18 februari, 2019 - /blog/2482/een-ode-van-maartje-wortel-aan-de-verhalen-van-lucia-berlin.html
'Er zijn levende schrijvers nodig om de doden een nieuw begin te kunnen gunnen' (Nawoord bij Lucia Berlin - Avond in het Paradijs) Maartje Wortel Hij zuchtte. ‘Man, man, man… ik haat eindes. Doe mij maar een begin.’ ‘Te gek,’ zei Lisa. ‘Doe mij ook maar een begin.’ Ja, doe mij dus ook maar een begin. Maar dit is een nawoord. Al eerder schreef ik een voorwoord bij de verhalenbundel Handleiding voo...
19 oktober, 2018 - /blog/2310/de-kleinste-stands-op-s-werelds-grootste-boekenbeurs-door-paula-drewes.html
Wat mijn bezoek enige richting gaf was mijn zoektocht naar de stands van de kleinste en/of onbekendste landen: want hoe ziet het literaire landschap van de Faeröer Eilanden, Bolivia , Azerbeidzjan , Nigeria en Finland er eigenlijk uit? Tijdens de beurs, die zich afspeelt in een aantal enorme hallen rondom een openluchtterrein vol eet-, drink- en goede doelenkraampjes (zelfs een grote Amnesty International-bus) waande ik me af en toe op een festival. Dat zal voor...
16 april, 2016 - /blog/515/nog-3.html
Zo lang dat elk slecht idee de norm werd, onaantastbaar met deze magische woorden: ‘Het is nu eenmaal zo.’ Bella is zes jaar en leeft op straat. Ze is niet de enige. Er zijn honderden zoals haar, verdeeld in fracties. In deze stad beland van over heel het land. Allemaal het ouderlijk huis ontvlucht uit pure verveling. Hun technologisch voorsprong op hun vaders verstikkend. De ontoereikende levenswijsheid van hun moeders verstommend. Deze weggelopen kinderen vormen algauw een...
6 april, 2016 - /blog/490/het-lid.html
‘Sinds wanneer bent u lid, meneer Van Deun?’ ‘Sinds eergisteren.’ ‘Dan kunt u 75% van uw lidgeld integraal recupereren. Wat is uw lidnummer?’ ‘Dat weet ik niet.’ ‘Het staat op uw lidkaart.’ ‘Ik heb mijn lidkaart opgegeten.’ ‘Waarom heeft u dat gedaan?’ ‘Als ik gefrustreerd ben ee...
14 december, 2017 - /blog/1798/wie-was-de-walrus.html
* Ruim twintig jaar geleden had ik een relatie met een hasjhandelaar, waardoor ik kennis maakte met een bijzonder milieu: die van de Amsterdamse hasjkantoren. Mijn toenmalige vriend was eigenaar van een van de grotere kantoren. In het milieu waar hij deel van uitmaakte opereerden de handelaren in de luwte. Er is weinig over die wereld geschreven, dat hoor ik ook van misdaadjournalisten. Op de kantoren waar ik in De Walrus over schrijf werd alleen hasj verhandeld, nooit cocaïne of pill...
18 april, 2017 - /blog/1275/fragment-uit-vos-leon-verdonschot.html
I Maar laat mij nog iets weten, je mag mij niet vergeten Ik leef onder de sterren die jij ziet aan de hemel Laat mij nog iets weten, je mag mij niet vergeten Gorki – ‘Tijdbom’ (van het album Vooruitgang) Het was nieuwslezeres Martine Tanghe van de VRT die het Vlaanderen vertelde. En haar stem, gewend om het meest vreselijke en verdrietige nieuws aan het volk mee te delen, brak. Luc De Vos. Gorki. Gent. Tweeënvijftig. Overleden. In zijn we...
21 maart, 2018 - /blog/1995/voorwoord-arnon-grunberg-bij-een-mens-moet-ook-niet-alles-willen-weten.html
Gestaag werken aan zijn eigen implosie De tekst spreekt voor zich. Interviews, biografische details (zijn eerste vrouw kwam om bij een val in de badkamer), optredens in talkshows, lezingen, zij horen bij het schrijversleven en ik zou de laatste moeten zijn om daar neerbuigend over te doen. Maar deze frivoliteiten – uiteindelijk zijn het frivoliteiten – verhouden zich tot de tekst als een bosje bloemen op de tafel tot het voedsel. Ik zou kunnen zeggen dat ik Gi...
5 januari, 2018 - /blog/1839/nachtbraker.html
Het voertuig behoort toe aan Bram. Hij woont boven ons. Bram maakt op mij een wat vage indruk, alsof hij er niet helemaal bij is, relaxed ook, je ziet hem zelden voor twee uur ’s middags. Hij heeft donkerblond krulhaar, een stoppelbaard, en draagt vaak een spijkerbroek en een hoodie. Hoewel twee keer zo oud, is het me al meer dan eens overkomen dat ik hem – van een afstandje – verwarde met mijn achttienjarige zoon die ongeveer aan dezelfde omschrijving voldoet, zeker nu hij zi...
21 oktober, 2020 - /blog/3187/empathie.html
Ik las ‘The Lottery’ van Shirley Jackson. Het verhaal is een paar jaar na de tweede wereldoorlog geschreven, en werd een van de beroemdste korte verhalen in de Amerikaanse geschiedenis. Het gaat over een kleine gemeenschap waar een loterij plaatsvindt. Een jaarlijkse traditie waarvan allang niemand meer de precieze oorsprong kent, maar die gewoon elk jaar terugkomt. Omdat dat nu eenmaal de traditie is. Het zou, van oudsher, tot een goede oogst moeten leiden of zoiets. Ni...
6 januari, 2021 - /blog/3234/tijd-nemen.html
Ik legde een eindejaarbezoekje af bij mijn zeventigjarige vriendin. Ze schonk thee voor me in en ging er eens goed voor zitten. Ze stutte zichzelf met kussentjes. Ze maakte het zichzelf gemakkelijk. Ik nam plaats op het puntje van de stoel. ‘Ik kom alleen even dag zeggen voor het jaar is afgelopen,’ zei ik. ‘Ik heb eigenlijk geen tijd.’ ‘Wil je er een heerlijk bonbonnetje bij?’ ‘Nee, nee,’ zei ik. ‘Dan moet ik ook ...