Zoeken
Nieuws 1378 Blog 1378
Daar gaat ze. Haar nieuwe leven in

18 september, 2017 - /blog/1571/daar-gaat-ze-haar-nieuwe-leven-in.html

Haar gezicht is bleek van het slechte slapen, maar haar ogen zijn scherp en stralend. Naar deze dag heeft ze de hele vakantie uitgekeken. Eigenlijk kijkt ze er al een jaar naar uit. Ze staat met haar neus in de richting vanwaar de tram komt. De telefoon in haar hand geklemd. Ik maak een foto als ze instapt. Haar blonde paardestaart. Haar nieuwe, lege rugtas. Aan de rits bungelt een knalroze eenhoorn. ‘Always be yourself, unless you’re a unicorn. Then always be a unicorn’, is de slogan v...

Rolstoel

19 september, 2017 - /blog/1572/rolstoel.html

  We aten en ik vroeg mijn vader naar een oude bekende van hem. Hij zei: ‘Zijn vrouw werkt en gaat recht op haar doel af, maar in zijn leven lukt er niet zoveel, eigenlijk. Hij zorgt voor de kinderen.’ Een kordaat antwoord, maar toch begreep ik het niet. ‘Maar hij wilde toch kinderen?’, zei ik. ‘Wilde hij de verkeerde dingen?’ ‘Dat kan maar zo.’ Kinderen zijn misschien geen oplossing. Wellicht zelfs een last of onhandigheid. Waar begint en waar...

Met Samuel naar de film: zo moet geluk eruitzien

20 september, 2017 - /blog/1574/met-samuel-naar-de-film-zo-moet-geluk-eruitzien.html

Het is zover, we gaan naar een film kijken in een echte bioscoop, met heel Rozemarijn. Negentien kinderen, begeleiders en een aantal ouders. Het bezoek is onder meer een gevolg van eerdere columns, waarin het ging over schaamte; dat we het moeilijk vonden om een voorstelling te bezoeken, omdat reguliere bezoekers zich zouden kunnen storen aan het lawaai. Talloze bioscopen meldden zich daarop om hun deuren te openen voor een speciale bijeenkomst. Samuel loopt zelf de garage uit naar de bios...

Suriname, de geboorte van een dierenarts (uit: Onze dieren. Schrijvers over hun kat, hond, konijn of hagedis)

21 september, 2017 - /blog/1576/suriname-de-geboorte-van-een-dierenarts-uit-onze-dieren-schrijvers-over-hun-kat-hond-konijn-of-hagedis.html

Ik groeide op in Paramaribo. Suriname was nog niet onafhankelijk van Nederland. Destijds was mij ik nauwelijks bewust van de tegenstellingen tussen arm en rijk, en wist ik zelfs nog minder van het kolonialisme en de politieke beweging die een hevige strijd voerde om los te komen van Nederland. Voor mij was het leven simpel. Ik zorgde ervoor dat de leraren op school geen reden hadden om mij met een van hun latten te bewerken, ving visjes in de slootjes rond het huis en speelde met vriendjes o...

Overbodig

25 september, 2017 - /blog/1585/overbodig.html

Kortom: hij is de redelijkheid zelve. De enige die dat niet is, ben ik. Maar dat was altijd al zo. Er verandert niets in de manier waarop je met elkaar omgaat. “Hoezó wil jij alleen maatjes blijven als ík dat kan?!” Toch zijn er dagen waarop het kinderachtig slecht met me gaat. Het zijn dagen waarin ik niets anders ben dan degene die aan de kant is gezet. Op die dagen bel ik mijn moeder. “Ik ben overbodig, mama”, zeg ik. “Alles zou goed zijn, als ik er maar...

Ouwe viezerik

26 september, 2017 - /blog/1586/ouwe-viezerik.html

Ze staan er in een aaneengesloten rij en onttrekken de kamer van de Stones-zanger aan het zicht . Er kleeft voor hem wel één nadeel aan: behalve de inkijk is ook zijn uitzicht naar de knoppen. ’s Avonds laat hangjongeren op Amsterdam CS verjagen door muziek uit De Efteling uit de luidsprekers te laten schallen, waaronder het Thema van de Indische Waterlelies , heeft ook één nadeel, namelijk dat ook ik na aankomst naar die kutmuziek moet luisteren. Mick Jagger is 74, zijn vri...

Dierenarts Polanen #1: De koop

26 september, 2017 - /blog/1588/dierenarts-polanen-1-de-koop.html

* Ik heb in mijn praktijk nog maar weinig fokkers. Door de jaren heen zijn ze verdwenen. Sommigen geruisloos, anderen onder begeleiding van incassobureaus. Ik ben er niet verdrietig om. De meeste fokkers dachten alles beter te weten, wilden zelf de diagnose stellen, de behandeling bepalen en ook nog korting binnenslepen.  Mijn laatste kattenfokker was mevrouw Verhulst. Ze overleed een paar jaar geleden. Vanaf de eerste kennismaking wisten we direct wat we aan elkaar hadden. Zi...

Düsseldorf

26 september, 2017 - /blog/1589/duesseldorf.html

Düsseldorf was groot en leeg. Zoals een stad hoort te zijn misschien. Je kunt je er anoniem voelen omdat er niemand is die echt op je let. Düsseldorf leek me zoals je hoopt dat mensen zijn: niet oordelend over wat normaal zou zijn. Wellicht vinden sommige mensen juist daarom steden unheimisch : omdat ze bang zijn vergeten te worden of ongezien te blijven. We bezochten het museum K20 aan de Grabbeplatz. Ook het museum was leeg. Dat bevorderde het ongestoord kijken, al waren er een paa...

Ik speel de baf

27 september, 2017 - /blog/1591/ik-speel-de-baf.html

Behalve het initiatief vind ik ook de naam van de organisatie nogal sympathiek: Lonely Lochem. In de regio valt verder nog te denken aan initiatieven als Companionless Klarenbeek, Rejected Ruurlo of Deserted Doetinchem. Ook in Landsmeer, waar ik woon, zijn veel inwoners eenzaam. Ik heb dat niet gemeten, maar weet het zeker. Ikzelf ben bijvoorbeeld regelmatig eenzaam, alleen communiceer ik daar niet over via social media. Een avondje kansloos Netflixen hou ik liever voor mijzelf en ik ben n...

Het doet ons wat als Marco de oppas zo liefdevol over Samuel praat

27 september, 2017 - /blog/1592/het-doet-ons-wat-als-marco-de-oppas-zo-liefdevol-over-samuel-praat.html

Samuel, de peuter in het lijf van een puber, kunnen we niet overlaten aan een meisje van 15. Vinden wij tenminste. We zien het al voor ons, dat een opgroeiende vrouw de poepluier moet verschonen van het ventje dat in bepaalde opzichten al een man is. Nee, dan Marco. Marco, kinderloos nog, had nooit gedacht dat hij eens een volle luier van een vreemd kind zou verschonen. Hij doet het achteloos nu. Het serieuze oppaswerk bij ons begon met Hylke de Vries, die met drie andere studenten in een ...

« 1 ... 81 82 83 ... 138 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: