6 juni, 2018 - /blog/2118/de-selectie-pelumi-adejumo.html
Vormen Via de spiegel van de chauffeur werp ik een blik op mijn bruine haar. We knikken elkaar toe. Gisteren heb ik een haarrelaxer gebruikt en nu ben ik op zoek naar mezelf in alles dat reflecteert. Na elke weerspiegeling voel ik me kleiner. Uit het raam zie ik de voor mij bekende blonde lokken voorbij zweven. Ze proberen de bus in te halen. Ik vermijd oogcontact met alle passagiers en versnel mijn pas naar een plek achterin. Zijn entree mag ik niet missen. Witte Jezus, in...
28 oktober, 2020 - /blog/3193/intuitie.html
Het liep tegen elven op zaterdagochtend. Begin jaren negentig. Mijn moeder was naar Gennep aan het fietsen om taartjes te kopen en mijn oma op te halen, en in de badkamer van mijn ouderlijk huis liet ik (mijn negentienjarige ik) me zakken in een gloeiendheet bad, gifgroen van de Badedas. Ik zal een toren van schuim gemaakt hebben, en aan mijn eerste echte liefde (waarmee ik nog een kwart eeuw samen zou blijven) hebben gedacht, terwijl ik de schuimtoren van links naar rechts lie...
16 juni, 2016 - /blog/636/zomers-behang-timo-bruijns.html
Het leven speelt zich voornamelijk af op de veranda van de blokhut die we hebben gehuurd. Binnen hangt een flatscreen van redelijk formaat, die je vanaf buiten door de ramen goed kunt zien. Het EK staat op. Maar dit jaar vooral als achtergrond. Flarden volkslied dwarrelen naar buiten, de camera glijdt langs de gezichten van Les Bleus. Af en toe schiet de stem van de commentator de lucht in en kijken we op. De winnende uithaal van Payet zie ik alleen in de herhaling. Zaterdagochtend vu...
5 januari, 2018 - /blog/1839/nachtbraker.html
Het voertuig behoort toe aan Bram. Hij woont boven ons. Bram maakt op mij een wat vage indruk, alsof hij er niet helemaal bij is, relaxed ook, je ziet hem zelden voor twee uur ’s middags. Hij heeft donkerblond krulhaar, een stoppelbaard, en draagt vaak een spijkerbroek en een hoodie. Hoewel twee keer zo oud, is het me al meer dan eens overkomen dat ik hem – van een afstandje – verwarde met mijn achttienjarige zoon die ongeveer aan dezelfde omschrijving voldoet, zeker nu hij zi...
22 juli, 2020 - /blog/3124/dit-is-de-inleiding-bij-maar-waar-kom-je-echt-vandaan-van-robert-vuijsje-gesprekken-over-afkomst-met-100-landgenoten.html
* De autochtone Nederlanders die zich sinds kort afvragen waarom ze ineens wit moeten worden genoemd terwijl ze toch gewoon blank waren. De jonge Nederlandse Marokkanen die niet alleen rekening moeten houden met het meedogenloze oordeel van de Hollanders, maar ook van wat zogenaamd hun eigen mensen zouden zijn. De inwoners van Brabant of Friesland die zich helemaal geen Hollanders voelen, maar wel zo worden genoemd omdat het een handige aanduiding is voor autochtone N...
3 juni, 2019 - /blog/2658/voorpublicatie-de-vondeling-van-sarah-meuleman.html
Zomer 1968 Isles of Scilly ‘Sommige verhalen kun je beter horen met je ogen open. Durf je me aan te kijken? Dan zal ik vertellen terwijl jij stil blijft zitten. Zo ja.’ Het meisje knikt tevreden, eindelijk heeft ze zijn onverdeelde aandacht. Met haar vinger tekent ze een cirkel in het zand. ‘Lang geleden was er een prachtig land dat heette: Lyonesse. Er werd gefluisterd dat er leeuwen woonden, maar dat was niet waar, want het lag vlak bij Engeland e...
20 augustus, 2020 - /blog/3144/voorpublicatie-familieopstelling.html
3. Uitsmijters en meloenen ‘Eén of twee eieren?’ ‘Eentje.’ ‘Ham en kaas?’ ‘Lekker.’ ‘Meebakken?’ ‘Graag.’ Ik had gehoopt dat ze meteen weg zou gaan, maar ze nam op haar dooie akkertje een douche en waste haar haren. Nee, ik had geen föhn in huis. Nu staat ze voor het raam naar buiten te kijk...
13 april, 2018 - /blog/2032/blauwe-maan.html
Die avond ben ik op pad gegaan met een fietslampje in het aardedonker. Ik weet wel ongeveer waar de voormalige stratenmakerskeet moet staan, maar in het donker is het Biotoopterrein behoorlijk ondoorzichtig. Mijn kaplaarzen zuigen vast bij elke stap in de modder. Volgens de beschrijvingen vind ik uiteindelijk het houtsnipperpaadje. Mijn ogen wennen aan het donker, het is volle maan. Brandende olielampen en tuinfakkels langs het pad wijzen de weg. Ik ruik houtvuur, en ja, tussen de begroeiing on...
3 januari, 2019 - /blog/2405/damrak.html
Hoewel het erg aangenaam was om de huiskat en huisbazin terug te zien, is de liefde voor het platteland sinds ik er woonde bekoeld. Mensen zeiden destijds: ‘Je hebt gewoon een rijbewijs nodig, dan kun je er weg.’ Het leek me je reinste onzin dat een rijbewijs ervoor zou zorgen dat je niet meer schrikt van je eigen schaduw en van de stemmen die je hoort fluisteren in de wind. Een paar uur later stonden mijn geliefde en ik midden in Amsterdam, voor de Beurs van Berlage, om het schilderij...
1 november, 2019 - /blog/2833/het-boerenpaadje.html
Een café aan de Zeedijk. Iedereen was lazarus en geil. Zelfs de dieren. Bij de flipperkast neukte de ene hond de andere. De barvrouw kieperde een emmer sop over hun koppen om ze uit elkaar te krijgen. Het hielp. Toen brak er een vechtpartij uit. Een kerel met oren als eierenkoeken deelde een paar rake tikken uit. Er was bloed, maar niet genoeg om de politie te bellen. Of een ambulance. Ik had mijn zakken vol en wilde opstappen. Op dat moment kwam ze binnengelopen. Veel make-up, een rode korte ...