25 december, 2018 - /blog/2400/kerst-in-suriname.html
Kerstmis in Suriname Chris Polanen Als kind in Suriname geloofde ik dat mijn opa's geest terugkeerde om afscheid te nemen van mijn oma en dat je 's nachts een jonggestorven bruid op straat tegen kon komen of de geest van een lang geleden vermoorde gouverneur op een wit paard. En als je pech had, de echt gevaarlijke: de yorka's, leba's en bakru's. Een ontmoeting met een van hen kon je dood betekenen, dat wist iedereen. Ik geloofde, net als veel Suriname...
5 november, 2019 - /blog/2838/voorwoord-de-laatste-lach-bart-vervaeck.html
Een pagina uit het exemplaar waarin Basart aantekeningen heeft opgeschreven. Een nieuwe herfst, een nieuw geluid Voorwoord door Bart Vervaeck De laatste lach , de eerste roman van R.A. Basart (1946-2019), verscheen in de herfst van 1997. Het postmoderne taalspel was op dat moment gemeengoed geworden en de lezers waren wel wat gewend. Toch viel het boek op door de bizarre plot, de virtuoze stijl, de duizelingwekkende gelaagdheid, de hilarische en grotesk...
25 november, 2020 - /blog/3210/evaluatie.html
Onze coach nam onze jas weer aan. De laatste keer dat we haar zagen was ze nog zwanger. Nu had ze alweer een dochtertje van tweeëneenhalf jaar. We hadden met haar afgesproken om te evalueren. Hoe keken ex en ik na al die tijd terug op onze scheiding? Was alles naar wens verlopen? Hoe ging het nu met onze kinderen? Waren er nog verbeterpuntjes misschien? We namen plaats aan de tafel van vier bij vier meter. Ik keek de ruimte rond. Er lagen hier geen goede herinneringen. Sterker ...
24 januari, 2020 - /blog/2914/de-caravan-de-joodse-bejaarden-en-de-hoofdstukcijfers-arnon-grunberg-over-zijn-tour-du-bezette-gebieden.html
1) Lang ging mijn moeder elke zondag naar het Joodse bejaardentehuis Beth Shalom in Buitenveldert om een aantal bejaarden op te zoeken die ze goed kende. Ik meen vooral ook de moeder van de mevrouw die mij geprobeerd heeft Hebreeuws te leren, deze oudere dame zal ik hier even mevrouw K. noemen. Haar dochter, die mij betrekkelijk tevergeefs heeft geprobeerd Hebreeuws te leren en die in zekere zin model heeft gestaan voor een personage in mijn debuutroman Blauwe maandagen – het...
11 maart, 2019 - /blog/2520/berichten-uit-de-biotoop-spoorbaan.html
* Ik struikel over een lange geel met blauwe slurf van pluche. Knuffel of tochtstopper? Ik kijk beter en herken er een NS-trein in. Wat een spuuglelijk ding! Op de enige stoel, een fauteuil, die er nog staat, ligt een stapel papieren. Ik raap ze bij elkaar en zoek een lege plek op het bureau. Overal om me heen staan verhuisdozen. De vloer ligt bezaaid met hopen spullen. De Conducteur is lang, heeft donkere krulletjes en komt rustig en vriendelijk over. Morgen vertrekt hij uit De ...
9 maart, 2017 - /blog/1163/ik-ging-de-365-dagen-zonder-challenge-challenge-aan-en-dit-is-wat-er-gebeurde-jasmine-groenendijk.html
Als puber vroeg ik me vaak af: hoe zou het zijn als ik in bed bleef liggen? Hoe lang blijft dat lekker? Het afgelopen jaar beleefde ik vooral horizontaal onder mijn dekbed. Al snel bleek dat geen gouden formule: veel huilen, veel woelen, weinig lol. Toch ontdekte ik een voordeeltje: waar ik menig fitgirl hard zag zwoegen op een #challenge, besefte ik me dat ik de meeste #challenges af kon vinken vanuit mijn luie bed. Haren niet wassen. Wat zeg ik? Níets meer wassen Als ik de ...
2 december, 2019 - /blog/2862/ik-heb-geleefd-46-terminaal-zieke-dhjana-is-een-bekende-van-de-aivd-ik-was-mijn-hele-leven-anarchist.html
Ze was 7 toen ze een documentaire zag over doodgeknuppelde babyzeehondjes. De volgende dag vertelde ze er verontwaardigd over in de klas. Dat leidde uiteindelijk tot een kinderkruistocht naar de Noorse ambassade. Ruim tweeduizend leerlingen schreeuwden ‘stop de zeehondjesmoord’. ‘Ik ben mijn hele leven anarchist geweest,’ zegt Dhjana Samshuijzen. ‘Mensen denken dat anarchisme betekent dat je overal schijt aan hebt en doet waar je zin in hebt, maar dat is niet de kern. Het gaat...
19 juni, 2018 - /blog/2137/tokyo-expatwife-14-sento.html
Een vriend van me wees me erop dat dit een sento was waar tatoeages zijn toegestaan. Hij is inmiddels verhuisd maar ging er altijd graag naartoe. Er kwam ook yakuza (Japanse maffia), aldus mijn vriend. Dezelfde avond nog ga ik. Ik loop door het gordijntje en doe mijn schoeisel in een daarvoor bestemd kastje. De sleutel lever ik in bij een kleine toonbank, omgeven door kickboxposters. De man achter de toonbank geeft me een mandje met een klein handdoekje, een grotere badhanddoek, een armb...
13 januari, 2020 - /blog/2901/ik-heb-geleefd-48-doodzieke-herman-leeft-van-een-uitkering-maar-ik-ben-de-rijkste-man-die-er-is.html
Herman de Jong was als kind zo mager dat hij een koprol in een tl-buis kon maken. Op doktersrecept mocht zijn moeder in de Jordaan soms een stukje paardenbiefstuk halen, want daar zat ijzer in. Om aan te sterken ging ‘bleekneusje’ Herman in de zomer naar een pleeggezin in Friesland. ‘Zat ik opeens aan een tafel die vol stond met eten. De eerste drie dagen heb ik achter de stal staan spugen, mijn maag kon dat bruine brood met boter niet aan. Melk kende ik niet. Thuis hadden wij he-le-ma...
18 oktober, 2017 - /blog/1646/hetoo.html
Immers, je bent nog steeds een kind van tien en meer dan ooit zou ik willen dat het voor altijd kon blijven duren. Want wanneer ik aan jouw toekomst denk, dan denk ik deze dagen ook wel eens aan een nacht, lang geleden, in een Russisch hotel. Een meisje met zwarte haren en net als jij, een bril. Een lift, een donkere opslagkamer voor schoonmaakspullen en dat ik het zo raar vond dat ze haar mond niet open deed, hoe moest ik dan met mijn tong naar binnen? En zodra ik haar beha had losgeknoopt, wi...