15 februari, 2019 - /blog/2480/mbulu-ngulu.html
Ik heb lang in Oost gewoond en zag dit beeld, Mbulu Ngulu , dagelijks. Ik heb er nooit langs kunnen fietsen zonder er even naar te kijken. Daar op dat gekke kruispunt tussen de gracht, de troosteloze nieuwbouw, de verdwaalde molen en het tankstation, stond dat vrolijke ding. Het hield de boel bij elkaar door alles te overschitteren. Mbulu Ngulu was iets uit een andere wereld. Het beeld deed me denken aan de Sjef van Oekel-strips – een samenwerking van Theo van den Booga...
11 februari, 2019 - /blog/2470/jullie-willen-allebei-de-leukste-ouder-zijn-zei-ze.html
Ik weet nog dat haar vader en ik - we lagen in bed met de nieuwe baby tussen ons in - de schoonheid van die oren bespraken. Nooit eerder hadden we zulke prachtig gevormde oorschelpen gezien. Daar zullen we het nu nog wel over eens zijn. De juf klapte in haar handen. De achtjarige legde haar schriften en potloden recht, en lachte naar het vriendinnetje naast haar. Nooit eerder hadden we zulke prachtig gevormde oorschelpen gezien. Daar zullen we het nu nog wel over eens ...
22 maart, 2017 - /blog/1193/napoleon.html
Deze column is ook te beluisteren, ingesproken door Jonah Falke zelf. Ik ging op haar bank zitten. Voor me - op de grond- lag een magere kat te slapen. Ze vertelde dat het beest Napoleon heette. Ik wilde hem aaien maar daar was hij niet van gediend. Op een bijzettafeltje lag een stapel tarotkaarten. Ik trok een kaart uit het pak, er stond een man op die ondersteboven hing. ‘Ga je me dan nu wat wijsmaken?’ vroeg ik de fotografe. ‘Pak er nog twee, dan krijg je een verha...
5 december, 2016 - /blog/953/hallo-wereld.html
Als de scherpte eraf is, maakt het overduidelijke plaats voor het mogelijke. De kerstverlichting gespannen boven winkelstraten opeens gigantische springtouwen, het grauwe trottoir het strand van een vulkaaneiland, de scherpe lijnen in zijn moeders gezicht zacht en aaibaar. ‘Hallo wereld!’ riep hij vroeger als hij hier stond, ‘Hallo auto’s, hallo mensen!’ Dan beeldde hij zich in dat in iedere auto die onder hem door schoot iemand zat die hallo terugriep. Tientallen, honderden keren gro...
21 november, 2018 - /blog/2354/rob-kardashians-sokken-jeroen-blankert.html
Rob Kardashian is financieel in zwaar weer geraakt en heeft de helft van zijn sokkenonderneming Arthur George moeten verkopen aan zijn moeder, Kris Jenner. Dat laat de enige zoon uit de bekende familie weten in rechtbankdocumenten. Er zijn ook mensen die sokken moeten maken, want ja, we kunnen toch moeilijk allemaal gewoon met onze blote poten in onze schoenen gaan staan. Dat geeft wrijving en het is ook een beetje vies. Nee dat, gaat niet. Daarom maakt Rob Kardas...
20 maart, 2016 - /blog/444/evidently-john-cooper-clarke.html
Only the Americans Fekner and Hambleton and a few kids not older than fourteen at the time (Taki 183 being one of them) who are mentioned in the ‘classic’ Watching My Name Go By book (foreword by Norman Mailer!) in 1974, were prior to the sympathetic Dutchman. In 2008 Hugo's pioneering works were notably acknowledged by Mr Banksy himself, followed by his invitation to participate on the Cans Festival in Leake Street, London. Justice. Martin Hannett! How fucking legendary ca...
14 december, 2017 - /blog/1798/wie-was-de-walrus.html
* Ruim twintig jaar geleden had ik een relatie met een hasjhandelaar, waardoor ik kennis maakte met een bijzonder milieu: die van de Amsterdamse hasjkantoren. Mijn toenmalige vriend was eigenaar van een van de grotere kantoren. In het milieu waar hij deel van uitmaakte opereerden de handelaren in de luwte. Er is weinig over die wereld geschreven, dat hoor ik ook van misdaadjournalisten. Op de kantoren waar ik in De Walrus over schrijf werd alleen hasj verhandeld, nooit cocaïne of pill...
25 november, 2016 - /blog/934/de-goede-herder-voorpublicatie.html
Er zijn veel manieren. Ook Benedikt had zijn manier. Die kwam erop neer dat hij aan het begin van de kerstvasten, of als het weer het toeliet, liefst op de adventzondag zelf, van huis ging, rijkelijk voorzien van proviand, schone sokken en diverse paren zelfgenaaide leren schoenen en met een primus in zijn rugzak, een jerrycan petroleum en een flacon brandewijn, om de bergen in te gaan, waar in deze tijd van het jaar alleen de geharde winterse roofvogels, vossen en wat verdwaalde schapen ronddo...
4 februari, 2019 - /blog/2455/ze-was-piepjong-buitenaards-mooi-en-zei-dat-oude-mensen-heus-wel-konden-leren-autorijden.html
Sturen - meer hoefde ik in de echte wereld niet te doen. Het meisje naast me deed de rest. Ze was piepjong. Ze was buitenaards mooi. Ze kwam uit een heel andere wereld dan ik. Ik wilde daar ook bij horen. Het meisje bekeek hoeveel lessen ik nodig zou hebben voordat het zover was. We reden in slow-motion. Op de fiets zouden we allang omgevallen zijn. Ik merkte steeds dat ik harder wilde, veel harder. Maar daar ging ik niet over. “Je ramt de stoeprand bijna.” Ze trok licht...
5 november, 2019 - /blog/2838/voorwoord-de-laatste-lach-bart-vervaeck.html
Een pagina uit het exemplaar waarin Basart aantekeningen heeft opgeschreven. Een nieuwe herfst, een nieuw geluid Voorwoord door Bart Vervaeck De laatste lach , de eerste roman van R.A. Basart (1946-2019), verscheen in de herfst van 1997. Het postmoderne taalspel was op dat moment gemeengoed geworden en de lezers waren wel wat gewend. Toch viel het boek op door de bizarre plot, de virtuoze stijl, de duizelingwekkende gelaagdheid, de hilarische en grotesk...