15 augustus, 2016 - /blog/760/soevereine-vrouwen.html
Ze was mijn docent op de universiteit, ooit. Maar ze werd meer, veel meer. Ze vroeg me toen ik nog maar net bleu aan de UvA begon al wanneer ik nou eens eindelijk ging vliegen. Ze was streng, in ieder gesprek. Dwong me om mijn woorden te kiezen. En in die beginjaren verzoop ik dan ook per definitie in mijn zinnen en voelde ik hoe mijn bloed tijdens onze gesprekken steeds meer naar mijn wangen steeg. Uiteindelijk liet ik haar maar praten. Haar vertellen over haar tijd bij het vrouwentheater. ...
23 maart, 2016 - /blog/455/ik-noem-dit-liefde.html
ik heb nog nooit iets geschreven in een wak gaan liggen en in dat wak gelegen was mijn voorstelling van jouw lekkend lijf zo levensecht dat begeerte als een autowrak werd opgedregd pas op voor de vlag je bloedt op wat de mensen in de stad in principe straks verpletteren moet als een gedicht dat in het hart van een killer is gaan leven verhef ik je maar ik heb nog nooit iets verheven ik zet je neer en hou van je als na een crash zo wijdverspreid zijn we nu neergelegd ...
17 april, 2018 - /blog/2022/voorpublicatie-het-eeuwige-leven.html
* Ik ben oud. Dat is het belangrijkste om te vertellen. En je zult het waarschijnlijk niet geloven. Als je me ziet, denk je vermoedelijk dat ik rond de veertig ben, maar dan heb je het goed mis. Ik ben óúd – oud op de manier waarop een boom, een weekdier als de noordkromp of een schilderij uit de Renaissance oud is. Om je een idee te geven: meer dan vierhonderd jaar geleden, op 3 maart 1581, werd ik geboren in de slaapkamer van mijn ouders op de tweede verdie...
29 december, 2017 - /blog/1819/het-beste-van-2017-eindejaarslijstjes-van-lebowski-auteurs.html
Martijn Haas: Top 5 Marktplaats-aankopen 1. Draagbare kattenbak 2. 'Warschau Pact'-dressoir 3. Kledingkast van ene 'Harry' 4. Geborduurd Bob de Bouwer-lijstje 5. Miniatuur-theeservies Martijn Haas schreef met Vico Olling De Kouwe Ouwe. Erik Jan Harmens: Tosti Top 3 Op 3: de tosti kaas. Niks mis mee, je kunt er weinig aan verpesten. Dubbele boterham, boter en belegen kaas ertussen en dan niet te lang in het tosti-ijzer, maar ook niet te kort. Het is ...
13 februari, 2017 - /blog/1094/naar-nippon.html
Meer wist ze zich niet te herinneren. Of toch: een auto. Ze was thuisgebracht in een auto. Ze had uit het raam van een auto gehangen. Een taxi? Had iemand een taxi voor haar gebeld? Ze tastte kreunend naar de wekker. Half twaalf. Wat was er nu in godsnaam weer allemaal gebeurd. Ze was ’s middags om vijf uur thuisgekomen, vroeger dan anders: met het oog op de hitte ging het kantoor een uur eerder dicht. Ze had een flesje sherry gedronken. Ze was een hapje gaan eten. Daarna – ‘Wel godverdom...
6 februari, 2018 - /blog/1904/logboek-van-een-debutant-deel-3.html
Ik kon mijn prille schrijversgeluk niet op. Tikte als een bezetene in ieder vrij uurtje dat ik had. Ik droeg voor tijdens het Harry Mulisch Festival in De Kring, de besloten kunstenaarssociëteit met roemruchte reputatie. Ik las voor, maar kon mezelf nauwelijks verstaan want iedereen was bezopen en tetterde er doorheen. Het kon me niks schelen, ik had een boekcontract, ik had beroemde literair agenten en stortte me vol overgave in het seniorenbacchanaal. Het schrijven ging goed...
12 juli, 2017 - /blog/1457/samuel-neemt-ons-mee-naar-de-eenvoud-van-het-leven.html
Het regende opbeurende reacties en ook aanbiedingen, tot aan directeuren van bioscopen toe, inclusief speciale voorstellingen voor kinderen met autisme. Ook gaven lezers tips met andersoortig vertier: om te komen varen of voor een optreden van de CliniClowns. Het is allemaal te veel, te mooi, te leuk, te lief. Dank. We gaan ons beraden wat we allemaal kunnen doen. De meeste berichten hadden een duidelijke strekking: wat de mevrouw die had geklaagd over geluid van een gehandicapt kind, de a...
12 maart, 2016 - /blog/434/nooit-dezelfde-rivier.html
Een wat heet voorlijk meisje uit de straat zei langs haar neus weg dat ze niks aanhad onder haar leren jas. Toen keek hij wel naar beneden, maar daar waren alleen maar stenen. Nu moeten we onze ergernissen gewoon even wat vaker naar elkaar terugkoppelen. Dat zei hij echt, zij hebben het ook gehoord. Ik zou met geen mogelijkheid kunnen zeggen hoe oud hij wordt vandaag. Hij heeft een dochter die op ballet zit en spreekt de taal van de bezetter. In zijn bijzijn kan ik bijna niets meer ze...
14 februari, 2018 - /blog/1916/week-van-het-korte-verhaal-1-lucia-berlin.html
Dr. H.A. Moynihan Ik haatte St. Joseph’s. Ik was doodsbang voor de nonnen en op een bloedhete Texaanse dag sloeg ik zuster Cecilia en werd van school gestuurd. Voor straf moest ik de hele zomervakantie elke dag in de tandartspraktijk van mijn opa werken. Ik wist best dat de echte reden was dat ze niet wilden dat ik met de kinderen uit de buurt speelde. Mexicanen en Syriërs. Geen negers, maar dat was volgens mijn moeder alleen maar een kwestie van tijd....
22 mei, 2017 - /blog/1359/verbond.html
Onze dochter zeg ja. We zitten in een klaslokaal aan een eivormige tafel. De coördinatrice knipoogt naar ex en mij en schuift ons een formulier toe dat we samen in moeten vullen. Ik schuifel op mijn stoel. Ik ben bang voor de vragen die erin staan. Ik ben bang dat we een adres – twee adressen dus - op moeten schrijven. Ik ben bang dat we zo dadelijk ontmaskerd zullen worden als slechte ouders. Ik kijk naar de bijna twaalfjarige tegenover ons, de bijna volwassene, - “Wat zijn a...