25 augustus, 2017 - /blog/1523/tokyo-expatwife-9-thuis.html
We hebben de familie gezien en beleefd, de kat geaaid, vrienden vastgehouden, hongerig en dronken door de stad gezworven en ons gelaafd aan het Hollandse landschap. Met name langs de snelweg tussen Lelystad en Emmeloord. Daar is het plat en ramvol met windmolens. Het groen is overdadig en komt in zoveel tinten dat onze taal er tekortschiet. Het menselijk oog schijnt een miniem nuanceverschil in groen direct op te merken, in tegenstelling tot bij andere kleuren. Ik vraag me af hoeveel nuances vo...
17 juli, 2017 - /blog/1466/minnaars.html
“Hoe kom je nou toch aan al die minnaars steeds?” vroeg ik. “Gewoon,” zei ze. “Bij de Bijenkorf.” “Bij de Bijenkorf?” Het kwam erop neer dat zij lunchte in het restaurant aldaar, en toen ze terugkwam van het toilet zat daar de minnaar op haar stoel. “Ik zou wel op je gezicht willen zitten,” zei ze. Dat vond hij lang geen gek idee. En zo was van het één het ander gekomen. “O tuurlijk.” Een andere v...
12 september, 2017 - /blog/1561/familie.html
In de middag bekeken mijn vriendin en ik een fotoalbum van haar verliefde ouders. Het fotoalbum over haarzelf, als baby, had ze niet kunnen vinden. Kijkend naar de jonge ouders probeerde ik iets over de geschiedenis en de toekomst te leren. Het lukte deels, de toekomst laat zich slecht voorspellen. Mijn vriendin lijkt een beetje op haar moeder. Maar ik vond mijn vriendin vrouwelijker. Al zei dat misschien meer over de haardracht en kleding eind jaren...
12 december, 2017 - /blog/1794/enkel-cynisme-kan-ons-redden-godverdomme.html
Over lijkjes gesproken: George Carlin is al lang dood. Maar geen nood, ‘nique tes morts’ lees ik slecht gespeld en krom gestift op de glijbaan van een Brusselse speeltuin – of in het schoon Vlaamsch, aangezien dit blad zijn maandelijkse aankoop van zalf tegen pijnlijke knieën van al die locatieprojecten met te krappe zitjes bekostigt met hun Vlaamse cultuurprijs: ‘neuk uw doden’ – een dooie hoeft dus geen spijtige zaak te zijn, zeker niet als-ie blank is. ...
26 mei, 2017 - /blog/1367/ode-aan-de-bijlmer.html
MIJN BIJLMER Je loopt door lange, donkere gangen in sombere flats waar buren elkaar niet kennen en mensen elkaar niet groeten. Buiten een grauwe hemel, ijzige kou, snijdende wind. Junkies en daklozen zoeken beschutting in portieken en hallen, waar ze zilverpapiertjes, peuken, bierflesjes en urinestank achterlaten. Dat is waar de meeste Nederlanders vroeger aan dachten als ze ‘de Bijlmer’ hoorden. Aan een getto vol zwarte, arme en gevaarlijke mensen. Dru...
29 november, 2017 - /blog/1772/dat-is-wel-superleuk-aan-samuel-dat-hij-altijd-verliefd-blijft-op-ons-op-zijn-manier-dan.html
Toch is juist Sinterklaas een feest dat ons weleens opscheept met gevoelens van droefenis, omdat Sinterklaas een jaarlijkse mijlpaal van zijn beperkingen is. Nooit voelde Samuel, de onwetende, de voorpret, de vreugde, de angst voor Zwarte Piet desnoods. Nooit maakte hij een verlanglijstje, nooit vroeg hij dreinerig wanneer hij zijn schoen mocht zetten. En wij als ouders komen zo vaak bij hetzelfde cadeautje uit. Ook wij zijn onwetenden. Samuel groeit niet mee naar de spelcomputer of de nie...
19 juni, 2017 - /blog/1410/juiste-oplossing.html
Een echt grote opluchting is het pas dat ik niet meer steeds op hoef te letten hoe de man in huis zich vandaag voelt, en hoe ik daar het beste op kan anticiperen, of juist niet-anticiperen. Er is ruimte voor mij. Ik blijk hier nu gewoon vrij te mogen rondlopen in om-het-even-wat-voor humeur. Want er is niemand meer waarbij ik – als ik niet mijn aller koddigste zelf ben – bang ben nóg meer uit de gratie te raken. Er is ook niemand meer waarachter ik schuil kan gaan. Maar ik moet t...
9 juli, 2019 - /blog/2718/pop-en-literatuur-66-david-bowie-en-anthony-burgess.html
Eerder in deze reeks kwam Bowie al eens voorbij , toen met zijn ode aan Nineteen Eighty-Four van George Orwell. Dat is maar een van de vele auteurs aan wie Bowie schatplichtig genoemd mag worden. In deel 40 van deze reeks besprak ik terloops de knipoog van Bowie naar John Osbourne en Oscar Wilde. De cut-uptechniek van William S. Burroughs werd door Bowie ook toegepast, zoals ik al eens aanstipte . Diezelfde Burroughs, of eigenlijk zijn roman The Wild Boys, was in de zeventi...
17 april, 2019 - /blog/2582/controle.html
Als je boven het ondoordringbare wolkendek vliegt dat Nederland van de zon afschermt, ontwaakt er een monster. Sommigen noemen het heimwee. Ik vind die naam niet passen bij iets met zo een vernietigende kracht. Als het vliegtuig daalt , vliegt het monster naar je strot en scheurt alles wat er tussen zijn kaken komt aan flarden. Het leven dat je in Nederland hebt opgebouwd, je zorgvuldig uitgekristalliseerde Euro Surinaamse identiteit, alle redenen die je hebt om in Nederland te blijven wonen. W...
4 oktober, 2017 - /blog/1608/geen-lego-voor-samuel-maar-ouderwetse-apparaatjes-die-geluid-maken.html
Samuel heeft zelfs geen knuffels. Nooit gehad. Nooit gewild. David had 'aap' en 'Bouter'. Aap had hij geërfd van zijn moeder, Bouter was de pop van David de Kabouter, waarvoor Bernique op een gegeven moment zelfs een nieuwe baard heeft gebreid, zo kaalgeplukt was die. Joshua ligt in een zee van knuffels. Het is een raadsel dat hij er zelf nog bij past. Maar Samuel? Geen knuffels, nauwelijks speelgoed. Hij houdt niet eens van cadeautjes. Joshua mag meestal zijn pakjes openm...