26 maart, 2020 - /blog/2996/quarantainelogboek-de-gevoelens-die-nu-overheersen-zijn-angst-ongeloof-en-schaamte.html
‘Welke kleur heeft de ziekte?’ vraagt mijn oom mij aan de telefoon. ‘Blauwgrijs,’ zeg ik, zonder te weten waarom. Het gifgroene virusdeeltje met de venijnig uitstekende punten dat we nu gebruiken, is een monstertje uit een horrorfilm uit de jaren 70. Zo eentje die na een goed eerste half uur lachwekkend wordt. Het volstaat niet als symbool, het is te cartoonesk en daardoor abstract. Een virus veroorzaakt zowel diepe angst als ongeloof en schaamte. Diepe angst om net die tro...
26 maart, 2020 - /blog/2997/fout-in-de-coronacrisis.html
Iedere dag, klokslag twee uur, werden de doden geteld. In persberichten meldde het rijksinstituut ook de stand van het aantal positief getesten. Gevisualiseerd op een kaart die met de dag donkerder kleurde. Een ritueel waar het land geleidelijk aan begon te wennen. Hoe meer het virus grip kreeg op ons, hoe strakker iedereen zich aan de adviezen, maatregelen en noodwetten hield: thuiswerken, afstand houden, geen samenscholingen. Wie daar laks mee omging, was fout. Fout in de coronacrisis. ...
29 maart, 2020 - /blog/2998/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-5.html
Dit is de vijfde brief. Lees hier nummer vier. Mick, Rijst met boter en suiker? Wie eet dat in godsnaam, en waarom? Ik heb gisteren nasi gemaakt (nog altijd rijst genoeg hier, we hebben geld overgemaakt naar de Voedselbank), of in ieder geval iets wat daarvoor door zou moeten gaan. Als ik jou zou vertellen wat erin zat zou je me waarschijnlijk met vlakke hand een petsje in mijn gezicht geven. Jij zult met je Indische bloed vast zo’n typisch geheim-van-moeder-op-moe...
29 maart, 2020 - /blog/2999/ik-heb-geleefd-57-coby-is-al-5-jaar-ongeneeslijk-ziek-mijn-leven-met-kanker-is-echt-geen-kommer-en-kwel.html
Door de coronacrisis gelden strikte regels in de uitvaartbranche: niet meer dan dertig mensen bij een laatste afscheid, geen koffie en cake achteraf. 'Heel jammer', zegt Coby via de telefoon. 'Ik had een borrel in gedachten.' Die borrel staat zelfs al vermeld op de rouwkaart die ze heeft laten ontwerpen. Graag ziet ze haar vrienden, collega’s en familie een postume toost uitbrengen op haar leven. Overlijdenskaart De uitnodiging voor haar uitvaart ligt bijna een jaar in de...
29 maart, 2020 - /blog/3000/sarah-sluimers-quarantainelogboek-ik-wil-keihard-schreeuwen.html
De laatste dagen is het naar binnen vallende licht goud en kleurt het de haren van mijn kinderen rood en blond. Ze zitten op de houten vloer. De oudste zegt: ‘Ik heb mijn broodkorstjes opgegeten.’ ‘Goed van jou,’ zeg ik. Maar dan zie ik de baby achter hem met bolle wangen schrokken. Het eerste broederlijke verbond, veroorzaakt door deze plotselinge zee van tijd, is gesloten. Het zal de zon zijn, het weekeinde en de geur van wentelteefjes uit de keuken, maar ik be...
30 maart, 2020 - /blog/3004/verlichting.html
Om aan de crisis en aan het virus te ontkomen besloot ik de afgelopen week een boek op te pakken dat ik jaren heb laten liggen. De historie van mejuffrouw Sara Burgerhart van Betje Wolff en Aagje Deken moest ik ooit voor mijn studie lezen. Ik kwam niet verder dan de helft. Toen ben ik gestopt. Ik vond het saai en langdradig. Natuurlijk komt het elk jaar in de klas aan de orde als ik de Verlichting behandel tijdens mijn literatuurlessen en dan lepel ik braaf op...
31 maart, 2020 - /blog/3007/de-toekomst-van-het-leven.html
We gaan onze derde week in. Ik zit boven achter mijn computer, beneden is de digitale school begonnen. Ik zie niemand behalve de kinderen. Een van de leden van wat je met een mooi woord ons mozaïekgezin kan noemen, heeft een longziekte. Ik trof mijn ex nog maar weinig, maar nu zie ik, om het risico te beperken, ook mijn nieuwe liefde ineens voorlopig niet. De kinderen reizen heen en weer. Het was een rationele beslissing om het zo te doen, twee verschillende circuit...
1 april, 2020 - /blog/3008/sarah-sluimers-quarantainelogboek-als-de-echte-gekte-toeslaat.html
Mijn beste vriend, een geweldige kok die er al drie weken geleden voor heeft gezorgd dat zijn voorraadschuur gevuld is met ganzenvet en kwarteltjes, want je kan maar zonder zitten, stuurt me een bericht dat hij nu echt veranderd is in een feeder , en zijn vriend daardoor in een feedy . ‘Of een gans,’ zegt hij glunderend. Hij heeft deze keer kippenragout gemaakt met bloemkool, erwten, bieslook, witte wijn en gruyère. ‘In laagjes en niet zomaar door elkaar gemieterd,’...
1 april, 2020 - /blog/3009/hoop.html
Een maand geleden at ik tompoezen met mijn oudtante op haar flatje dat uitkijkt op de snelweg. Ik had over die ontmoeting geschreven: ‘Ze vertelde dat ze zichzelf slapeloze nachten bezorgde door het oprukkende virus. “Dit wordt mijn dood,” zei ze zelfverzekerd. Een andere vrouw, die ik tot haar dood verzorgde, at op een gegeven moment alleen nog maar tompoezen. De dood en de tompoes waren bij elkaar gaan horen.’ Mijn oudtante deed toch nog een wrange poging tot optimisme. Ze vro...
5 april, 2020 - /blog/3012/ik-heb-geleefd-58-naomi-31-is-ziek-en-weet-niet-of-ze-ooit-nog-moeder-kan-worden.html
Naomi Kanters (31) en haar man eten elk jaar beschuit met muisjes op de verjaardag van hun embryo’s. De ‘ice baby’s’, zoals Naomi ze noemt, zijn nu vier jaar. Ze liggen in de vriezer van het ziekenhuis. 'Toen ik de diagnose borstkanker kreeg, vroeg de arts of we kinderen wilden. Ja, dat wilden we. Door de behandeling zou ik misschien onvruchtbaar worden, dus toen zijn er eicellen bij me afgenomen. Op het moment dat die punctie werd gedaan, stond ik er niet zo bij stil. Maar toen...