21 april, 2016 - /blog/523/netjes-vragen.html
Ook vreemd is dat ze haar bericht begint met een andere voornaam: ‘Hier Lieke. Ik zag je op Snapchat en vond je zo ontzettend hot dat ik je beter wil leren kennen.’ En ik zit dus helemaal niet op Snapchat! Aan het einde van de mail gaat ze klankrijmen: ‘Laat me dra iets weten zodat we kunnen afspreken en samen een hete tijd beleven’. Dat woordje ‘dra’ ook: ‘laat me dra iets weten.’ Het staat er echt. Je zou bijna gaan terugmailen. De Amerikaanse staat Utah heeft kijken naar...
22 april, 2016 - /blog/526/muur-van-belofte.html
De muren van Rio de Janeiro passen mij als een jas, voelen als de huid die ik in Nederland vaak mis – misschien heb ik het er daarom altijd koud. Deze stad vol bouwwerken die met de beste bedoelingen zijn neergezet, zichtbaar de herinneringen aan hun bestaan dragen maar nooit hun potentie verliezen. Likje verf op de muur, graffiti wegpoetsen, klimop tegen de gevel, bloempotten voor de deur en je hebt een huis dat in de Jordaan voor acht ton verkoopt. Maar ik heb liever dit. Brazilië heet n...
22 april, 2016 - /blog/527/vanity-6.html
Dat waren hele kleine plastic soldatenpoppetjes met allemaal hetzelfde gezicht; mijn lievelings zat op één knie met een bazooka op zijn schouder. Cocky de Braauw had rijke ouders, van zijn zakgeld had hij een enorm leger opgebouwd, maar die ene bazooka-schutter van mij doode ze allemaal, met slechts één raket. Althans, zo luidde mijn lezing. Cocky de Braauw protesteerde door te zwijgen en naar de grond te kijken, terwijl ik zijn leger bij wijze van krijgsgevangenen in mijn broekzakken ...
23 april, 2016 - /blog/528/johnlennon19401980.html
Van een overleden vriend van mij verwacht ik nog elke dag antwoord op mijn vraag: ‘wanneer gaan we nou kaasfonduen?’ We hadden besloten dat samen te gaan doen: kaasfonduen. Met bleke stukjes stokbrood aan een prikkertje in de lava roeren. Het voelt nog niet alsof dat er echt nooit van zal komen, wat volgens ik meen de Libelle betekent dat ik zijn dood nog niet heb verwerkt. Maar zo vreemd is dat niet, het is ook pas tweeënhalve week geleden. Ik weet nog precies wat ik de...
25 april, 2016 - /blog/529/hoe-zit-het-met-chris-voorwoord-eileen-myles-in-i-love-dick-van-chris-kraus.html
We werden stoned voor de film en ik herinner me dat ik overspoeld werd door een paniekerig, depressief gevoel toen ik zag hoe Truffauts romantische vrouwelijke personage krankzinnig werd door een man, gedumpt werd – en hoe dat het einde van haar leven betekende; van haar gezond verstand, alles. Ik was een typische vijfentwintigjarige maar tijdens het kijken voelde ik dat zij mij wás, terwijl de jongen naast wie ik zat, Bill, die min of meer een vriend was, helemaal niet zulke gevoelens ...
26 april, 2016 - /blog/530/nog-4.html
Haar roze machinegeweer, zelf versierd met diamantjes en stickers van Beyoncé, losjes over haar schouder. Ze heeft deze gekozen omwille van een dubbele magazijnhouder In de ene zitten 452 kogels, in de andere zakdoekjes, pillen en haar portefeuille. Niemand draagt nog handtassen sinds de zestiende feministische golf zoveel jaren geleden. Veroorzaakt toen politici beweerden dat handtassen crimineel gedrag uitlokten. Dezelfde politici die ook vrouwen aanraadden om verkrachting te vermi...
3 mei, 2016 - /blog/540/moedervlekken-dagboek-1.html
Zodra de auteur ophoudt met schrijven of met research voor het schrijven en zichtbaar meedraait met die fabriek beseft hij weer dat hij een fabrieksarbeider is. Misschien minder dan dat, hij is de schroef die wordt aangedraaid, al kan hij zich soms nog wel verzetten tegen dat aandraaien. Ruwweg zijn er drie mogelijkheden inzake interviews ten behoeve van de promotie van een boek. De journalist heeft het niet gelezen, maar hij probeert dat te verhullen door over actuele kwesties te spreken w...
4 mei, 2016 - /blog/541/moedervlekken-dagboek-2.html
Hij wilde bij mij thuis komen en dat vond ik toen nog goed, want ik was snel geïntimideerd. Bovendien was hij beroemd, althans die indruk wekte hij, hij zei dat hij Sharon Tate had geïnterviewd. Eenmaal bij mij thuis vond hij de kleren die ik droeg niet goed. De knoopjes van mijn blouse moesten meer open, hij rommelde in mijn klerenkast, maakte zijn vinger nat en ging ermee door mijn haar. Vooral dat laatste vond ik onaangenaam. Verder is er niets gebeurd. Zaterdagochtend om half elf zou de...
5 mei, 2016 - /blog/542/wurm-bei-mutti.html
Ik ben een ‘One Minute Sculpture’ van Erwin Wurm, heet Der Idiot en sta in de Berlinische Galerie. In tegenstelling tot de gebruikelijke gedragscodes in een museum, word je bij deze tentoonstelling uitgenodigd, ja, aangemoedigd zelfs, de kunstwerken aan te raken, vast te houden en te fotograferen. Verdeeld over de ruimte staan kleine, witte blokken. Op ieder van deze podiumpjes ligt een voorwerp. Volg je de aanwijzingen van de Oostenrijkse kunstenaar Erwin Wurm (1954), kun je als bez...
5 mei, 2016 - /blog/543/nog-5.html
Een ontvoering en hier gedumpt, is het eerste wat ze denkt. Wat ook wel gebeurt, genoeg frequent. Niet door pedofielen of paranormale zieners, op zoek naar een lever om de toekomst in te lezen. Maar om gebruikt te worden als attribuut, een soort bling bling . Want na gouden horloges is een blank kind bezitten het nieuwe hebbeding. Toch deze week, een rage die bestempeld wordt als Babysitter-Chic of zoiets. En natuurlijk zijn er diegenen die meteen overdrijven en rond parad...