26 april, 2016 - /blog/531/de-man-in-het-hoge-kasteel-voorpublicatie.html
Moest ze niet iets ophalen bij de supermarkt? Ze liep er naar binnen. Haar eerste judoles had ze vandaag pas om twaalf uur; vandaag had ze de ochtend vrij. Ze zette haar boodschappen neer, ging op een kruk aan de servicebalie zitten en bekeek de tijdschriften die er lagen. In het nieuwe nummer van Life stond een groot artikel met de titel: ‘TELEVISIE IN EUROPA: ZO ZIET DE TOEKOMST ERUIT’. Ze sloeg het open en zag een foto van een Duits gezin dat thuis tv zat te kijken. Nu al werd vanuit B...
4 oktober, 2017 - /blog/1608/geen-lego-voor-samuel-maar-ouderwetse-apparaatjes-die-geluid-maken.html
Samuel heeft zelfs geen knuffels. Nooit gehad. Nooit gewild. David had 'aap' en 'Bouter'. Aap had hij geërfd van zijn moeder, Bouter was de pop van David de Kabouter, waarvoor Bernique op een gegeven moment zelfs een nieuwe baard heeft gebreid, zo kaalgeplukt was die. Joshua ligt in een zee van knuffels. Het is een raadsel dat hij er zelf nog bij past. Maar Samuel? Geen knuffels, nauwelijks speelgoed. Hij houdt niet eens van cadeautjes. Joshua mag meestal zijn pakjes openm...
4 september, 2017 - /blog/1546/de-overdracht.html
‘Leef je voor geluk? Of sterf je van verdriet? En voelt dat als een keuze of heb jij die keuze niet?’ De zevenjarige naast me zingt ‘Mooi’ van Marco Borsato. We hebben net vier gelukkige vakantiedagen thuis achter de rug, waarin ik elke dag met een stel kinderen en tieners naar de Grill-In wandelde om een softijs met spikkels te kopen. De Grill-In is onze nieuwe stamkroeg aan het worden. Er ontstaan leuke, nieuwe gewoonten. Mama = Grill-In . Het verjaar...
4 mei, 2018 - /blog/2064/nieuw-schrijftips-van-sabine.html
WAT: De vanger in het graan van J.D. Salinger. Oorspronkelijke titel: The Catcher in the Rye . WAAROM: Ik volg de serie “Mijlpalen in de literatuur” die mijn collega’s Coen Peppelenbos en Roos Custers van Schrijversvakschool Groningen geven in de Forum Bibliotheek in Groningen. “De vanger in het graan” stond op het programma. HOE? Als ik eens lekker recalcitrant in spreektaal zou willen schrijven vanuit een hoofdp...
23 augustus, 2017 - /blog/1520/met-samuel-naar-een-vakantiepark-de-laatste-keer-komt-telkens-dichterbij.html
De reden? In zijn autistische opruimwoede denkt hij te moeten helpen met spullen naar hun plek brengen. Hij tilt een tas op en laat die bijna meteen weer vallen. Krak. In die tas zat een mok met een tekst over 'genie David', de deze week in Tilburg geïnstalleerde oudste zoon. Weg cadeautje. Verder verliep alles naar wens deze vakantie. Alleen, en dat vinden wij best verdrietig: met Samuel naar een vakantiepark zonder aanpassingen voor mindervaliden, dat kan bijna niet meer. Elke k...
14 mei, 2019 - /blog/2624/ik-heb-geleefd-25-reislustige-carolien-51-als-kind-hoor-je-niet-eerder-te-overlijden-dan-je-ouders.html
“Ik trouw nooit met een boer,” zei Carolien Boere (51) toen ze nog een meisje was. Haar beide ouders kwamen van een boerderij, ze ging wel eens logeren bij familie. Dan kwam ze terug en stonk ze naar de koeienstal. Het liep natuurlijk anders. De jongen op wie ze verliefd werd, was een boerenzoon. En ja hoor, de boerderij in het Zuid-Hollandse Vlist nam hij later ook over. Reizen Toen ze twee jaar geleden ziek werd, was het eerste dat Jan zei: "De koeien g...
11 mei, 2018 - /blog/2074/berichten-uit-de-biotoop-ecosysteem.html
Op een middag belt Tanny. Ze vraagt of ik zin heb om ’s avonds naar een gastles te komen van Annemarie Kok. Annemarie is hoofdredacteur geweest van het tijdschrift Noorderbreedte en werkte als verslaggever voor Trouw . Tijdens de gastles zal zij vertellen over haar essay “Binding genoeg”, waarin zij zich opwindt over de participatiesamenleving. Ik besluit te gaan. Tanny mailt mij het essay zodat ik dat nog kan lezen. Die middag lig ik op de bank met “Binding genoeg&rdqu...
9 juli, 2019 - /blog/2719/ik-heb-geleefd-31-doodzieke-jip-25-kocht-een-enkeltje-naar-thailand-ik-wilde-leven.html
Jip Schreibers is 21 als ze een rugzak, een slaapzak en wandelschoenen koopt. Plus een enkele reis naar Bangkok. ,,Ik had geen plan, ik wilde alleen maar weg”, vertelt ze. ,,Weet je wat het is? Als je van zó diep komt, zó hard de bodem hebt geraakt, dan heb je het gevoel: slechter kan niet. Het ergste wat me kon gebeuren was dat ik doodging, en dat ging ik toch al. Ik voelde geen enkele angst. Ik dacht: the world is mine, here I come. Ik wilde in het diepe springen. Léven!” Ze bl...
8 mei, 2017 - /blog/1329/balans.html
Inmiddels verwacht ik niet meer dat hij ’s nachts nog naast me komt liggen. Die lege plek is bij mij gaan horen. En als ik mijn dochters naar bed heb gebracht, weet ik dat er - als ik beneden kom - niemand op de pastoor stoel in de huiskamer zit. Niemand met een rechte rug, een boek op zijn schoot, een leesbril op zijn neus en grijze, kapotte sloffen aan zijn voeten. Ook niemand die steeds zachtjes ‘ik wil jou niet, ik wil jou niet, ik wil jou niet’ fluistert. Op de plaa...
8 november, 2017 - /blog/1716/samuels-boek-is-verschenen-heerlijk-voor-even-al-die-belangstelling-en-de-stroom-van-lieve-berichten.html
Sommige meervoudig beperkte kinderen scharen zich rond het orgel en wippen van de linker- naar de rechtervoet. Zij die in de rolstoel zitten, luisteren rustig naar de deuntjes, sommigen met gesloten ogen. Vredig, geïnteresseerd. Zo'n boekpresentatie is sowieso een glijvlucht van emoties, van een traan tot de ultieme vorm van gezelligheid. Hé, daar is Yvonne, jarenlang begeleider op de bus met Samuel. Ze is met pensioen en geniet van het weerzien. Ze is verbaasd hoe de kinderen zijn g...