9 december, 2020 - /blog/3219/verraad.html
‘Gaat zij ook mee?’ vroeg ik toen ook zijn oudste dochter op de achterbank plaatsnam. ‘Dat kan wel,’ zei M. terwijl hij de motor startte. ‘Hij slaapt als een os.’ ‘O, oké.’ Het liep tegen middernacht. Er was het gekwebbel en gegiechel van drie meisjes op de achterbank. Een meisje van tien, twaalf en veertien. Mijn tienjarige en ik waren op zaterdagavond pizza gaan eten bij M en zijn kinderen. We kwamen met de trein, en hij had aangeboden ons met de aut...
24 december, 2020 - /blog/3229/jo.html
De zon was bijna onder toen we in het Aldenhofpark te Maastricht een man ontmoetten. Mijn geliefde en ik keken naar een kooi met daarin een dooie giraf en een vrouw. Het kunstwerk van Michel Huisman. De man vroeg: ‘Kunnen jullie alles vinden?’ Die vraag bleek de inleiding van een drie uur durend verhaal. Het werd al donker, maar de stad kwam tot leven. ‘Jullie kijken naar een voormalige berenkooi. Tot 1993 zaten er beesten in. Sommige mensen willen de beren terug. De laatste b...
29 maart, 2016 - /blog/467/blijf-gewoon-boodschappen-doen-en-we-zijn-niet-in-oorlog-met-de-islam.html
Alsof de burgers daar de aanslagen wel verdiend zouden hebben of doodgaan gewoon niet zo erg zouden vinden. Nieuw is dat niet. Ten tijde van de Vietnam-oorlog beweerde een Amerikaanse generaal dat de Vietnamezen een andere relatie met de dood zouden hebben dan wij westerlingen. Zij zouden minder opzien tegen de dood dan 'wij'. Er is niet heel veel veranderd sinds toen. Het kan niet genoeg worden benadrukt dat terrorisme zelden tot nooit een reéle bedreiging voor de staat vormt die d...
27 januari, 2021 - /blog/3246/leve-de-avondklok-en-het-bezoekverbod.html
Het was de zondag voor de avondklok in zou gaan. M en ik waren op bezoek bij een bevriend stel. Dat kon toen ook nog gewoon. Buiten was het guur en grijs, binnen dronken we een scroppino – een Italiaans drankje gemaakt van wodka, prosecco en sorbetijs – alsof er niets aan de hand was. Alsof we ergens op een zonovergoten terrasje zaten. Dat raad ik iedereen aan in deze barre tijden. Doe alsof u op een zomers terrasje zit met een scroppino en - zo u wilt - een heleboel vrienden&nb...
2 juni, 2020 - /blog/3082/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-15.html
Dit is de laatste brief. Lees hier het voorgaande deel. Mick, Dit is voorlopig mijn laatste brief aan je. ‘Voorlopig’, want als ik alle (zelfverklaarde) experts moet geloven staat ons nog een golfje van het een of ander te wachten ergens dit najaar. Maar daar ben ik klaar voor, mocht het zover komen. Ik heb nog steeds drie potten erwtjes & worteltjes in de kast staan, de basilicumplantjes zijn aan een bewonderenswaardige wederopstanding bezig en opeens heeft de...
26 augustus, 2020 - /blog/3146/loslaten.html
In de doodlopende straat, voor pension Andrea, parkeren we de auto. Het lijkt op een gewoon woonhuis, maar er staat ‘pension’ op. We hebben zeven uur gereden om in dit dorpje in de voormalige DDR aan te komen. Mijn vijftienjarige op de achterbank giechelt, slaakt kreetjes, beweegt met armen en benen. Ze weet niet meer hoe ze het heeft van de zenuwen. Ze zal haar online liefde - ze communiceert al maanden aan één stuk door met haar - eindelijk gaan ontmoeten. Het geheimzin...
14 oktober, 2020 - /blog/3180/cadeau.html
Mijn broer en ik hingen de afgelopen week elke dag met elkaar aan de telefoon. Druk pratend. Wat moesten we in Godsnaam voor vader kopen? Hij werd zeventig. Hij wilde niks. Hij wilde nooit iets. Maar dit was toch een mijlpaal. Mijn broer en ik elkaar bellen elkaar zeer sporadisch. Soms bezorg ik hem een hartverzakking door hem op klaarlichte dag te overvallen met een telefoontje. Als mijn wc weer lekt bijvoorbeeld. ‘Ik zit vaker achterstevoren bij jou op de wc-pot, dan d...
10 februari, 2017 - /blog/1086/waarom-zit-u-mij-zo-te-hinderen.html
Ruhulessin kennen we als regelmatige contribuant van de opiniepagina in de Volkskrant. Je zou hem een social justice warrior kunnen noemen: iemand die de trom roert zodra hij ziet dat minderheden gediscrimineerd worden. De ICT-ondernemer werd in 1986 geboren in Nederland, maar heeft het gevoel dat hij zich continu moet excuseren. “Er gaat geen week voorbij waarin de racistische sociale orde mij niet confronteert met haar lelijke gezicht”, schreef hij op 19 ...
15 juli, 2019 - /blog/2724/elke-geurts-neemt-afscheid-eerst-gingen-haar-columns-over-een-huwelijk-toen-over-een-scheiding-nu-is-er-een-nieuw-leven.html
* Vanmorgen hing er een grote zak kersen aan mijn achterdeur. Liefs van M. stond erop. En: ‘Succes met schrijven vandaag.’ Er zijn twee dingen in het leven die ik maar moeilijk vind. Dat zijn: afscheid nemen (zoals u misschien in de loop der tijd heeft gemerkt?) En: iets nieuws beginnen. Het liefst bevind ik me ergens in dat tussengebied. Daar waar alles mogelijk blijft. Het liefst verdween ik vanaf deze plek zonder iets te zeggen. Zoals ik hier tweeënhalf jaar geleden ook...
24 april, 2020 - /blog/3049/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-13.html
Dit is de dertiende brief. Lees nummer twaalf hier . Mick, Ik kan niet ontkennen dat ik het even een geruststellende gedachte heb gevonden dat ook een zondagskind als jij weleens een klap van de molenwiek des levens kan krijgen, maar daar voelde ik me meteen schuldig over. Je had je portie tegenwind voor de komende tien jaar natuurlijk eigenlijk al gehad toen je vrouw borstkanker kreeg. Ik vind het heel fijn voor je dat je je lethargische zelf nu hebt wet...