20 september, 2017 - /blog/1574/met-samuel-naar-de-film-zo-moet-geluk-eruitzien.html
Het is zover, we gaan naar een film kijken in een echte bioscoop, met heel Rozemarijn. Negentien kinderen, begeleiders en een aantal ouders. Het bezoek is onder meer een gevolg van eerdere columns, waarin het ging over schaamte; dat we het moeilijk vonden om een voorstelling te bezoeken, omdat reguliere bezoekers zich zouden kunnen storen aan het lawaai. Talloze bioscopen meldden zich daarop om hun deuren te openen voor een speciale bijeenkomst. Samuel loopt zelf de garage uit naar de bios...
10 februari, 2020 - /blog/2930/leesfragment-hier-is-alles-veilig.html
4 Ik heb ze natuurlijk meteen vanaf mijn aankomst gezien. Je hebt maar het vliegtuig uit te stappen en ze zijn er al, de jonge meisjes en jongens die hun militaire dienst doen en in uniform met hun groot geweer (ik moet weten wat het is, het kan niet zijn dat ik iets wat mijn kind aangaat alleen kan benoemen in termen van groot geweer of klein geweer) achteloos op de rug concreet maken dat dit land over veel meer gaat dan smoothiestalletjes en sinaasappelbomen en speeltoestelle...
20 juni, 2019 - /blog/2691/woorden-als-wapens-8-je-weet-dat-je-dit-wil-merel-aalders.html
Deze week las ik het verhalenbundeldebuut You know you want this van Kristen Roupenian. Die zou veelbelovend moeten zijn, aangezien het korte verhaal Cat person dat ze in de New Yorker publiceerde in 2017 meeliftte op de #metoo-golf, viral ging en immens populair werd. Zelf vond ik dat verhaal ook intrigerend, niet omdat het nu zo bijster goed geschreven was, maar omdat het ergens een tijdje bleef hangen. Ik kreeg er maar niet de vinger op gelegd: wat wilde ze hiermee nou precies zeggen? ...
19 maart, 2019 - /blog/2533/ik-heb-geleefd-17-ismael-43-heeft-uitgezaaide-kanker-maar-gaat-niet-dood-ik-ga-voor-radicale-remissie.html
Vorige week werd filmmaker Ismaël Lotz (43) aangereden door een Porsche. Het voetgangerslicht sprong op groen, hij stak over. En wat denk je: de bestuurder gaf vol gas. Boem. Lotz dook op de motorkap en sloeg met zijn vuist tegen de voorruit. "Wat doe jij nou man!" Maar de bestuurder negeerde hem. Welkom in Los Angeles. Deze ochtend kan hij er om lachen. Het zou een weinig heroïsch einde geweest zijn. Zuur ook, als je probeert te overleven met kanker. Amerika Lotz ...
4 maart, 2020 - /blog/2961/lebowski-geeft-gehoor-aan-oproep-martin-de-haan-vertalers-worden-voortaan-op-boekuitgaven-vermeld.html
DE VERTALER ALS AUTEUR De State of Translation is bedoeld om één keer per jaar te kijken hoe de zaken ervoor staan in wat in de volksmond Vertalië wordt genoemd. Welnu, something’s rotten in the State of Translation. ‘De vertaler als auteur’, dat klinkt radicaler dan het is. Volgens de Berner Conventie, het verdrag uit 1886 dat nog altijd de basis van het auteursrecht vormt, worden vertalingen beschermd als oorspronkelijke werken – niet alsof het oorspronkel...
4 september, 2018 - /blog/2233/pop-en-literatuur-27-erik-jan-harmens-en-abba.html
(Deze tekst werd uitgesproken bij de presentatie van Door het licht in De Roode Bioscoop, zaterdag 31 augustus) Deze zomer las ik The Underground Railroad van Colson Whitehead. In zijn dankwoord neemt Whitehead The Misfits, Prince, David Bowie en Sonic Youth op. Dat waren namelijk de artiesten van wie hij muziek draaide tijdens het schrijven van het boek. Hoeveel muziek is er gedraaid bij het schrijven van boeken? Ontelbare liefdesliedjes, ...
5 mei, 2016 - /blog/543/nog-5.html
Een ontvoering en hier gedumpt, is het eerste wat ze denkt. Wat ook wel gebeurt, genoeg frequent. Niet door pedofielen of paranormale zieners, op zoek naar een lever om de toekomst in te lezen. Maar om gebruikt te worden als attribuut, een soort bling bling . Want na gouden horloges is een blank kind bezitten het nieuwe hebbeding. Toch deze week, een rage die bestempeld wordt als Babysitter-Chic of zoiets. En natuurlijk zijn er diegenen die meteen overdrijven en rond parad...
30 oktober, 2019 - /blog/2831/alleen-zichtbaar-voor-wie-het-weet-zijn-anneleen-van-offel.html
Met onze camouflagekledij van sneldrogende broeken, rugzakken en mosgroene tent vallen we natuurlijk op in de Europese steden. We zien onszelf door andere ogen: twee rugzaktoeristen, Interrailers , lekker op vakantie. Maar tussen ons weven wij een verhaal, onzichtbaar onder onze vermomming. Wij trouwen door twee maanden de tijd te nemen voor elkaar. Soms wil ik aan iedereen die we tegenkomen vertellen over ons plan, wij zijn niet wie we lijken, wij zijn anders , maar in dat verlangen zijn we ...
17 maart, 2016 - /blog/441/my-cats.html
but I watch and learn from them. I like the little they know, which is so much. they complain but never worry, they walk with a surprising dignity. they sleep with a direct simplicity that humans just can't understand. their eyes are more beautiful than our eyes. and they can sleep 20 hours a day without hesitation or remorse. when I am feeling low all I have to do is watch my cats and my courage returns. I study these creatures. ...
30 augustus, 2017 - /blog/1540/ode-aan-j-g-ballard.html
"Dit is gebaseerd op de tekst van JG Ballard uit 1984 (goed jaar naar het schijnt) getiteld ‘What I believe’. Een tekst die begint met twee heerlijke woorden, namelijk: 'Ik geloof.' Ik geloof in de schoonheid van obsessie, in de ontroering van verwoesting, in het angstaanjagende van stilte, in het hypnotiserende van lelijkheid, in het erotische van een auto-ongeval, in het destructieve verlangen van verveling. Ik geloof dat mijn woede terecht is en dat mijn waanzin op...