6 juli, 2016 - /blog/699/een-voor-het-team.html
Journalist Joost van Velzen was onderweg naar het huis van de romanschrijver in Warmond bij de verkeerde bushalte uitgestapt. Hij belde om te melden dat hij iets later zou zijn, waarop ’t Hart antwoordde: 'Wacht maar, ik loop je wel tegemoet’. En dat deed ie ook. Het is maar een detail, maar het zei wat mij betreft alles over de auteur. Ik vond het lief dat hij met een klein gebaar de loper uitrolde voor de journalist. Het strookte niet met het beeld dat ik van Maarten ’t Hart had. T...
16 mei, 2017 - /blog/1343/imaginaire-man.html
Ik was al zeker twaalf toen ik mijn imaginaire vriend influisterde dat ik te oud voor hem werd. Ik tekende een ander vriendinnetje voor hem, gaf haar een naam. En weg was-ie ook echt. Helemaal verdwenen. Had ik tot dan toe altijd iemand aan mijn zijde gehad met wie ik alles deelde, nu stond ik er voor het eerst van mijn leven alleen voor. Nou, dat was wat. Bij dezen zal ik ook afscheid nemen van de imaginaire man. Mijn imaginaire man vraagt zich nu af of ik deze column niet ...
14 augustus, 2017 - /blog/1509/benoemen.html
Onze toilettas is er al. Onze toilettas is gisteren alvast met mijn vriendin en haar gezin meegereisd. Nu moeten alleen wij nog maar daar zien te geraken. Bij onze toilettas. Het blijft ongelooflijk dat wij morgen aan de overkant Albanië zien liggen, terwijl we nu nog zo ontzettend hier zijn. Hier. Met onze drie halfgevulde koffertjes, onze reispapieren en de vliegtijden. Ik weet wel dat ik het in deze Summer of Love niet over mijn huwelijk zou hebben, maar het blijft al net z...
22 december, 2016 - /blog/989/verzilveren.html
De volgende ochtend vertrok ze. ‘Is dat niet zonde, nu nog?’ had hij gestameld terwijl hij haar koffers door het halletje droeg. ‘Nee hoor,’ antwoordde ze, ‘met een beetje geluk heb ik nog twintig jaar. Dat is voldoende om één keer tot wasdom te komen.’ Kwiek liep ze het grindpad af en verdween door de hedera boog. Hij had haar nooit meer gezien. Zijn zoons waren een keer langsgekomen, maar nu alle patronen waren weggevallen doolden ze wankel om elkaar heen. Vroeger...
19 december, 2019 - /blog/2881/de-herkansing-nikkie-van-lierop.html
‘Ah, je bent er,’ roept de oude vrouw me vanaf een bankje toe. Ik ken haar niet, maar ze heeft het wel degelijk tegen mij. Ik heb honger en ben op zoek naar een plek om te lunchen. Ik rammel. Tot mijn grote ergernis blijkt elk gezellig ogend restaurant vol te zitten. Ik bevind me in het noorden van Frankrijk. Het is koud en het miezert, mijn humeur is dus niet bepaald vrolijk te noemen. Zelfs de kerstverlichting kan de grauwheid niet verjagen. Ik duw mijn hoofd dieper in de kraa...
26 oktober, 2020 - /blog/3190/leesfragment-uit-scenario-de-nieuwe-roman-van-thomas-acda.html
1 Dit verhaal begint en eindigt bij mij, maar alles komt door Sam. Sam is de motor, de initiator. Ik ben Sam niet. Alles op zijn tijd, maar het is van het grootste belang dat je weet dat als het aan mij had gelegen, ik nog steeds het grootste gedeelte van elke dag in mijn appartement op Chrystie Street zou doorbrengen. Ik ben slechts een van de spelers. Het wordt nog een hele klus om mezelf als held van deze film op te voeren. Waar zal ik beginnen? ...
12 juni, 2018 - /blog/2123/pop-en-literatuur-15-bishi-en-angela-carter.html
Hoewel ze al de nodige romans op haar naam had toen in 1985 Nights at the Circus verscheen, vormde deze roman pas de definitieve doorbraak voor Angela Carter. Het boek verwierf in de jaren die volgden een zekere cultstatus, die het tot de dag van vandaag heeft. Nights at the Circus vertelt het verhaal van de Amerikaanse journalist Jack Walser, die aan het einde van de negentiende eeuw een interview heeft met de trapeze-artieste Fevvers. Die naam is een verbastering van â...
6 februari, 2017 - /blog/1069/kleine-dingen-waar-ik-stiekem-blij-van-word.html
Dat we ons sowieso slecht aan ons eigen schema blijken te houden. Dat het eigenlijk beter met ons gaat als we elkaar door de week wél af en toe zien, dan als wij elkaar helemaal niet zien. Bij thuiskomst de auto voor onze deur zien staan met een achterbak vol hout voor in de kachel. Man die voor mij en hem een Indiase curry heeft gemaakt en voor de meisjes spaghetti bolognese. En dat hij als hij de curry serveert, zegt dat er eigenlijk nog verse koriander bij moet en gehakte ...
6 november, 2017 - /blog/1709/vierenveertig-jaar-en-s-nachts-je-moeder-bellen.html
Na een heerlijke zondag met de meisjes waarin alles vanzelf leek te gaan, lag ik voor het eerst sinds tijden volkomen ontspannen in bed. Het woord ‘genieten’ neem ik niet graag in de mond, maar ik had die dag werkelijk genoten. Van alle kleine dingen nog wel. Ik had geluk gevoeld. Maar daar in bed voelde ik ineens ook de pijn. Die bleek ondraaglijk. Ik lag met mijn neus in het kussen. Mijn hart ging tekeer. Weldra zou ik stikken omdat ik mijn hoofd niet meer naar links of rechts kon dr...
25 november, 2019 - /blog/2856/ik-heb-geleefd-45-doodzieke-eric-71-heeft-al-meer-dan-24-000-uur-in-zijn-unieke-levenswerk-zitten.html
‘Dat kan niet, ik moet mijn schip afmaken.’ Het waren de eerste woorden van architect Eric van der Stoep (71) nadat de arts hem had verteld dat hij dood zou gaan. Slokdarmkanker met uitzaaiingen. Nog maar een paar maanden te gaan. Handgemaakte replica ‘Mijn schip’ is een replica van een Nederlands VOC-schip uit 1665 dat om onbekende redenen nooit is gebouwd. Ingewikkeld verhaal: de Hollandse tweedekker heeft alleen bestaan als model, en dat model ging tijdens een b...