15 februari, 2019 - /blog/2480/mbulu-ngulu.html
Ik heb lang in Oost gewoond en zag dit beeld, Mbulu Ngulu , dagelijks. Ik heb er nooit langs kunnen fietsen zonder er even naar te kijken. Daar op dat gekke kruispunt tussen de gracht, de troosteloze nieuwbouw, de verdwaalde molen en het tankstation, stond dat vrolijke ding. Het hield de boel bij elkaar door alles te overschitteren. Mbulu Ngulu was iets uit een andere wereld. Het beeld deed me denken aan de Sjef van Oekel-strips – een samenwerking van Theo van den Booga...
11 april, 2019 - /blog/2576/maand-van-de-filosofie-2-recensie-tim-fransen-het-leven-als-tragikomedie-merel-aalders.html
Tragedie en komedie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, vindt Fransen in Het leven als tragikomedie , en ondersteunt dat treffend met een toegankelijke, humoristische toon. Verwijzingen naar comedies als de Britse tv-serie The Office en films van Woody Allen (een persoonlijke favoriet) herinneren de lezer er dan ook aan dat het leven ook lichte kanten heeft. Het boekje leest vlot door het toegankelijke taalgebruik en beroept zich zonder wikken of wegen op allerlei basale waarhede...
14 november, 2018 - /blog/2343/ik-heb-geleefd-1-manfred-51-ik-heb-er-geen-moeite-mee-laat-magere-hein-maar-komen.html
Voor de deur van het revalidatiecentrum zitten twee mannen in de zon: de een zonder benen, de ander met een ooglapje. De laatste rookt een sigaar in zijn rolstoel. "Manfred te Grotenhuis?" informeer ik bij de receptie. De vrouw wijst naar buiten. "Je liep net langs hem heen." Te Grotenhuis (51) knikt vergenoegd. "Ik zag het misgaan." Op internetfoto’s staat de universitair docent met een krijtje in zijn hand voor een schoolbord. Of hij zit op een racefiets. "Dat oog...
21 november, 2019 - /blog/2854/de-diepte-schuilt-aan-het-oppervlak-een-bezoek-aan-museum-jan-cunen.html
In de trein naar Oss mail ik een bevriend schilder dat ik onderweg ben naar zijn geboorteplaats. Hij zegt: ‘Schuin tegenover het museum zat een café waar ik naartoe ging als ik spijbelde. Naast mijn middelbare school. Vanuit die plek zie je in de verte de kerk waar ik als dertienjarige een ongelovige organist was.’ Hij wenst me veel plezier. Het museum lijkt op het oude gedeelte van het Stedelijk Museum in Amsterdam. Wanneer ik Carly Manders, een jonge medewerker met blauw h...
3 mei, 2017 - /blog/1320/de-magere-moraliteit-van-keizer-en-co.html
De soap rond Henry Keizer volg ik deze week vanaf een Siciliaanse berg. De zon schijnt hier iedere dag, de pasta is goddelijk en het vertrouwen in overheidsgezag nihil; helaas tref ik alleen in dat laatste een overeenkomst met Nederland. Het cynisme over een eerlijke, doortastende behandeling van ‘Keizergate’ laat zien dat dit soort integriteitskwesties en de troebele procedure eromheen een patroon beginnen te vormen. De Keizer-affaire ontbloot namelijk twee ontwikkelingen die al la...
14 juli, 2015 - /nieuws/235/simon-de-waal-schrijft-geschenk-maand-van-het-spannende-boek-2016.html
Bloed in de polder is het motto van Juni – Maand van het Spannende Boek welke in 2016 geheel in het teken van de Hollandse thriller zal staan. 2016 is ook het jaar waarin het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs 30 jaar bestaat. Dit vormt een mooie aanleiding om Nederland en de Nederlandse schrijvers te eren tijdens de campagnemaand. De boekhandel geeft het Geschenkboek van de Waal in een oplage van honderdduizenden exemplaren cadeau aan haar klanten bij besteding van €...
8 maart, 2018 - /blog/1967/de-steen-en-het-spelletje.html
Ik lag op de bank en liet op mijn telefoon een piepklein mannetje een vis vangen. Ik speel de afgelopen weken vaak een spelletje waarbij je op een onbewoond eiland een leefgemeenschap moest opbouwen. Als je nieuwe kinderen wilt, moet je de poppetjes op elkaar zetten, waarna ze elkaar een smakzoen geven en een hut binnen wandelen. Na een poosje komen ze dan beiden weer tevoorschijn. De man gaat vrolijk verder met bessen plukken. De vrouw zit opgescheept met een wit bundeltje baby in haar ar...
17 oktober, 2019 - /blog/2820/amateurtoneel.html
Al weken luister ik naar de muziek van Frank Sinatra. Iemand vertelde me eens dat met name vrouwen eindeloos naar dezelfde artiest luisteren. Het is nooit te laat om je vrouwelijke kanten te ontdekken. Hoe dan ook: ik zou er alles voor opgeven om te kunnen zingen als Sinatra, mijn huidige manier van leven verveelde me waarschijnlijk. Een paar dagen terug zag ik met mijn geliefde de film Joker. In de film zaten de nummers ‘That’s life’ en ‘Send in the clowns’ v...
21 december, 2017 - /blog/1812/tokyo-expatwife-12-taal.html
Maar dat is nu dus afgelopen. Bij mijn laatste les kreeg ik een Fuyu-Gaki, een kaki, uit de streek waar zij vandaan kwam. Het stuk fruit was zo groot als een handbal, mierzoet en zijdezacht. De herfst is hét seizoen van de Fuyu-Gaki, tevens de nationale vrucht van Japan. Ik gaf haar een knijpflesje Karvan Cevitam-aanmaaklimonade. Ze leek er blij mee. Mijn Japans is echter nog steeds abominabel, en via een schoolmoeder leerde ik dat er vanuit mijn stadsdeel Shibuya ook cursussen worden geg...
21 september, 2018 - /blog/2259/nooit-stoppen-met-stappen-1.html
Vaak kies ik voor hetzelfde parcours, ook al betekent dit een anderhalf uur vroeger vertrekken om toch te laat te komen op mijn bestemming. Hierbij mijn excuses aan iedereen die een bericht ontving met de boodschap ‘nog zeker een kwartier’. De reden voor mijn nutteloze omweg is vrijwel dezelfde als het argument dat de Australische auteur Helen Garner gaf in de rubriek 'Walking the City' van The Guardian toen ze zei dat niemand haar dagelijkse route als mooi of betekenisvol zou omschrijv...