17 juli, 2017 - /blog/1466/minnaars.html
“Hoe kom je nou toch aan al die minnaars steeds?” vroeg ik. “Gewoon,” zei ze. “Bij de Bijenkorf.” “Bij de Bijenkorf?” Het kwam erop neer dat zij lunchte in het restaurant aldaar, en toen ze terugkwam van het toilet zat daar de minnaar op haar stoel. “Ik zou wel op je gezicht willen zitten,” zei ze. Dat vond hij lang geen gek idee. En zo was van het één het ander gekomen. “O tuurlijk.” Een andere v...
26 juni, 2017 - /blog/1420/jarig.html
Ik droeg mijn nieuwe - atypische - knalblauwe broek, die ik had gekocht omdat die me zo deed denken aan een broek die ik 24 jaar geleden op een vlooienmarkt in Bologna kocht. De leeftijd dat broeken van vlooienmarkten prachtig staan, is inmiddels voorbij. Het gelukkige gevoel dat erbij hoort, bestaat nog gewoon. Ex was er al heel vroeg om het ontbijt te maken met de kinderen. Maar de meisjes sliepen nog en zo maakten we mijn verrassingsontbijt samen. Eindelijk was de tijd daar...
27 juni, 2018 - /blog/2149/willem-vissers-over-de-kwetsbaarheid-van-zijn-zoon-kinderen-als-samuel-kunnen-niet-praten.html
Zo'n WK is ook gewoon een kwestie van stoer doen. Vijf weken weg van huis. Zelf jarig zijn in Moskou, vrouw een dag later jarig, iedereen missen, een dag voor de musical van Joshua thuis. Hij oefent al voor popcornverkoper. Beelden verdringen van wat je mist. Zeggen dat je een soort soldaat bent. Stoer is dat. Inderdaad: slapen in een soldatenhotel uit 1937. Een traan laten op de kamer bij het zien van de superieure Carpool Karaoke met Paul McCartney. Denken dat dit het mooiste is in v...
17 november, 2016 - /blog/918/voorpublicatie-dagboek-van-een-timmerman.html
Als gezel heb ik het vak geleerd, als meester heb ik geleerd een bedrijf te runnen. Voor mij is het ambacht, het echte handwerk, rijker en van meer betekenis dan de bedrijfsvoering, en om die reden vind ik mijn gezeldiploma het belangrijkst. Er is niets mystieks aan ambachtelijk vakwerk. Ik doe mijn werk op bestelling en ben volledig afhankelijk van de vraag, van het verzoek dat iemand heeft. Ik ben aannemer, een entrepreneur, zakenman. Dat zijn de woorden die andere mensen gebruiken als ze h...
22 mei, 2017 - /blog/1359/verbond.html
Onze dochter zeg ja. We zitten in een klaslokaal aan een eivormige tafel. De coördinatrice knipoogt naar ex en mij en schuift ons een formulier toe dat we samen in moeten vullen. Ik schuifel op mijn stoel. Ik ben bang voor de vragen die erin staan. Ik ben bang dat we een adres – twee adressen dus - op moeten schrijven. Ik ben bang dat we zo dadelijk ontmaskerd zullen worden als slechte ouders. Ik kijk naar de bijna twaalfjarige tegenover ons, de bijna volwassene, - “Wat zijn a...
16 november, 2016 - /blog/913/over-het-vertalen-van-een-bijzondere-roman.html
In het ideale geval is het werk van een vertaler onzichtbaar. Jouw vertaling moet het boek zijn dat de schrijver geschreven zou hebben als hij zijn boek in het Nederlands had geschreven. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Als Frank Witzel de bovengenoemde roman in het Nederlands had geschreven, had hij zijn hoofdpersoon en diens broertje dan hagelslag of Eszet-Schnitten laten eten? Duitse kinderen aten in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw helemaal geen hagelslag, dus het zou r...
4 september, 2018 - /blog/2233/pop-en-literatuur-27-erik-jan-harmens-en-abba.html
(Deze tekst werd uitgesproken bij de presentatie van Door het licht in De Roode Bioscoop, zaterdag 31 augustus) Deze zomer las ik The Underground Railroad van Colson Whitehead. In zijn dankwoord neemt Whitehead The Misfits, Prince, David Bowie en Sonic Youth op. Dat waren namelijk de artiesten van wie hij muziek draaide tijdens het schrijven van het boek. Hoeveel muziek is er gedraaid bij het schrijven van boeken? Ontelbare liefdesliedjes, ...
1 mei, 2017 - /blog/1315/stilletjes.html
De elfjarige maakt een schilderij in pasteltinten, waarop alleen een vaas te zien is, met één geknakte witte bloem erin, een kaartje aan de stengel met in sierletters ‘papa’ erop. Eraan vast een schaduwvaas. Zonder bloem erin. “Moet hier nog iets bij, mam?” Ik herinner me mijn schoonzus die ooit zei dat ik vroeger altijd in de schaduw van haar broer stond. Wel: daar ben ik nu dus uit verdwenen. “Het is precies goed zo,” zeg ik. De zesjarige houdt ha...
11 april, 2017 - /blog/1257/de-picknicktafel.html
Het duurt niet lang voordat de overbuurvrouw de straat oversteekt, met haar eigen glaasje. Een stiekem pakje sigaretten. “We zouden hier eigenlijk een scherm omheen moeten zetten,” zegt zij. Was ik vroeger degene die erg kon zeuren over de sociale types op dit nieuwbouweiland, die dag in dag uit bij elkaar op de stoep hangen, tegenwoordig ben ik de eerste die buiten zit. De witte picknicktafel kregen we precies een jaar geleden cadeau van mijn schoonmoeder. ...
15 mei, 2017 - /blog/1340/vogelaars-linda-van-der-pol-2e-plaats-write-now-groningen.html
VOGELAARS Sinds uren ligt Lammert op onze biljarttafel. ‘Vijf stuks,’ zegt Erik, in zijn armen de inhoud van Lammerts tas. Een voor een laat hij de onderbroeken op de vloer vallen. Een blauwe, een rode, een rode, een oranje met een krijtstreep, nog een blauwe. Het is leeg op café, de waard heeft de krukken al afgenomen en gaat nu met een mop door de zaak. ‘Vijf?’ ‘Dan zou hij de...