23 juni, 2017 - /blog/1417/ansicht-uit-de-eeuwigheid-i-m-the-lau.html
Zoals de dichter Craig Raine ooit een marsmannetje vanaf de aarde een kaart naar huis liet sturen, met daarop het verslag van zijn belevenissen op onze planeet, zo schreef Thé ons een groet vanuit het hiernamaals. Hoewel we uit zijn woorden kunnen opmaken dat het er best goed toeven is (Sofia Loren is er ook!), missen wij hem hier op aarde nog elke dag. - Team Lebowski ANSICHT UIT DE EEUWIGHEID Lieve M., Het is hier zelfs nog donkerder dan voorspeld. Aardedo...
26 maart, 2016 - /blog/463/terreurliteratuur.html
De meeste romans koop ik en lees ik vlak na verschijning. (Dat probeer ik althans, want het nadeel van een eclectische smaak is dat er veel verschijnt dat je wil hebben.) Sahota’s boek was me wel opgevallen toen het vijf jaar geleden gepubliceerd werd, maar om de een of andere reden kocht ik het destijds niet. Recent verscheen de vertaling van zijn tweede roman, ‘The year of the runaways’, waardoor ik weer op zijn werk werd gewezen, en beide romans tegelijkertijd aanschafte. Een paar...
24 augustus, 2020 - /blog/3145/deskundigen-over-de-dood-4-een-uitvaart-organiseren-kun-je-heel-goed-zelf-en-het-werkt-helend.html
Vraag aan Susanne Duijvestein of ze later wordt begraven of gecremeerd en ze komt met een onverwacht antwoord: zij wil zich laten composteren. Haar lichaam zal worden bedolven onder een laag houtsnippers en bladeren zodat het kan vergaan. Dat is de kringloop van het leven, zegt ze. Als in het bos een hertje doodgaat, wordt dat ook door micro-organismen opgenomen. Susanne Duijvestein eindigt als een zak voedzame tuinaarde. In Nederland zijn we die link met de natuur wat kwijt, v...
1 december, 2020 - /blog/3215/blootleggen-8-niks-te-verbergen.html
Elk jaar nodigt mijn goede vriendin Saar me uit om deel te nemen aan een eigenaardig ritueel: de Koolvaart, door fanatieke beoefenaars ook wel liefkozend ‘de tochtigste der tochten’ genoemd. Het idee van de Koolvaart is dat op het guurste moment van de winter, meestal eind februari, met een grote groep vrienden en bekenden een afmattende voettocht wordt ondernomen door het Groningse of Friese platteland vlak achter de dijken. Het parcours loopt dwars door sloten en zompige boere...
27 juni, 2019 - /blog/2698/oorlog.html
Journalisten werden ontvangen door licht gespannen organisatoren bij een restaurant op een heuvel in Oosterbeek. Op die plek schoten de Duitsers destijds de parachutisten uit de lucht. Het uitzicht was mooi. Het landschap droeg niks in zich van het bloedvergieten. De vrouw die me had uitgenodigd zei terwijl we naar de einder staarden: ‘Ik ben geïnteresseerd in goed en kwaad. Achteraf is het makkelijk om te zien wat fout is. Maar wat als niemand in je hele omgeving in het verzet zit?’ ...
20 juni, 2019 - /blog/2691/woorden-als-wapens-8-je-weet-dat-je-dit-wil-merel-aalders.html
Deze week las ik het verhalenbundeldebuut You know you want this van Kristen Roupenian. Die zou veelbelovend moeten zijn, aangezien het korte verhaal Cat person dat ze in de New Yorker publiceerde in 2017 meeliftte op de #metoo-golf, viral ging en immens populair werd. Zelf vond ik dat verhaal ook intrigerend, niet omdat het nu zo bijster goed geschreven was, maar omdat het ergens een tijdje bleef hangen. Ik kreeg er maar niet de vinger op gelegd: wat wilde ze hiermee nou precies zeggen? ...
7 juni, 2019 - /blog/2666/woorden-als-wapens-7-de-parade-merel-aalders.html
‘Een schrijver met het hart op de juiste plaats. Ja, zeg maar het prototype van de geëngageerde auteur. Een man die het niet bij woorden laat, maar ook stevig de handen uit de mouwen steekt.’ Zo besprak De Morgen begin dit jaar de Amerikaanse auteur Dave Eggers . In een serie over strijdlustige schrijvers kan ik niet om hem heen, en dus bleef ik eens wat dichter bij huis en las De parade . Ik ben een van de vele mensen die van hem alleen De cirkel lazen, het sidderend dichtsloeg en a...
8 juli, 2019 - /blog/2717/ik-vind-jou-een-moeder-van-niks-zei-mijn-dochter.html
"Ik vind jou een moeder van niks!" zei ze zodra ze opkeek, "als jij je eigen kind niet eens gelukkig kunt maken!" "O? Ben je nu dan niet gelukkig?" vroeg ik toen maar. "NEE!" Ze stampte met één voet op de bamboevloer, deed haar armen over elkaar en keek me aan. De witte handdoektulband zakte schever. Haar ogen stonden doodmoe, maar ze fonkelden. Waar dit nu ineens vandaan kwam, was mij een raadsel. Ze was op schoolreisje gewee...
31 mei, 2019 - /blog/2653/woorden-als-wapens-6-posjlost-merel-aalders.html
Soms laat ik me eens niet verrassen en ga ik iets lezen waarvan ik allang weet dat ik er lovend over zal zijn, en zo las ik deze week Dubravka Ugrešić. Deze schrijfster heeft me nog nooit teleurgesteld en dus blijf ik haar gewillig lezen. Ze heeft een Kroatische achtergrond, maar toen het voormalige Joegoslavië uit elkaar viel verplaatste ze zich naar het buitenland en sindsdien heeft ze in verschillende landen gewoond. Destijds sprak ze zich fel uit over n...
30 oktober, 2017 - /blog/1693/dankbaar-zijn-voor-alle-ellende-het-sluipt-er-ook-in-bij-mij.html
Ik kon de mensen niet uitstaan die zeiden dat ze dankbaar waren voor de ellende die hun was overkomen. Dat ze er een completer mens van waren geworden. Hoe groter hun ellende, hoe dankbaarder ze ervoor waren. Tot ze uiteindelijk zelfs beweerden dat ze het nooit hadden willen missen. Ook als ze mochten kiezen, zouden ze willen dat het hen allemaal wéér overkwam. Nou, dat leek mij gewoon heel erg ziekelijk. Een ernstige vorm van zelfkastijding waarvoor ik ze therapie aanraadde. Ook zij war...