23 februari, 2017 - /blog/1130/therapie.html
Ik zei: ‘Dat klopt denk ik, maar ze zijn met velen, dat kan een probleem worden.’ De moderatoren waarschuwden me voor een belezen jongen die ‘eind 1700 is geboren en archaïsch spreekt.’ Het bleek degene waar ik het meest aan had. Hij was erg sympathiek omdat hij niet zijn best deed om aardig gevonden te worden. Ook verloochende hij nooit zijn eigen opvattingen. Ik sprak met hem over sc...
13 juni, 2017 - /blog/1397/tokyo-expatwife-5-je-bent-in-japan-lul.html
Veel mensen willen afspreken. Dat geeft een dubbel gevoel. Ik vind het leuk bekenden te zien, maar wekelijks afspreken met Hollanders draagt niet bij aan het gevoel aan de andere kant van de wereld te zitten. Dagelijks contact met vrienden en familie is hier geen probleem. Dat is fijn, maar ook irritant: je bent nooit echt weg. Natuurlijk is het contact is een keuze; niemand dwingt me bereikbaar te zijn en mijn sociale media te checken. Maar de telefoon brandt in mijn handen, zelfs als hij...
22 juli, 2020 - /blog/3124/dit-is-de-inleiding-bij-maar-waar-kom-je-echt-vandaan-van-robert-vuijsje-gesprekken-over-afkomst-met-100-landgenoten.html
* De autochtone Nederlanders die zich sinds kort afvragen waarom ze ineens wit moeten worden genoemd terwijl ze toch gewoon blank waren. De jonge Nederlandse Marokkanen die niet alleen rekening moeten houden met het meedogenloze oordeel van de Hollanders, maar ook van wat zogenaamd hun eigen mensen zouden zijn. De inwoners van Brabant of Friesland die zich helemaal geen Hollanders voelen, maar wel zo worden genoemd omdat het een handige aanduiding is voor autochtone N...
11 april, 2017 - /blog/1257/de-picknicktafel.html
Het duurt niet lang voordat de overbuurvrouw de straat oversteekt, met haar eigen glaasje. Een stiekem pakje sigaretten. “We zouden hier eigenlijk een scherm omheen moeten zetten,” zegt zij. Was ik vroeger degene die erg kon zeuren over de sociale types op dit nieuwbouweiland, die dag in dag uit bij elkaar op de stoep hangen, tegenwoordig ben ik de eerste die buiten zit. De witte picknicktafel kregen we precies een jaar geleden cadeau van mijn schoonmoeder. ...
8 november, 2021 - /nieuws/3567/shakespeare-zou-nu-een-boektokker-zijn.html
Een bruin café, de borrel na een boekpresentatie. De directeur van een vooraanstaand literair instituut vertelt me bij een bitterbal dat hij nog nooit Netflix heeft gekeken. Hij glimlacht er parmantig bij. Want Netflix, dat is toch die streamingdienst die de samenleving aan het entertainment-infuus legt en onze cultuur een trage hersendood laat sterven? Daar heeft literatuur niets mee te maken. Zijn reactie is veelzeggend. Vijftien jaar geleden signaleerde Joost Zwagerman in de Frans Kell...
3 april, 2018 - /blog/2015/ik-zou-een-kuiken-zijn-maar-ik-ben-gewoon-een-ouwe-kip.html
De poezen kijken toe, hun hoofdjes scheef, een metertje afstand, hoe het vrouwtje - dat daarnet zo plots hun woonst binnen was komen vallen, haar racefiets in het halletje had gesmeten - hier nu staat. Rood. Huilend. Blazend. Jas nog aan. Het is die verrekte gevoelstemperatuur. Het is het nieuws van de schrijver die geliefd was en veel te jong overleden. Ook is het de aanblik van de zaterdagkranten nog opengeslagen op tafel, daartussen één kop, één bord met kruimels erop. Eén stoel, v...
1 december, 2016 - /blog/950/date-night.html
Na een paar minuten maakte Willem een grapje. Hij deed onze baby na. Dat deed hij heel vaak sinds Ezra de wereld in gekatapulteerd werd. Ezra klinkt in zijn imitaties zoals Adriaan van Dis. Net zoals de afgelopen weken moest ik ook nu veel te hard lachen. Ik bedoel: Willem is een grappige man, maar je kunt ook overdrijven. En dat deed ik nu al een maand gulzig. Steeds weer schreeuw ik van de lol om elke kleine verdraaiing van zijn stem, tot Willem op een gegeven moment zijn grollen staakt en me...
25 maart, 2020 - /blog/2992/postuum-joop-goudsblom-1932-2020-een-onderkoelde-maar-gepassioneerde-academicus.html
Deze twee zinnen maken gedeeltelijk duidelijk waarom ik de afgelopen weekend overleden emeritus hoogleraar sociologie en schrijver bewonder. Hij had gevoel voor stijl en was geestig, op de enige manier waarop men vermoedelijk geestig kan zijn, onnadrukkelijk, bijna per ongeluk. Daarnaast was hij erudiet, op ingetogen wijze hartstochtelijk en benaderde hij de wereld en zichzelf analytisch en sceptisch zonder te veinzen dat hij boven die wereld stond. Wel geloof ik dat hij het adagium van Gabriel...
22 april, 2016 - /blog/526/muur-van-belofte.html
De muren van Rio de Janeiro passen mij als een jas, voelen als de huid die ik in Nederland vaak mis – misschien heb ik het er daarom altijd koud. Deze stad vol bouwwerken die met de beste bedoelingen zijn neergezet, zichtbaar de herinneringen aan hun bestaan dragen maar nooit hun potentie verliezen. Likje verf op de muur, graffiti wegpoetsen, klimop tegen de gevel, bloempotten voor de deur en je hebt een huis dat in de Jordaan voor acht ton verkoopt. Maar ik heb liever dit. Brazilië heet n...
6 maart, 2017 - /blog/1152/spanningen.html
Mijlenver van huis leek ik, waar man en de meisjes lagen te slapen. Alleen ík hoefde me daar nu nog maar bij te voegen. Dan zou alles goed zijn. Op zondagavond kwam ik thuis. Uitgeput. Het viel me op dat man zijn hagelwitte blouse iets te ver open had geknoopt. Lente is in de lucht, dacht ik. En: thuis zijn doet hem goed. Het deed mij ook heel goed. We aten met z’n vieren. Ik ging in bad. We brachten de meisjes samen naar bed. “Mama, wil jij aan papa vragen of hij vannacht b...