Zoekresultaten 'We' - Blog - Pagina 21

Zoek naar:
Werner Bräunig / Wensly Francisco

Vogelaars (Linda van der Pol, 2e plaats Write Now! Groningen)

15 mei, 2017 - /blog/1340/vogelaars-linda-van-der-pol-2e-plaats-write-now-groningen.html

VOGELAARS Sinds uren ligt Lammert op onze biljarttafel. ‘Vijf stuks,’ zegt Erik, in zijn armen de inhoud van Lammerts tas. Een voor een laat hij de onderbroeken op de vloer vallen. Een blauwe, een rode, een rode, een oranje met een krijtstreep, nog een blauwe. Het is leeg op café, de waard heeft de krukken al afgenomen en gaat nu met een mop door de zaak. ‘Vijf?’ ‘Dan zou hij de...

Ruzie

11 december, 2019 - /blog/2868/ruzie.html

We zouden de afgelopen zomervakantie een kitten krijgen van vrienden. We zouden een meisje nemen voor ons meisjeshuishouden. Ze zou Billie heten naar Billie Eilish. Toen onze Billie in de lente geboren was, bezochten we haar om het weekend. Bij het gezin met drie kinderen. Ik vond het leuk om met mijn dochters bij hen op zondagsbezoek te gaan. Zoiets was dus niet alleen voorbehouden aan de niet-gescheiden gezinnen. Billie leek een beetje op Noenoe; één van de twee poezen die na de sc...

Als vanzelf

3 juli, 2017 - /blog/1430/als-vanzelf.html

We zullen nu écht onze droomwereld moeten verlaten, ex en ik. Dat was iets wat we samen heel sterk hadden. Die eigen wereld. We deden maar wat en kwamen best ver. Het leek in elk geval net echt. We werden ouders, kochten een huis, waren beiden eigen baas. We deden allebei iets met ‘de verbeelding’, hoe kan het ook anders. We werden zondagskinderen genoemd. En toen was daar de realiteit. Ergens bleek iets faliekant misgelopen, juist door dat eigen universum denk ik nu. Juist om...

Stem

10 juni, 2020 - /blog/3090/stem.html

‘Mama, ik ga zo naar de protestactie op de dam,’ zei mijn vijftienjarige. ‘Het kán zo niet langer.’ Ze stond voor me in de keuken. Het was een warme dag. Ze droeg een strak zwart jurkje dat maar krap over borsten en billen kwam. ‘Jij gaat zo sowieso niet protesteren,’ zei ik. ‘Ik wil mijn stem laten gelden.’ ‘Dat mag jij niet.’ ‘Zeker wel.’ Ze keek me recht aan, groene ogen, opgemaakt in allerlei kleuren. Een zwarte bandana om haar nek. ‘In dat j...

Sander Donkers over 'Explicador' van Sander Pleij, en waarom Pleij de nieuwe Reve is

13 februari, 2019 - /blog/2475/sander-donkers-over-explicador-van-sander-pleij-en-waarom-pleij-de-nieuwe-reve-is.html

* 'Sander Pleij is een eigenwijze man. Hoe verschrikkelijk eigenwijs, dat weet je eigenlijk pas als je, zoals ik, samen met hem in de auto hebt gezeten in een middeleeuws Spaans dorpje, waar hij zich, hoewel we meteen bij binnenkomst in het dorp op het pleintje een ruime, comfortabele parkeerplaats zagen, tóch met ware doodsverachting in de nauwe straatjes stort, opvliegende kippen en bange bejaarden negerend, niet te nemen bochten toch nemend, om twee uur later, als...

Nam Kee

10 mei, 2018 - /blog/2073/nam-kee.html

Ik vierde het boekcontract met een vriend. Het was een mooie dag. We zaten bij het Eye museum in Amsterdam–Noord en dronken wat. Op een gegeven moment moet je iets eten, dus we fietsten naar het restaurant Nam Kee. Die dag werden er geen doden herdacht door ons. Niet uit onverschilligheid, maar het geld en de toekomst veroorzaakten een roes. In dit land komt die roes veel voor en noem je die volgens mij: de vrijheid die vrede brengt. Het is dan ook de langste periode in de geschiedenis zond...

Het drama heeft zich voltrokken in huis, de hoofdpersonages zitten nog even bij elkaar

17 september, 2018 - /blog/2252/het-drama-heeft-zich-voltrokken-in-huis-de-hoofdpersonages-zitten-nog-even-bij-elkaar.html

De meisjes besmeerden hun boterham en maakten zich op om naar school te gaan. Ik vroeg of er koffie was. Hij schonk koffie voor me in. We spraken over het weer. Luizen. Een gezamenlijke vriend in het ziekenhuis. Het leek niet anders dan het jarenlang was geweest. Eind goed al goed zou je kunnen denken. Maar verder van dit leven kon ik niet verwijderd zijn. Dit is de allerlaatste keer dat we hier aan het ontbijt zitten, constateerde ik. En dat dat maar goed ook was. Vooruit wilde ik. Weg ui...

Tegen tweehonderd per uur op weg naar rust (Anneleen Van Offel)

9 oktober, 2019 - /blog/2805/tegen-tweehonderd-per-uur-op-weg-naar-rust-anneleen-van-offel.html

Op de eerste dag van onze treinreis door Europa zeg ik tegen mijn lief dat ik nog nooit zoveel heb nagedacht over scheiden als sinds we verloofd zijn. De komende twee maanden zullen we trouwen, niet in een kerk of met een groot feest, maar door tijd te hebben voor elkaar. We zitten natgeregend en verkleumd in een souterrain in Kopenhagen, in een koffiebar die heel erg zijn best doet om eruit te zien als een hippe koffiebar en daar matig in slaagt. ‘Ik bedoel,’ zeg ...

Bespreking

25 oktober, 2018 - /blog/2320/bespreking.html

Uiteindelijk begreep ik hun beweegredenen of kwamen onze visies weer bijeen. Hartelijk werd er afscheid genomen en tot snel gezegd. Ik liep weg en dacht: wellicht is het sadomasochistisch of christelijk maar het is ook aangenaam als je ego gekrenkt wordt, je beseft je nietigheid dan tenminste. Dat werk altijd beter kan, lijkt me een goed recept tegen luiheid en verveling. Het is slechts zaak dat je het werk niet persoonlijker dan nodig maakt, volgens mij. 'Dat werk altij...

Samuel sleept ons mee in zijn ritme van elke dag hetzelfde

29 augustus, 2018 - /blog/2227/samuel-sleept-ons-mee-in-zijn-ritme-van-elke-dag-hetzelfde.html

Een lief Duits meisje van 7 jaar vraagt naar Samuel, in de eetzaal van het hotel in Spanje. Hoe geven we hem eten? Kan hij praten? Lopen? Ze zegt dat ze nog nooit een gehandicapt kind heeft gezien in haar omgeving, althans, niet dat ze weet. Ze kent er niet een. Ze is gefascineerd door Samuel. Soms blijft ze van een afstandje naar hem kijken. Ze had één vriendinnetje in Duitsland, maar dat is geëmigreerd naar Griekenland. Toen heeft ze drie dagen gehuild. De vakantie bood mooie inzichte...

« 1 ... 20 21 22 ... 102 »

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: