt en uiteindelijk de gekte, eenzaamheid en dood tegemoet tre...
18 juni, 2019 - /blog/2684/ik-heb-geleefd-29-petra-59-kreeg-17-maanden-geleden-te-horen-dat-ze-nog-maar-16-maanden-heeft.html
Haar man is nog even naar de winkel om koekjes te kopen, zegt Petra Trumpi (59) als ze in de keuken koffiezet. Hij doet tegenwoordig de boodschappen. “Mike verdient een lintje,” zegt ze. “Hij zou de sterren nog voor me uit de hemel plukken als dat kon.” Vijf minuten later komt hij binnen met stroopwafels. Strijkt met zijn hand kort over haar bovenarm. “Is het gelukt met de koffie? Heb je verteld hoe het allemaal begon?” Briefje Hoe het allemaal begon: op oudja...
18 november, 2019 - /blog/2849/ik-heb-geleefd-44-kunstenares-els-63-heeft-dodelijke-leverziekte-ik-hoef-geen-transplantatie.html
Wat is het belangrijkste deel van een grafkist? Het voeteneinde, vindt beeldend kunstenaar Els Timmerman (63). Daar kijken de mensen immers tegenaan tijdens de uitvaart. Dus begon ze met het beschilderen van dat bijna vierkante plankje. Het staat nu in haar huiskamer. ‘Ik heb het speciaal voor jou hier neergezet,’ zegt ze. Els struinde zelf het internet af, op zoek naar deze kist die je als een soort Ikea-kast in elkaar kunt zetten. ‘Ik wil niet steeds zo’n complete kist in mijn ka...