20 februari, 2017 - /blog/1116/een-even-uitvoerig-verslag.html
Banken boden zelfs speciale formules aan met maandelijks automatische overschrijvingen naar de staat en zonden reclamespots uit met de slagzin “we snappen het wel, een heer in het verkeer zijn klinkt ook wat verwijfd”. Maar de vraag rees snel: hoe kon men de juiste dosis vernedering toepassen en de juiste gehalte schaamte veroorzaken voor elk specifiek misdrijf en fout gedrag? De zoektocht hiernaar en diens gevolgen zijn het onderwerp van dit verslag. Alles wat u lezen zal, is echt gebeurd....
31 maart, 2016 - /blog/475/weltfremd.html
De mensen meden zijn blik. Midden op het pad stond hij stil. Hij kieperde de tas om. Een trui, twee knuffels, pennen, een boek, waxinelichtjes, plastic bierflesjes, een zak brood en een paar kranten vielen op de grond. Roerloos bleef hij staan. De mensen meden zijn eigendom. Ze liepen achteloos langs hem, alsof hij een standbeeld was. Plotseling spreidde hij zijn armen en begon te praten. ‘Freiheit,’ zei hij. ‘Was heißt Freiheit?’ Hij bewoog zijn...
5 november, 2019 - /blog/2838/voorwoord-de-laatste-lach-bart-vervaeck.html
Een pagina uit het exemplaar waarin Basart aantekeningen heeft opgeschreven. Een nieuwe herfst, een nieuw geluid Voorwoord door Bart Vervaeck De laatste lach , de eerste roman van R.A. Basart (1946-2019), verscheen in de herfst van 1997. Het postmoderne taalspel was op dat moment gemeengoed geworden en de lezers waren wel wat gewend. Toch viel het boek op door de bizarre plot, de virtuoze stijl, de duizelingwekkende gelaagdheid, de hilarische en grotesk...
4 december, 2017 - /blog/1783/ik-ben-overal-heel-stil-maar-thuis-zeg-ik-kankerwijf-vertelde-de-taxichauffeur.html
Mannen in crisis Toevallig las ik net het boek ‘Man o man’ dat Nathan Vos schreef naar aanleiding van de zelfdoding van zijn broer. Het gaat over mannen in crisis, hoe zij zich over het algemeen met hun sombere gevoelens geen raad weten. De tendens is dat mannen het idee hebben dat ze alles zelf moeten oplossen. Ze zoeken geen hulp. Tot het op een dag te laat is. Sterk naar voren komt dat de band met de eigen vader allesbepalend is. Pas als je je vader echt durft te kenne...
19 februari, 2018 - /blog/1921/week-van-het-korte-verhaal-3-philip-k-dick.html
Museumopstelling ‘Wat een vreemd pak hebt u aan,’ merkte de robot-ov-chauffeur op. Hij schoof de deur open en kwam tot stilstand aan de stoeprand. ‘Wat zijn die ronde dingetjes?’ ‘Dat zijn knopen,’ verklaarde George Miller. ‘Ze hebben een deels functionele, deels esthetische functie. Dit is een archaïsch pak uit de twintigste eeuw. Ik draag het vanwege mijn werk.’ Hij betaalde de robot, pakte zijn aktetas en haastte zic...
20 maart, 2017 - /blog/1187/de-film.html
Steeds opnieuw zie ik hem glimmen terwijl hij over haar praat. “Maar wat doet ze dan?” “Niet veel soeps.” “Leuk.” De blik in zijn ogen. Zijn hele houding. Ik herken alles in één oogopslag. En ben onmiddellijk terug in de tijd dat hij zo naar mij keek. Terug bij het moment dat wij elkaar voor het eerst zoenden. Dat zíj elkaar voor het eerst zoenden. Ik zie haarscherp voor me hoe hij naar haar kijkt. Zi...
19 mei, 2020 - /blog/3072/wegwerker.html
Er zit een wegwerker te wachten op het witte bankje voor mijn huis. Wijdbeens. Een elleboog steunt op haar knie. Ik zie haar meteen als ik de straat in fiets. Ze is niet te missen. ‘Nieuwe jas?’ roep ik. Ze steekt haar hand naar me op. Een glimlach rond haar lippen. Haar katachtige eyelinerogen sprankelen. De crisis - voor heel de wereld een catastrofe -, doet mijn oudste dochter alleen maar goed. Ik hou mijn hart vast voor 1 juni, als alles weer begint. Sinds ze...
29 september, 2016 - /blog/835/de-eerste-vrouw-voorpublicatie.html
Iets na middernacht rinkelt de telefoon. Mijn vader verkeert in slechte gezondheid en ik haast me naar de woonkamer. Als ik de hoorn oppak vraagt een man of ik het ben. Ik bevestig, buiten adem. De zakelijke toon van de man stelt me gerust. Deze stem is niet van iemand die slecht nieuws brengt. ‘Ik ben van de pers en dacht dat je waarschijnlijk wel zou willen weten dat Lou Tellegen overleden is.’ Het horen van je naam jaagt mijn hartslag onmiddellijk omhoog. Dat je bent gestorven ...
1 augustus, 2018 - /blog/2190/de-dubbelganger-van-de-baas.html
Pas na de lunch waren we ons huisje uit gekropen. Het was de hele week 40 graden geweest, onze actieradius beperkt tot de koelkast, de airco en het zwembad. Ik trok mezelf omhoog uit het water, veegde mijn gezicht droog met mijn handdoek en deed mijn bril weer op. Toen zag ik hem op een ligbed iets verderop, onder een parasol. Oscar van Gelderen, uitgever van Lebowski, mijn baas. Fuck. Twee druppels water, spot on, niet van echt te onderscheiden, al twijfelde ik. Een zwarte speedo, moeilij...
11 juli, 2018 - /blog/2171/tokyo-expatwife-15-exile.html
Ik loop naar Sasazuka, een station vlakbij waar ik nog nooit eerder de trein heb gepakt. Ik hou van het levendige buurtje, maar nu zijn de kleine straatjes doodstil. Op het station haal ik een ijskoffie en een onigiri, een rijstbal. Mijn trein komt over zeven minuten. Dit gaat soepel. De Keio-line glijdt zachtjes tussen de slapende huizen door. De regen komt met bakken uit de hemel, maar in mijn hoofd schijnt de zon. Nog geen veertig minuten later stap ik uit. Buiten het station ...