24 april, 2017 - /blog/1301/voorpublicatie-hool-philipp-winkler.html
Ik maak mijn nieuwe bitje warm in mijn hand. Draai het rond tussen mijn vingers en druk het een beetje in elkaar. Dat doe ik voor elk gevecht. De gel blijft stevig, geeft maar weinig mee. Dit ding is top. Iets beters is er niet. Speciaal voor mij gemaakt door een tandtechnicus. Geen massaproduct, zo’n flutding dat je na twee weken meteen weer in de vuilnisbak moet mikken omdat de randen in je tandvlees snijden. Of omdat je door de klotepasvorm en de chemische lucht de hele tijd moet kokhal...
26 april, 2017 - /blog/1307/slechts-heel-af-en-toe-trekt-hij-een-vies-gezicht-en-dat-is-dan-meteen-weer-lachen.html
Samuel kan zijn hand tot de knokkels in zijn mond stoppen. U moet het maar eens proberen. Niet te fanatiek, luidt het advies. Hij kon eerst bijna niet kauwen. Tot zijn vijfde heeft hij van die potjes met babyvoeding gegeten. Daarna kreeg hij wat de pot schafte, meestal dan, en alles door elkaar geprakt, met jus of appelmoes erover. We hadden zo'n volledig kromgetrokken vork van het prakken. We weten nooit zeker of hij nog honger heeft. Hoewel, hij wijst weleens op het pictogram aan de ...
28 april, 2017 - /blog/1310/hoektand.html
Een grote oude punker met dun geblondeerd haar, gehuld in het leder, stampte de galerie binnen. Hij leek op een dief uit een tekenfilm, niet al te slim. Hij pakte een glas witte wijn. In een hoog tempo bekeek hij alle schilderijen. Het werk waar ik naar stond te kijken, bekeek hij ook. Hij nam een slok wijn en lachte hardop bij het zien van het schilderij. Ik vermoedde dat het te eenvoudig was voor hem, of erger nog: dat hij het zelf had kunnen maken. In dit geval moest de schijnbare ee...
28 april, 2017 - /blog/1312/winnaar-wedstrijd-write-now-amsterdam-kyrian-esser.html
ONTBINDING TIJD, PLAATS, HANDELING In het vroege voor- of late najaar neemt ze de trein naar Bad Münstereifel en betrekt ze een kamer in een oud klooster, dat nu een hotel is. Ze blijft een week, hooguit twee. Vaak is ze de enige gast. Omdat ze zich dit verblijf eigenlijk niet kan veroorloven, smeert ze op haar kamer kleine roggebroodjes, die ze in servetten inpakt voor onderweg. Met een dompelaar die direct in het stopcontact gaat, kookt ze water in een mok die ze van huis heeft meege...
1 mei, 2017 - /blog/1315/stilletjes.html
De elfjarige maakt een schilderij in pasteltinten, waarop alleen een vaas te zien is, met één geknakte witte bloem erin, een kaartje aan de stengel met in sierletters ‘papa’ erop. Eraan vast een schaduwvaas. Zonder bloem erin. “Moet hier nog iets bij, mam?” Ik herinner me mijn schoonzus die ooit zei dat ik vroeger altijd in de schaduw van haar broer stond. Wel: daar ben ik nu dus uit verdwenen. “Het is precies goed zo,” zeg ik. De zesjarige houdt ha...
2 mei, 2017 - /blog/1318/voorwoord-zama-van-antionio-di-benedetto-door-maarten-asscher.html
Voorwoord Het leven als obstakel voor zelfbevrijding Over Antonio di Benedetto hoorde ik voor het eerst in een prieeltje in de tuin van het Museo Nacional de Arte Decorativo in Buenos Aires. Achteraf beschouwd was de buitenissige setting van dat gesprek volkomen in lijn met de wereld van don Diego de Zama, de hoofdpersoon van Di Benedetto’s belangrijkste roman, verschenen in 1956. In 2016 verscheen Zama eindelijk in het Engels, in een vertaling van Esther Allen, uitgegeve...
3 mei, 2017 - /blog/1320/de-magere-moraliteit-van-keizer-en-co.html
De soap rond Henry Keizer volg ik deze week vanaf een Siciliaanse berg. De zon schijnt hier iedere dag, de pasta is goddelijk en het vertrouwen in overheidsgezag nihil; helaas tref ik alleen in dat laatste een overeenkomst met Nederland. Het cynisme over een eerlijke, doortastende behandeling van ‘Keizergate’ laat zien dat dit soort integriteitskwesties en de troebele procedure eromheen een patroon beginnen te vormen. De Keizer-affaire ontbloot namelijk twee ontwikkelingen die al la...
3 mei, 2017 - /blog/1321/trap.html
Ik bedankte haar maar zei: ‘Misschien moet je de dakloze bij de ingang een pastille aanbieden, die man staat de hele dag op de tocht, hij ziet eruit alsof hij op z’n minst keelpijn heeft.’ ‘Goeie.’ De man wilde wel en graaide een vuist vol snoepjes. Ze verdwenen in zijn jaszak. Een andere vriend wilde daklozen liever geen geld maar iets te eten geven. Hij had eens gevraagd aan een vrouw: 'Kan ik iets voor u meenemen uit de winkel?' 'Een flesje cola,' had ze geantwoord...
3 mei, 2017 - /blog/1322/is-ons-huwelijk-beter-geworden-door-samuel-we-denken-van-wel.html
Al die blije gezichten in de feestzaal waren een oase van geluk, met gelach als achtergrondmuziek. Mijn moeder van tachtig leek wel een jonge meid, mijn zus en haar drie prachtige dochters voerden de dansende meute aan, jongens van de voetbalclub leverden hun streken en Limburg was groots opgekomen, met oude bekenden, uit de tijd van de lagere school zelfs. De jongste zoon liep voorop in een polonaise, de oudste droeg zijn Argentijnse hoed met alle flair die in hem zit. Maar toen was Samue...
8 mei, 2017 - /blog/1329/balans.html
Inmiddels verwacht ik niet meer dat hij ’s nachts nog naast me komt liggen. Die lege plek is bij mij gaan horen. En als ik mijn dochters naar bed heb gebracht, weet ik dat er - als ik beneden kom - niemand op de pastoor stoel in de huiskamer zit. Niemand met een rechte rug, een boek op zijn schoot, een leesbril op zijn neus en grijze, kapotte sloffen aan zijn voeten. Ook niemand die steeds zachtjes ‘ik wil jou niet, ik wil jou niet, ik wil jou niet’ fluistert. Op de plaa...