3 juli, 2018 - /blog/2160/jong-en-s-c-h-r-i-j-v-e-n-d-door-gina-hay.html
* Het is een eigenaardig gedoe, dat schrijven. Ik ben altijd een lezer geweest. Maar toen ik na tien jaar leven voor het eerst een Engels boek las, klikte er iets. Niet zomaar wat, maar alles. Ik verslond boeken, las op mijn tiende Oscar Wilde en Shakespeare (zonder er al te veel van te begrijpen), op mijn twaalfde sciencefiction zoals die van Orson Scott Card en Phillip K. Dick, richting mijn vijftiende absurdistische boeken, vooral werk van Haruki Murakami en Kurt Vonnegut. Inmiddel...
28 augustus, 2018 - /blog/2222/pop-en-literatuur-26-laurie-anderson-en-william-shakespeare.html
Dit experimentele nummer uit 1984 van Laurie Anderson ligt niet gemakkelijk in het gehoor en vergt eigenlijk meer dan één luisterbeurt. Gesproken, deels gefluisterde tekst, eerder parlando dan zang, tegen een achtergrond van merkwaardige vervormde geluiden, die herhaald worden, wegsterven en weer terugkeren. Het luisteren is een vervreemdende ervaring. De titel doet in eerste instantie denken aan het boek uit 1908 van Henry De Vere Stacpoole , dat meerdere malen verfilmd werd. V...
20 januari, 2021 - /blog/3240/de-week-van-de-gewelddadige-mannen.html
Ze kwam haar dochter ophalen. Ze was net naar de begrafenis van een goede vriend geweest. ‘Fijn dat ze hier vandaag terechtkon.’ Ze zuchtte diep. Eerder deze week had ze de begrafenis van de veertienjarige dochter van die vriend al bijgewoond, wist ik. ‘Hier,’ zei ik en drukte meteen vijf cupcakes in haar hand, allemaal lichtjes aangebrand, maar met een heel dikke laag roze fondant erover en blauwe lachmondjes. ‘Hebben jullie tenminste oo...
6 januari, 2021 - /blog/3234/tijd-nemen.html
Ik legde een eindejaarbezoekje af bij mijn zeventigjarige vriendin. Ze schonk thee voor me in en ging er eens goed voor zitten. Ze stutte zichzelf met kussentjes. Ze maakte het zichzelf gemakkelijk. Ik nam plaats op het puntje van de stoel. ‘Ik kom alleen even dag zeggen voor het jaar is afgelopen,’ zei ik. ‘Ik heb eigenlijk geen tijd.’ ‘Wil je er een heerlijk bonbonnetje bij?’ ‘Nee, nee,’ zei ik. ‘Dan moet ik ook ...
19 juni, 2017 - /blog/1410/juiste-oplossing.html
Een echt grote opluchting is het pas dat ik niet meer steeds op hoef te letten hoe de man in huis zich vandaag voelt, en hoe ik daar het beste op kan anticiperen, of juist niet-anticiperen. Er is ruimte voor mij. Ik blijk hier nu gewoon vrij te mogen rondlopen in om-het-even-wat-voor humeur. Want er is niemand meer waarbij ik – als ik niet mijn aller koddigste zelf ben – bang ben nóg meer uit de gratie te raken. Er is ook niemand meer waarachter ik schuil kan gaan. Maar ik moet t...
6 juni, 2017 - /blog/1380/bovenkamer.html
Begint ze daar alwéér over, hoor ik u denken. Ja. Alweer. Ik zou er ook helemaal geen tijd voor hebben, het strand, daar niet van, ik moet nodig aan mijn boek werken, en ook dit stukje nog schrijven. Ex ligt met de meisjes op het strandje, een halve kilometer hiervandaan, lees ik nu. Vanaf deze bovenverdieping zou ik zowat naar ze kunnen zwaaien. Ik moet moeite doen om, u weet waar ik moeite voor moet doen. Ik wil mijn kleine ook graag zien namelijk. Dat lijfje voelen. Zíj kom...
24 januari, 2017 - /blog/1044/ibiza.html
‘Als jullie het niet erg vinden blijf ik op bed liggen. Maar je kan me vragen wat je wilt en ik heb de hele dag de tijd, behalve als ik mijn schoonheidsslaapje doe.’ De Uitbater is een telg uit een beroemde dynastie van industriëlen. Nadat hij zich in de jaren vijftig ontworstelde aan het benauwde elitaire milieu van zijn ouders is hij als bon vivant naar Ibiza getrokken. Daar heeft hij alle ‘tijdperken’ met de neus erbovenop mee gemaakt. Ook al zat hij zo af en toe ook wel weer e...
13 maart, 2017 - /blog/1168/waar-komen-al-die-tegenstellingen-vandaan-en-wat-doen-we-eraan.html
Terwijl de wereld boven onze hoofden door raasde, aanschouwde ik met open mond een microkosmos in de catacomben van de stad, waar ouders zich als in een dierentuin naar soort hadden gegroepeerd. Op links de kakkers, met panini’s voor de kinderen en cappuccino voor de moeders. Verderop de crea’s en zzp’ers, met zelf meegenomen druiven in bakjes, relatief veel vaders en paarstinten. Achterin een groepje geruisloze moslima’s met genoeg etenswaar om de dag door te komen, en pontificaal in h...
24 april, 2017 - /blog/1298/over-mij.html
“Ik weet het niet,” zeg ik. “Vraag eerst maar aan hem.” Ex vindt het best oké gaan zo, het is kalmer, hij heeft een plek om te wonen die voorlopig best oké is. Het schema waaraan we ons houden is prettig. “En jij?” vraagt ze. Ik wil geen spelbreker zijn. Ik wil dat het ook oké gaat. Het gáát ook best oké. Ik vind het fijn dat we weer samen kunnen zijn. Het is beter dan niks. Al slaap ik daarna een paar nachten nauwelijks. Al vraag ik m...
19 april, 2017 - /blog/1287/gehandicaptenzorg-bepaalt-kwaliteit-van-onze-maatschappij.html
Ze zijn minder zichtbaar tegenwoordig, zo lijkt het, de meervoudig beperkten. Ze blijven langer thuis wonen en de dagopvang is beter, net als de mogelijkheden om te logeren, vertelde kennis Helga Stokbroeckx mij. Zij werkt bij Pepijn, dat na een fusie Pergamijn heet. Ze spreiden hun activiteiten ook meer, voegde ze toe. Misschien zijn ze ook met minder, omdat zwangerschappen eerder worden afgebroken als op echo's 'iets' te zien is. Maar dat is een particuliere gedachte. Met imp...