4 september, 2019 - /blog/2762/niet-geheel-onbelangrijk-nieuws-jeroen-blankert.html
In de Verenigde Staten vielen dit weekend enkele tientallen doden toen schutters binnen enkele uren achter elkaar het vuur openden in Texas en Ohio. Het waren alweer de zestiende en zeventiende massaschietpartij in de VS dit jaar, wat gemiddeld genomen neerkomt op één extreem dodelijk schietincident per elf dagen. (Nu.nl) We willen onszelf niet op de borst kloppen hoor, en we doen gewoon ons best. We proberen ons steentje bij te dragen, net als iedereen. Hoewel het soms best moe...
24 januari, 2020 - /blog/2914/de-caravan-de-joodse-bejaarden-en-de-hoofdstukcijfers-arnon-grunberg-over-zijn-tour-du-bezette-gebieden.html
1) Lang ging mijn moeder elke zondag naar het Joodse bejaardentehuis Beth Shalom in Buitenveldert om een aantal bejaarden op te zoeken die ze goed kende. Ik meen vooral ook de moeder van de mevrouw die mij geprobeerd heeft Hebreeuws te leren, deze oudere dame zal ik hier even mevrouw K. noemen. Haar dochter, die mij betrekkelijk tevergeefs heeft geprobeerd Hebreeuws te leren en die in zekere zin model heeft gestaan voor een personage in mijn debuutroman Blauwe maandagen – het...
5 november, 2019 - /blog/2838/voorwoord-de-laatste-lach-bart-vervaeck.html
Een pagina uit het exemplaar waarin Basart aantekeningen heeft opgeschreven. Een nieuwe herfst, een nieuw geluid Voorwoord door Bart Vervaeck De laatste lach , de eerste roman van R.A. Basart (1946-2019), verscheen in de herfst van 1997. Het postmoderne taalspel was op dat moment gemeengoed geworden en de lezers waren wel wat gewend. Toch viel het boek op door de bizarre plot, de virtuoze stijl, de duizelingwekkende gelaagdheid, de hilarische en grotesk...
18 oktober, 2019 - /blog/2821/trash.html
Er was een hittegolf en ik luisterde naar Suede. We waren vullis en we waren lui. Daar kwam het zo ongeveer allemaal op neer. Ik pakte een amstel uit de koelkast, en ging in de opening van het raam zitten. Het zweet liep over mijn rug. De amstel was snel op. Ik pakte er nog een en ging weer naar mijn raam. De avond viel en ik had geen idee wat ik moest gaan doen. Ik belde wat rond, maar iedereen was bezet. Dus bleef ik bier drinken en in het raam naar muziek luisteren. Eerst nog Suede, even l...
21 januari, 2021 - /blog/3241/astraal.html
Sinds kort laat ik me door een Poolse jurist bestoken met literatuur uit het Oosten. Je moet wat in een lockdown. Anderen schaffen een huisdier aan. Er zijn het afgelopen jaar zelfs meer paarden dan ooit verkocht. Aan ruimte is kennelijk geen gebrek. Het laatste gedicht dat ik ontving was Campo dei Fiori van Czeslaw Milosz. Het gaat over een pleintje in Rome tussen de Tiber en Piazza Navona. Twee jaar terug at ik er nog een ijsje. Ik had geen idee dat Giordano Bruno er in 160...
22 oktober, 2018 - /blog/2313/het-werd-donker-we-praatten-over-alles-wat-we-nog-niet-van-elkaar-wisten.html
De een na de andere enthousiaste reactie volgde. Ik schreef terug: ‘Precies! Geweldig, hè?’ Of: ‘Inderdaad super-superblij!’ En: ‘Het werd tijd, ja!’ De telefoon zweeg. Ik staarde de leegte weer in. De muren waren wit. De radiatoren opgehangen. De bamboevloer gelegd. Hier had ik dus al die tijd naartoe gewerkt? Dit huis was nu kennelijk af? 'Het is daar een gigantische rotzooi', had ik tegen ex gehuild, 'moet ik van jou tussen de cementmolens slapen?' 'Cementm...
23 april, 2018 - /blog/2040/het-klinkt-kinderachtig-voor-twee-volwassen-mensen-maar-zonder-coach-kunnen-we-het-niet.html
“Nou, dán geef ik gewoon een vechtpartijtje!” De zevenjarige deed haar armen over elkaar en keek me strak aan. Ik moest hier meteen om lachen. Zij aarzelde kort, en lachte toen opgelucht met me mee. Onder professionele begeleiding werken we er nu naartoe om tenminste samen een taartje te eten op de geboortedag van onze jongste. Zo mailen we elkaar tegenwoordig alleen nog met een cc naar Ilona, onze coach. Hiervoor heeft ze ons een lijst met instructies gegeven. We dienen de beric...
14 mei, 2020 - /blog/3067/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-14.html
Dit is brief veertien. Lees nummer dertien hier . Lieve Roel, Ik heb gelachen om je laatste brief, maar ook gehuild. Gelachen om je kinderlijke afkeer van poep en pies en piemels, en gehuild omdat dat het enige is wat je bij is gebleven van het idee voor mijn eerste boek. Voor iemand in jouw positie is dergelijke oppervlakkigheid levensgevaarlijk. Het is voor mij onvoorstelbaar dat jij, als redacteur bij een grote uitgeverij, niet opnieuw reflecteert maar zonder na te denken...
16 april, 2018 - /blog/2033/een-mens-die-een-nieuw-thuis-zoekt-grijpt-altijd-terug-op-iets-vertrouwds.html
Zij aan zij in zo’n ‘hippe’ Canta de bruggen over. Beslagen ramen. Kinderen voor Kinderen op hoog volume. Iedereen raadt me tegenwoordig namelijk aan zo’n wagentje te kopen. Voor als ik het opknappertje in de buitenwijk heb gekocht - of de flat in een buurt die het helemaal gaat worden - en het ’s morgens te nat is om te fietsen. “Je hoeft er zelfs geen brommerrijbewijs voor te hebben!” zeggen ze. “Ideaal voor jou!” Tot nu toe werd ik altijd overboden. Laatst wa...
28 januari, 2020 - /blog/2916/voorpublicatie-tropenbruid-van-susan-smit.html
5 Iemand op de kaaimuur riep keer op keer ‘Anna Francken, Anna Francken!’ en het duurde even voor ze besefte dat zij dat was. Haar achternaam Prinsenhoek was verdwenen en het voelde alsof ze de baby op de hoek van de Prinsengracht en de Oude Looiersstraat nu eigenhandig achterliet. Ze liep op de roepende man af, een Javaan gekleed in een wit linnen jasje zonder kraag zoals ze die op de boot vaker gezien had. Toen ze voor hem stond, maakte hij een s...