Zoeken
Nieuws 1155 Blog 952 Podcast 7
Samuel gaat naar de antroposofische dagopvang, een liefdevol nest

7 juni, 2017 - /blog/1382/samuel-gaat-naar-de-antroposofische-dagopvang-een-liefdevol-nest.html

De kinderen, van verschillende leeftijden, met andere gebreken en behoeften, leven hun leventje tijdens hun uren in kinderdagcentrum Rozemarijn. Hun leidsters heten Esther, Margot, Sannah en Fiona. Ze zijn lief en geduldig. Als Samuel eens is gevallen, bellen ze op, zodat we niet schrikken van zijn buil. Welk schooltje zou passen bij Samuel, vroegen wij ons af nadat we hadden ontdekt dat zelfs onderwijs voor kinderen met een meervoudige beperking op een tyltyl- of mytylschool voor hem te h...

Al die lieve reacties op de stukjes over Samuel zijn een werkelijke steun

12 april, 2017 - /blog/1262/al-die-lieve-reacties-op-de-stukjes-over-samuel-zijn-een-werkelijke-steun.html

Velen willen zelf ook hun verhaal kwijt over een gehandicapt kind in de familie. Op hun beurt nemen ze ons mee op hun reis langs instanties en wat dies meer zij. Of ze laten gewoon hun hart spreken, uit vreugde, soms ook uit wanhoop. Al die reacties geven ons een tintelend gevoel. Ze werken op het gemoed, meestal op een fijne, zalvende manier. Soms laten ze droefenis na. We ontmoeten zoveel aardigheid, als reactie op de belevenissen van en met Samuel in zijn microwereld. In een grote werel...

Mijn linkerarm

25 mei, 2021 - /blog/3382/mijn-linkerarm.html

Tot mijn bijna-achtenveertigste heb ik met geen woord over mijn linkerarm gesproken. Laat staan geschreven. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik die arm eerder nooit heb gehad. Maar ik heb dus een linkerarm - zij is hier en nu, ik voel haar ook overduidelijk terwijl ik dit typ -, en gisteren schrobde ik nog de dikke aanbaklaag uit mijn oven in haar prominente aanwezigheid, stond ik er voor het eerst bij stil dat ik de bodem van mijn zelfgemaakte monchoutaart doorzaagde met een mes ...

Wettig en overtuigend bewezen (14): Eén keer door rood en meteen alles kwijt

23 mei, 2019 - /blog/2640/wettig-en-overtuigend-bewezen-14-een-keer-door-rood-en-meteen-alles-kwijt.html

Het was al twee uur geleden dat hij een jointje had gerookt. Geen haar op Raymonds hoofd die eraan dacht dat hij zo niet de auto in kon stappen. En toen reed hij, in een onbewaakt ogenblik, door rood. Hij werd aan de kant gezet en raakte niet alleen zijn rijbewijs kwijt, maar ook zijn baan als beveiliger. De 21-jarige inwoner van Zwaag werkt nu als orderpikker in een distributiecentrum. De korpschef trok zijn beveiligingspas in toen hij een melding kreeg over het incident. Een soort v...

Lethargie

19 november, 2020 - /blog/3208/lethargie.html

  Er vaart geen passagiersschip meer de oceaan over. Het water lijkt gestold. Mensen hebben het over volgend jaar alsof de Messias zich dan zal tonen. Alles komt goed. Snel wordt het beter. Houd moed en verdrink niet. Ik kan niet ontkennen dat ik de afgelopen weken weggleed in iets dat op een ongekende lethargie leek. Op negatieve gedachten na produceerde ik niets nieuws. Het was haast iets om je schuldig over te gaan voelen; dat het heden iets werd wat afgeraffeld werd, een verp...

Vier minuten (Jeroen Blankert)

6 februari, 2019 - /blog/2466/vier-minuten-jeroen-blankert.html

Nou, mooi, straks gaat de trein vier minuten sneller en dan komt hij eerder aan in Zwolle. Dat zal daar de boel flink op zijn kop zetten. Als die trein een half uur sneller zou gaan, dan zouden we denken, ja, daar schiet je iets mee op, maar in in dit tijdsgewricht, waar we toch zuinig moeten zijn met energie, is heel veel moeite doen om vier minuten te besparen toch een beetje overdreven.  Vier minuten is best kort, behalve als je naar het gehuil van een kind moet luisteren, of het g...

Willen mogen geloven

14 juli, 2017 - /blog/1460/willen-mogen-geloven.html

De familie van Nouri zegt nog hoop te hebben en vraagt iedereen ‘niet te stoppen met smeekgebeden’, schrijft Het Parool . Zo’n smeekgebed richt je doorgaans tot een god, maar los van een periode dat ik als kind in Alphen aan den Rijn lid was van de Bijbelclub, heb ik nooit meer tot iemand gebeden. Mijn bezoek aan de Bijbelclub was niet op aandringen van mijn ouders, integendeel: mijn vader was erop tegen. Waar anderen heimelijk sigaretjes rookten in het speeltuintje, ging ik op zond...

Saamhorigheid

16 december, 2020 - /blog/3223/saamhorigheid.html

  Op de buurtgroep van Facebook tref ik ineens een foto van onze kat. Hij hangt in de armen van een vreemde vrouw en kijkt bleu de camera in. Is deze kat van jou?  staat er in vette letters boven. Van mij!  schrijf ik in kapitalen. En: Ik kom eraan! ‘Hij is gevonden!’ bulder ik zo hard dat het hele huis ervan trilt. Meteen trekken de meisjes en ik onze jassen en schoenen aan. De vijftienjarige typt de straatnaam in Google Maps. Het is bedtijd voor...

We hebben toch geen man nodig, mama?

3 juni, 2019 - /blog/2654/we-hebben-toch-geen-man-nodig-mama.html

“Maar een beha is toch gewoon voor de steun?” zegt de veertienjarige. “In die tijd werd de beha nog beschouwd als vrouwenonderdrukking. De beha zou ons reduceren tot een seksobject,” zeg ik. “En dát willen we absoluut niet, hè?” Over mijn brillenglazen kijk ik ze aan. De meisjes schudden snel hun hoofd. Ik vertel over oma; de eerste - toentertijd misschien wel enige - vrouw in het dorp die fulltime werkte en kostwinner was. Over hun opa die e...

Eigen Huis en Tuin, met Mick en Roel #6

30 maart, 2020 - /blog/3003/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-6.html

Dit is de zesde brief. Lees  hier  nummer vijf. Lieve Roel, Rijst met boter en suiker is de satékroket van de jaren 60. De nasischijf of het bamiblok, zo je wilt. Oudhollandsch culinaire verkrachting met de prakvork. Toen de Indo’s naar Nederland kwamen en de Nederlanders het geliefde witte goud in hun vettige knuisten kregen, kookten ze het kapot in de melk, flikkerden er suiker over en roerden er een kwak boter doorheen. In zuivel we trust. Daarna propten ze het met ...

« 1 ... 32 33 34 ... 116 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: